Αναγέννηση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==== Τέχνη ====

{{κύριο|Αναγεννησιακή τέχνη||Αναγεννησιακή ζωγραφική|Αναγεννησιακή αρχιτεκτονική|Αναγεννησιακή γλυπτική|Αναγεννησιακή μουσική}}

 

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της αναγεννησιακής τέχνης είναι η ανάπτυξη της άκρως [[Ρεαλισμός|ρεαλιστικής]] [[Γραμμική προοπτική|γραμμικής προοπτικής]]. Στον [[Τζιότο|Τζιόττο ντι Μποντόνε]] (1267-1337) αποδίδεται η πρώτη μεταχείριση του ζωγραφικού καμβά ως παραθύρου προς το χώρο, ωστόσο δεν ήταν παρά διαμέσου του αρχιτεκτονικού έργου του [[Φιλίππο Μπρουνελέσκι]] (1377–1446) και των συγγραμάτων του [[Λεόν Μπαττίστα Αλμπέρτι]] (1404-1472) που καθιερώθηκε ως καλλιτεχνική τεχνική.<ref>Clare, John D. & Millen, Alan (1994), σελ. 14.</ref> Η ανάπτυξη τεχνικών προοπτικής ήταν μέρος μιας ευρύτερης τάσης των τεχνών προς το ρεαλισμό.<ref>Stork, David G. ''[http://sirl.stanford.edu/~bob/teaching/pdf/arth202/Stork_SciAm04.pdf Optics and Realism in Renaissance Art]'', Πανεπιστήμιο Stanford.</ref> Για τον ίδιο σκοπό, οι ζωγράφοι ανέπτυξαν κι άλλες τεχνικές, μελετώντας το [[φως]], τη [[σκιά]], και, όπως είναι πασίγνωστο στην περίπτωση του [[Λεονάρντο ντα Βίντσι]], της ανατομίας του ανθρώπινου σώματος. Πίσω από αυτές τις αλλαγές στην καλλιτεχνική μέθοδο, ήταν μια ανανεωμένη επιθυμία απεικόνισης της ομορφιάς της φύσης, ενασχόλισης με τα αξιώματα της [[Αισθητική|αισθητικής]], με τα έργα των Ντα Βίντσι, [[Μιχαήλ Άγγελος|Μικελάντζελο]] και [[Ραφαήλ]] να αντιπροσωπεύουν καλλιτεχνικές κορυφώσεις που επρόκειτο να γίνουν αντικείμενο μίμησης από άλλους καλλιτέχνες.<ref>Vasari, Giorgio (1965).</ref> Άλλοι αξιόλογοι δημιουργοί ήταν ανάμεσα σε άλλους οι [[Σάντρο Μποττιτσέλλι]], ο οποίος εργαζόταν για τους [[Μέδικοι|Μεδίκους]] στη [[Φλωρεντία]], ο [[Ντονατέλλο]], από την ίδια πόλη, και ο [[Τιτσιάνο]] στη [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας|Βενετία]].