Αναγέννηση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Thetriumphofdeath.jpg|thumb|320px|left|''«Ο Θρίαμβος του Θανάτου»'', έργο του [[Πίτερ Μπρίγκελ ο πρεσβύτερος|Πίτερ Μπρίγκελ του πρεσβύτερου]], περ. 1562, [[Μουσείο ντελ Πράδο|Πράδο]], [[Μαδρίτη]]. Ο Μπρίγκελ επηρρεάστηκε βαθειά από την τεχνοτροπία του [[Ιερώνυμος Μπος|Ιερώνυμου Μπος]].]]Σύμφωνα με μια θεωρία, ο αντίκτυπος του [[Μαύρος Θάνατος|Μαύρου Θανάτου]] στη [[Φλωρεντία]], που χτύπησε την [[Ευρώπη]] μεταξύ των ετών 1348 και 1350, επέφερε ριζική αλλαγή στην κοσμοθεωρία των Ιταλών του 14ου αιώνα. Η πανούκλα χτύπησε με σφοδρότητα την ιταλική χερσόνησο και έχει διατυπωθεί η άποψη πως η εξοικείωση αυτή με το [[Θάνατος|θάνατο]] έκανε τους διανοούμενους να αναθεωρήσουν την αξία της επίγειας ζωής, σε σχέση με την πνευματικότητα και την προετοιμασία για τη μεταθανάτια ζωή. Συμπληρωματικά, μπορούμε να θεωρήσουμε πως ο Μαύρος Θάνατος γέννησε ένα κύμα ευσέβειας, το οποίο και εκδηλώθηκε δια μέσου της χρηματοδότησης έργων τέχνης με θρησκευτικό περιεχόμενο.<ref>[http://www.ucalgary.ca/applied_history/tutor/endmiddle/bluedot/blackdeath.html «The End of Europe's Middle Ages: The Black Death»], ιστότοπος Πανεπιστημίου του Κάλγκαρυ.</ref> Ωστόσο, τα παραπάνω δεν εξηγούν το γιατί η Αναγέννηση ανάβλυσε συγκεκριμένα από την Ιταλία του 14ου αιώνα. Η [[πανώλη]] ήταν[[ πανδημία]] που είχε τις παραπάνω επιπτώσεις στο σύνολο της Ευρώπης, όχι μόνο στην Ιταλία. Κατά συνέπεια, η ανατολή του πολιτιστικού αυτού ρεύματος στην Ιταλία ήταν κατά πάσα πιθανότητα αποτέλεσμα των περίπλοκων αλληλεπιδράσεων ανάμεσα σε όλους τους προαναφερθέντες παράγοντες.<ref name = "brotton"/>

 

[[Αρχείο:Vasari-Lorenzo.jpg|thumb|200px|Προσωπογραφία του [[Λορέντζο των Μεδίκων]], ισχυρού άνδρα της Φλωρεντίας και προστάτη των τεχνών, από τον [[Τζόρτζιο Βαζάρι]], 16ος αιώνας, [[Ουφίτσι]], [[Φλωρεντία]].]]Η δημογραφική μείωση εξαιτίας της πανώλης είχε ορισμένες σημαντικές οικονομικές επιπτώσεις: οι τιμές των τροφίμων μειώθηκαν, ενώ η αξία της γης μειώθηκε κατά 30 με 40 τοις εκατό στις περισσότερες ευρωπαϊκές περιοχές μεταξύ των ετών 1350 και 1400.<ref>Hause, S. & Maltby, W. (2001). (Τόμος 2, σελ. 217).</ref> Οι γαιοκτήμονες είχαν σαφώς μεγάλες απώλειες, αλλά για τους ασθενέστερους οικονομικά αυτό ήταν αναπάντεχη τύχη. Οι επιζώντες της πανώλης δεν είδαν απλά τις τιμές να πέφτουν, αλλά και τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις να αφθονούν, ενώ οι περισσότεροι κληρονόμησαν τις ιδιοκτησίες αποθανόντων συγγενών τους.