Τιβέριος Ιούλιος Αλέξανδρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Τιβέριος Ιούλιος Αλέξανδρος''' από την τάξη των ιππέων διορίστηκε επίτροπος της Ιουδαίας το [[46]]<ref> Ρόπς Ν., ''Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη στους χρόνους του Ιησού., Χρονολογικός Πίνακας από την ανάρρηση του Ηρώδη ως την πτώση της Ιερουσαλήμ.'', σελ. 530-531</ref>.

Ο Τιβέριος Αλέξανδρος κατάγονταν από μια πλούσια και διακεκριμένη ιουδαϊκή οικογένεια της [[Αλεξάνδρεια| Αλεξάνδρειας]] που κατείχε την ρωμαϊκή πολιτεία. Ο πατέρας του Αλέξανδρος ήταν ''αλαβάρχης'' δηλαδή ανώτερος αξιωματούχος των τελωνείων του λιμανιού της Αλεξάνδρειας <ref> Ιώσηπος Ιουδαϊκή Αρχαιολογία Βιβλίο Κ. V.2. [100] </ref>. Ήταν επίσης ανιψιός του [[Φίλων|Φίλωνος]] <ref> Ιώσηπος, ''Ιουδαϊκή Αρχαιολογία'', Βιβλίο ΙΗ. VΙΙΙ.1. [259] </ref>. Ο ίδιος είχε απαρνηθεί την ιουδαϊκή θρησκεία <ref> Ιστορία Εικονογραφημένη, Τεύχος - 317, Άρθρο – Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ.'', σελ.95</ref><ref> Ιώσηπος, ''Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους . Βιβλίο Β .ΣΧΟΛΙΑ.29.σελ.378</ref>.

Το πιο σημαντικό γεγονός που συνέβη κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης του Τιβερίου Αλεξάνδρου ήταν η [[Ρωμαίοι επίτροποι στην Ιουδαία#Η επαναφορά της Ιουδαίας στην ρωμαϊκή διοίκηση | εξέγερση]] το [[46]] των γιων του [[ Ιούδας ο Γαλιλαίος| Ιούδα του Γαλιλαίου]] , [[Εξέγερση του Ιακώβου και του Σίμωνα|Ιακώβου και Σίμωνα]] ύστερα από ένα λιμό που έπεσε στην [[Ιερουσαλήμ]] <ref>Ιώσηπος Ιουδαϊκή Αρχαιολογία.Βιβλίο Κ. [101]-[102]</ref> . Ο Τιβέριος Αλέξανδρος κατέστειλε εξαιρετικά βίαια το κίνημα χύνοντας πολύ αίμα <ref>Ρόπς Ν., ''Η καθημερινή ζωή στην Παλαιστίνη στους χρόνους του Ιησού., Κεφ.3., Το πολιτικό πλαίσιο., 6., Κατακτητές και κατακτημένοι'', σελ 92-93</ref>.

Ο Τιβέριος Αλέξανδρος είχε μια ενδιαφέρουσα μελλοντική πολιτική σταδιοδρομία. Το [[ 57]]/[[58|8]] συμμετείχε στην εκστρατεία που διεξήγε ο Γναίος Δομίτιος Κορβούλων <ref>Στρατιωτική Ιστορία, Εκδότης Σ. Πανέλης., Τεύχος - 32, Άρθρο - Μασάντα., ''Οι Ιουδαίοι υποκύπτουν στην Ρώμη'', .σελ.13</ref> εναντίον του βασίλειουβασιλείου της [[Αρμενία |Αρμενίας]] <ref> Τάκιτος, . ''Χρονικά .'', Βιβλίο XV. 28.</ref>.

Το [[66]] διορίστηκε έπαρχος της [[Αίγυπτος| Αιγύπτου]]<ref> Ιώσηπος, ''Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους .'', Βιβλίο Β ΧVΙ.1., σελ. 117</ref>. Από την θέση αυτή κατάστειλεκατέστειλε την [[Ταραχές της Αλεξάνδρειας επί έπαρχου Τιβερίου Αλέξανδρου | εξέγερση]] των Ιουδαίων της Αλεξάνδρειας που ξέσπασε με αφορμή την έκρηξη του [[Πρώτος Ιουδαϊκός Πόλεμος | Πρώτου Ιουδαϊκού πολέμου]] . Μαζί με τον έπαρχο της [[Συρία|Συρίας]] Μουκιανό και τον [[Βεσπασιανός|Βεσπασιανό]] θα αποτελούσαν την ηγεσία του ρωμαϊκού στρατού της Ανατολής.

Οι λεγεώνες που εκείνη την εποχή βρίσκονταν στην Συρία την [[Παλαιστίνη]] και την Αίγυπτο <ref>Στρατιωτική Ιστορία, Εκδότης Σ. Πανέλης., Τεύχος - 100, ''Άρθρο - Η σύγκρουση των τεσσάρων αυτοκρατόρων'', .σελ. 14</ref>είχαν αναγνωρίσει την υπεροχή του Βεσπασιανού. Η πολιτική κρίση που ξέσπασε στην [[Ρώμη]] ύστερα από την αποστασία του Γάλβα και τον θάνατο του [[Νέρων| Νέρωνα]] δυσαρέστησε τον στρατό της Ανατολής μια και οι διάδοχοι του τελευταίου τον αγνοούσαν συστηματικά <ref>Γάιος Σουητώνιος., ''Η ζωή των Καισάρων'', .Τομ 7., Γάλβας-Όθων-Βιτέλλιος. , Εισαγωγή, σελ.18 </ref>.

Τελικά ο Βεσπασιανός ύστερα από πολλούς δισταγμούς, παλινωδίες και πιέσεις από τον Μουκιανό αποφάσισε να διεκδικήσει ως εκλεκτός αυτού του στρατού το αυτοκρατορικό αξίωμα. Σε αυτήν την απόφαση κατέληξε ύστερα από δέσμευση του Μουκιανού ότι θα αναλάμβανε εκείνος την εκστρατεία εναντίον της Ρώμης για να τον επιβάλλει ως αυτοκράτορα <ref>Γάιος Σουητώνιος., ''Η ζωή των Καισάρων.'', Τομ 7., ''Γάλβας-Όθων-Βιτέλλιος., Εισαγωγή'', σελ. 19 </ref>. Τον Ιούλιο του [[70]] οι λεγεώνες της Αιγύπτου ανακηρύξανανακήρυξαν στην Αλεξάνδρεια αυτοκράτορα τον Βεσπασιανό με προτροπή του Τιβερίου Αλέξανδρου. Ακολούθησαν οι λεγεώνες της Παλαιστίνης και της Συρίας <ref>Γάιος Σουητώνιος., ''Η ζωή των Καισάρων., Τομ 8., Βεσπασιανός –Τίτος –Δομιτιανός'', .Θεοποιημένος Βεσπασιανός., σελ. 32 </ref>.

Η προσπάθεια που ανέλαβαν οι λεγεώνες της Ανατολής στέφτηκε από επιτυχία. Ο Βεσπασιανός έγινε αυτοκράτορας και ο Τιβέριος Αλέξανδρος ανέλαβε το [[70]] την αρχηγία του επιτελείου (''έπαρχος πάντων των στρατευμάτων'') του στρατού του γιου του Βεσπασιανού [[Τίτος |Τίτου]] <ref> Ιώσηπος, ''Ιστορία του Ιουδαϊκού πολέμου προς Ρωμαίους.'', Βιβλίο ΣΤ., ΙV.2., σελ. 71-73</ref> που πολιόρκησε και κατέλαβε την Ιερουσαλήμ. Από το σημείο αυτό και έπειτα δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για την τύχη του Τιβερίου Αλέξανδρου ο οποίος κατέκτησε μια επίζηλη θέση στο ρωμαϊκό κράτος τόσο σε σχέση με την πρώην θρησκεία του όσο και σε σχέση με την καταγωγή του από την Αίγυπτο <ref> Ιστορία Εικονογραφημένη, Τεύχος - 317,'' Άρθρο – Η καταστροφή της Ιερουσαλήμ.'', σελ. 95</ref>.