|
Ο '''Μελέτιος Πηγάς''' ήταν μεγάλη εκκλησιαστική προσωπικότητα του 16ου αιώνα, που διετέλεσε Πατριάρχης Αλεξανδρείας και τοποτηρητής του [[Οικουμενικό Πατριαρχείο|Οικουμενικού Θρόνου]].
==Βιογραφία==
Γεννήθηκε το [[15491550]] στον [[Ηράκλειο|Χάνδακα]] της Κρήτης, από οικογένεια ευσεβή και ευκατάστατη. Μετά τη βασική εκπαίδευση, συνέχισε τις σπουδές του στην [[Ιταλία]] και συγκεκριμένα στο Πανεπιστήμιο του Παταβίου. Αφού επέστρεψε, εκάρη μοναχός και εγκαταστάθηκε στη [[Μονή ΑγκαράθουΑπεζανών]] Κρήτης, όπου ήταν ηγούμενος ο μετέπειτα Πατριάρχης Αλεξανδρείας [[Σιλβέστρος Αλεξανδρείας|Σιλβέστρος]]. Μετά την εκλογή του Σίλβεστρου ως Πατριάρχη, έγινε ο ίδιος ηγούμενος. Κατόπιν εγκαταστάθηκε στη Μονή Σινά, επιθυμώντας να υπηρετήσει το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Το [[1579]] συνόδεψε τον Αρχιεπίσκοπο Σιναίου Ευγένιο στα Ιεροσόλυμα, για την εκλογή του [[Σωφρόνιος Δ΄ Ιεροσολύμων|Πατριάρχη Σωφρόνιου]].
Το [[1579]] έγινε [[πρωτοσύγκελλος]] και το [[1584]] πήρε το οφίκιο του [[αρχιμανδρίτης|αρχιμανδρίτη]]. Ως κληρικόςπρωτοσύγκελλος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, εργάστηκε για την οργάνωση του κλήρου και του μοναχισμού, καθώς και για τον περιορισμό της λατινικής προπαγάνδας. Το [[1588]] έγινε Έξαρχος και τοτην [[5 Ιουλίου 1590]] Πατριάρχης Αλεξανδρείας.
Ως Πατριάρχης εργάστηκε ιδιαίτερα για την αναδιοργάνωση του Πατριαρχείου, αλλά και για τις διορθόδοξες και διεκκλησιαστικές σχέσεις. Αντιμετώπισε το τεράστιο οικονομικό χρέος του Πατριαρχείου προς το Σουλτάνο. Το [[1593]] συμμετείχε στη Σύνοδο που συνήλθε υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη [[Ιερεμίας Β΄ Τρανός|Ιερεμία Β΄]] στην Κωνσταντινούπολη και ανακήρυξε την Εκκλησία της [[Ρωσία|Ρωσίας]] σε [[Πατριαρχείο]]. Το [[1594]] έστειλε τον ανηψιό του [[Κύριλλος Λούκαρις|Κύριλλο Λούκαρι]] στη Ρωσία, για να εργαστεί ενάντια στην επιρροή του [[Βατικανό|Βατικανού]]. Έδειξε ενδιαφέρον και για τους Κόπτες της Αιγύπτου και της Αιθιοπίας και προσπάθησε να συσφίγξει τις σχέσεις τους με την [[Ορθόδοξη Εκκλησία]].
Μετά το θάνατο του Οικουμενικού Πατριάρχη [[Ιερεμίας Β΄ Τρανός|Ιερεμία Β΄]], δέχθηκε προτάσεις να τον διαδεχθεί, αλλά αρνήθηκε, προτιμώντας να παραμείνει στην Αλεξάνδρεια. Διετέλεσε μόνο τοποτηρητής"επιτηρητής" του Οικουμενικού Θρόνου μεταξύ των ετών [[1597]] και [[1598]]. Πέθανε στις [[13 Σεπτεμβρίου]] του [[1601]], σε ηλικία 5251 ετών.
Αγωνίστηκε με ζήλο ενάντια στην παπική προπαγάνδα και τον προσηλυτισμό. Σώζεται σειρά επιστολών προς τους Μάξιμο Μαργούνιο και Γαβριἠλ Σεβήρο, στην οποία αναπτύσσει ανθενωτική επιχειρηματολογία.
Αν και στην αρχή διέκειτο φιλικά στην επαναπροσέγγιση [[Καθολική Εκκλησία|Δυτικής]] και [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ανατολικής Εκκλησίας]], εντούτοις στη συνέχεια αγωνίστηκε με ζήλο ενάντια στην παπική προπαγάνδα και επιρροή. Σώζεται μάλιστα επιστολή του του [[1583]] προς το φίλο του Μάξιμο Μαργούνιο, στην οποία αναπτύσσει ανθενωτική επιχειρηματολογία, παίρνοντας το μέρος του άλλου φίλου του, Γαβριήλ Σεβήρου.
== Συγγράμματα ==
Ανέπτυξε πλούσιο συγγραφικό έργο, μεταξύ του οποίου διακρίνονται τα έργα:
| 