Republic F-84F Thunderstreak: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
JAnDbot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ r2.5.2) (Ρομπότ: Προσθήκη: cs, es, ru Αφαίρεση: de, fa, fr, ja, pt Τροποποίηση: en, fi, it, no, pl
μ Διόρθωση συντακτικών λαθών με τη χρήση AWB
Γραμμή 24:
!bgcolor="#87CEEB" colspan="3"|Βάρος
|-
|Μέγιστο απογείωσης||12.701  kg
|-
!bgcolor="#87CEEB" colspan="3"|Πηγή ισχύος
Γραμμή 32:
!bgcolor="#87CEEB" colspan="3"|Επιδόσεις
|-
|Μέγιστη ταχύτητα||1.119 &nbsp;km/h<br /> (695 &nbsp;mph)
|-
|Αυτονομία ||1.304 &nbsp;km
|-
|Μέγιστο ύψος||14.000 m
Γραμμή 40:
!bgcolor="#87CEEB" colspan="3"|Οπλικό φορτίο
|-
| style="border:1px solid #87CEEB;"|Πυροβόλα||colspan="2" style="border:1px solid #87CEEB;"| 6 πυροβόλα Browning M3 των .50 in (12.7 &nbsp;mm)
|-
|style="border:1px solid #87CEEB;"|Οπλικό φορτίο||colspan="2" style="border:1px solid #87CEEB;"|Μέχρι 6,000lb000&nbsp;lb (2,727 &nbsp;kg) ρουκετών και βομβών, συμπεριλαμβανομένης της πυρηνικής βόμβας [[Mark 7 nuclear bomb|Mark 7]]
|-
|}
Γραμμή 50:
== Σχεδίαση και Εξέλιξη ==
 
Το [[1949]] η Republic παρουσίασε μία έκδοση του F-84 με οπισθοκλινείς πτέρυγες, ελπίζοντας να του προσδώσει επιδόσεις ανάλογες με του '''[[F-86]]'''. Έτσι στο τελευταίο '''F-84E''' παραγωγής τοποθετήθηκε οπισθοκλινές ουραίο τμήμα, νέες πτέρυγες με οπισθοκλινή γωνία 38,5 μοιρών και κινητήρα J35-A-25 που παρήγαγε 23.58 &nbsp;kN ώσης<ref name="knaack">Knaack, Marcelle Size. ''Encyclopedia of US Air Force Aircraft and Missile Systems: Volume 1 Post-World War II Fighters 1945-1973''. Washington, DC: Office of Air Force History, 1978. ISBN 0-912799-59-5.</Refref>.
 
Το αεροσκάφος, με την ονομασία '''XF-96A''' πέταξε πρώτη φορά στις [[3 Ιουνίου]] [[1950]] με πιλότο τον [[Otto P. Haas]]. Παρόλο που το αεροσκάφος ήταν ικανό να αναπτύξει ταχύτητα 602 κόμβων (693 &nbsp;mph, 1,115 &nbsp;km/h), οι διαφορές στις επιδόσεις του σε σχέση με το '''F-84E''' θεωρήθηκαν μικρές<ref name="knaack"/>. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, τον Ιούλιο του 1950, δόθηκε παραγγελία για την κατασκευή του, με την ονομασία '''F-84F Thunderstreak'''. Η ονομασία F-84 διατηρήθηκε γιατί το μαχητικό αναμενόταν να είναι μια χαμηλού κόστους βελτιωμένη έκδοση του ευθείας πτέρυγας '''Thunderjet''', με πάνω από το 55% ομοιομορφία στην κατασκευή<ref name="knaack"/>. Παράλληλα η [[Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία]] κανόνισε την κατασκευή στις [[ΗΠΑ]] του [[Βρετανία|Βρετανικού]] κινητήρα '''Armstrong Siddeley Sapphire''', με τον κωδικό '''Wright J65''', με την ελπίδα ότι ένας ισχυρότερος κινητήρας θα βελτίωνε τις επιδόσεις σε μεγάλο υψόμετρο. Προκειμένου να χωρέσει ο μεγαλύτερος κινητήρας τα αεροσκάφη έφεραν κάθετα μεγεθυνμένη άτρακτο, δίνοντας στην εισαγωγή αέρα οβάλ σχήμα. Καθυστερήσεις όμως στην παραγωγή του F-84F ανάγκασαν την Αμερικανική αεροπορία να παραγγείλει '''F-84G''', ως ενδιάμεση λύση<ref name="knaack"/>.
 
<br /> Η παραγωγή σύντομα αντιμετώπισε προβλήματα, καθώς η αρχική πρόβλεψη για 55% ομοιομορφία στην κατασκευή αποδείχθηκε εσφαλμένη και μόνο το 15% των εργαλείων μπορούσε να χρησιμοποιηθεί<ref name="knaack"/>. Επιπλέον, το F-84F χρησιμοποιούσε πρεσαριστούς ορθοστάτες για τα φτερά και τα πλευρά της ατράκτου. Εκείνη την περίοδο μόνο τρία πιεστήρια σε ολόκληρες τις Ηνωμένες Πολιτείες είχαν την ικανότητα να τα κατασκευάσουν, όμως η προτεραιότητα δινόταν στην κατασκευή των τμημάτων του βομβαρδιστικού [[B-47 Stratojet]]<ref name="knaack"/>. Ο κινητήρας YJ65-W-1 θεωρούνταν παλιός και ο βελτιωμένος κινητήρας J65-W-3 δεν θα ήταν διαθέσιμος για χρήση μέχρι το [[1954]]. Όταν το πρώτο F-84F παραγωγής πέταξε στις [[22 Νοεμβρίου]] [[1952]] διέφερε από τα αεροσκάφη δοκιμών, φέροντας καλύπτρα που άνοιγε προς τα πάνω και πίσω, αντί να σύρεται προς τα πίσω, και αερόφρενα τοποθετημένα στα πλαϊνά της ατράκτου αντί κάτω από το αεροσκάφος<ref name="knaack"/>. Παράλληλα το αεροσκάφος δεν θεωρούνταν έτοιμο για επιχειρησιακή χρήση λόγω προβλημάτων ελέγχου και σταθερότητας. Τα πρώτα αεροσκάφη εμφάνιζαν προβλήματα απώλειας στήριξης με απότομη ανόρθωση της μύτης (αγγλ. pitch-up), εγγενές χαρακτηριστικό της οπισθοκλινούς πτέρυγας, και στα F-84F-25-RE υιοθετήθηκαν ολοκινούμενες ουραίες πτέρυγες. Σε κάποια αεροσκάφη τοποθετήθηκαν αεροδυναμικά πτερύγια για τη βελτίωση του ελέγχου σε υψηλές ταχύτητες. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να κηρυχθεί το F-84F επιχειρησιακό στις [[12 Μαΐου]] του 1954<ref name="knaack"/>.
Γραμμή 59:
[[Αρχείο:F-84F Thunderbirds.jpg|thumb|300px|F-84F Thunderstreaks των [[USAF Thunderbirds]]]]
[[Αρχείο:Rf-84f thunderstreak overall.jpg|right|300px|thumb|Αεροσκάφος RF-84F Thunderflash]]
Το πρόγραμμα επιχειρησιακών δοκιμών ('''Project Run In''') ολοκληρώθηκε τον Νοέμβριο του [[1954]], καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το αεροσκάφος πληρούσε τις προϋποθέσεις της Αμερικανικής Αεροπορίας και ήταν καλύτερο από το F-84G. Όμως συνεχείς αστοχίες και βλάβες των κινητήρων είχαν ως αποτέλεσμα την καθήλωση ολόκληρου του στόλου των F-84F στις αρχές του [[1955]]. Επιπλέον, ο κινητήρας J65 [[flameout|έσβηνε]] κατά τη διάρκεια πτήσεων με βροχή ή χιόνι<ref name="knaack"/>. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών των καθυστερήσεων η επιχειρησιακή υπηρεσία του F-84F διήρκεσε από την ένταξή του σε υπηρεσία το 1954 μέχρι το [[1958]]. Η αυξανόμενη ένταση όμως στην [[Γερμανία]] το [[1961]], κατά την κατασκευή του [[Τείχος του Βερολίνου|τείχους]] του [[Βερολίνο|Βερολίνου]]υ, είχε ως αποτέλεσμα την επανενεργοποίηση του στόλου των F-84F. Το [[1962]] ο στόλος καθηλώθηκε εκ νέου εξαιτίας διάβρωσης στις επιφάνειες ελέγχου, γεγονός που απαιτούσε συνολικά 1800 εργατο-ώρες για κάθε αεροσκάφος, ώστε να καταστεί πλήρως επιχειρησιακό<ref name="knaack"/>. Το αεροσκάφος αποσύρθηκε οριστικά από την Αμερικανική Αεροπορία το 1964, ενώ τα αεροσκάφη της Αμερικανικής Αεροπορικής Εθνοφρουράς αποσύρθηκαν το [[1971]], λόγω διάβρωσης.
 
Το δεύτερο πρωτότυπο '''YF-84F''' κατασκευάστηκε με τις εισαγωγές αέρα του κινητήρα στην βάση των πτερύγων, που όμως δεν υιοθετήθηκαν λόγω απώλειας ώσης. Αυτή η διάταξη όμως επέτρεπε την τοποθέτηση φωτογραφικών μηχανών και καμερών στο ρύγχος και έτσι το σχέδιο αυτό χρησιμοποιήθηκε για την φωτοαναγνωριστική έκδοση του F-84F, το '''RF-84F Thunderflash'''. Το πρώτο '''YRF-84F''' ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο του 1952<ref name="knaack"/>. Διατηρούσε τέσσερα πυροβόλα και μπορούσε να μεταφέρει δεκαπέντε κάμερες. Μεταξύ των άλλων συστημάτων διέθετε αυτοματοποιημένα χειριστήρια για τον έλεγχο παραμέτρων φωτός, ταχύτητας και υψομέτρου των φωτογραφικών μηχανών, ένα περισκοπικό φακό για την καλύτερη οπτική αναγνώριση του στόχου από τον πιλότο και συσκευή εγγραφής φωνής ώστε ο πιλότος να μπορεί να μαγνητοφωνεί τις παρατηρήσεις του. Παρόλα αυτά το αεροσκάφος εμφάνιζε τα ίδια προβλήματα με το F-84F και κατέστη επιχειρησιακό τον Μάρτιο του 1954, για να αποσυρθεί το 1957 και να επανενεργοποιηθεί το 1961. Τα αεροσκάφη της Αμερικανικής Αεροπορικής Εθνοφρουράς αποσύρθηκαν το [[1972]]<ref name="knaack"/>. Πολλά τροποποιημένα RF-84F χρησιμοποιήθηκαν στο πρόγραμμα [[FICON]].
 
=== Πετώντας με το Thunderstreak ===
[[Αρχείο:RF-84_in_flight84 in flight.jpg|thumb|250px|Φωτοαναγνωριστικό RF-84F Thunderflash]]
Τα F-84F αντιμετώπιζε τα ίδια προβλήματα επιδόσεων στην απογείωση με το ευθείας πτέρυγας '''F-84 Thunderjet''', παρόλο που διέθετε δυνατότερο κινητήρα. Στην πραγματικότητα όμως σχεδόν 3.11 &nbsp;kN ώσης (το 10% της συνολικής ώσης) χανόταν εξαιτίας της κλίσης υπό την οποία ήταν τοποθετημένος ο κινητήρας. Σε συνθήκες υψηλών θερμοκρασιών το αεροσκάφος χρειαζόταν 2.285 μέτρα διαδρόμου για να απογειωθεί<ref name="Higham2">Higham, R. and Williams, C. ''Flying Combat Aircraft of USAAF-USAF (Vol.2)''. Rockville, Maryland: Air Force Historical Foundation, 1978. ISBN 0-8138-0375-6.</ref>. Η τυπική ταχύτητα απογείωσης ήταν 160 [[κόμβος|κόμβοι]] (185 &nbsp;mph, 300 &nbsp;km/h)<ref name="Higham2"/>. Όπως και το Thunderjet, το Thunderstreak είχε προβλέψιμα πτητικά χαρακτηριστικά εντός των ορίων των επιδόσεών του. Όπως και ο προκάτοχός του όμως εμφάνιζε επιταχυνόμενη απώλεια στήριξης, που πιθανόν να οδηγούσε σε αποκόλληση των πτερύγων από την άτρακτο. Επιπλέον η έξοδος από περιδίνηση ήταν πρακτικά αδύνατη με το F-84F, με την εγκατάλειψη του αεροσκάφους από τον πιλότο να είναι η μόνη επιλογή σε υψόμετρο μικρότερο των 10000 ποδών (3000 μέτρα)<ref name="Higham2"/>.
 
Με την εμφάνιση του [[F-105 Thunderchief]], το F-84F Thunderstreak έγινε γνωστό ως «''Η μητέρα του Thud''» (''Thud's Mother'')<ref name="Higham2"/>.