Βικιπαίδεια

Μάχη του Μαλπλακέ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
ReddeCaesari (συζήτηση | συνεισφορές)
178 επεξεργασίες
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
ReddeCaesari (συζήτηση | συνεισφορές)
178 επεξεργασίες
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 28:
==Μάχη==
Ο συμμαχικός στρατός, ο οποίος αποτελείτο κυρίως από ολλανδικά και αυστριακά στρατεύματα, αλά επίσης και με ισχυρά βρετανικά και πρωσικά αποσπάσματα, διοικούνταν από τον [[Τζων Τσώρτσιλ, 1ος Δούκας του Μάρλμπορω|Δούκα του Μάρλμπορω]] και τον [[Πρίγκηπας Ευγένιος της Σαβοΐας|Πρίγκηπα Ευγένιο της Σαβοΐας]],ενώ οι Γάλλοι και ένα απόσπασμα Βαυαρών διοικούνταν από τον Βιγιάρ και τον [[Λουί Φρανσουά Μπουφλέρ|Στρατάρχη Μπουφλέρ]]. Ο Μπουφλέρ ήταν επισήμως ανώτερος του Βιγιάρ αλλά εθελούσια βρισκόταν υπό τις διαταγές του.
Οι σύμμαχοι είχαν περίπου 86,.000 άνδρες και 100 πυροβόλα<ref name=lynn332/> και οι Γάλλοι είχαν περίπου 75,.000 άνδρες και 80 πυροβόλα<ref name=lynn331/> και οι δύο στρατοί είχαν στρατοπεδεύσει εντός ακτίνας βολής των πυροβόλων τους στο σημείο που σήμερα βρίσκονται τα Γαλλο-βελγικά σύνορα.<ref>Την εποχή εκείνη η περιοχή ήταν ακόμα τμήμα των Ισπανικών Κάτω Χωρών</ref> Στις 9.00 π.μ. της 11ης Σεπτεμβρίου, οι Αυστριακοί επιτέθηκαν με την υποστήριξη των Πρώσσων και των Δανών υπό τη διοίκηση του [[Άλμπρεχτ Κόνραντ Φινκ φον Φινκενστάιν|Κόμη Άλμπρεχτ Κόνραντ Φινκ φον Φινκενστάιν]], απωθώντας την αριστερή πτέρυγα των Γάλλων μετά από μισή ώρα και κατάφεραν, με βαριές όμως απώλειες, να εμποδίσουν τον Μπουφλέρ να κινηθεί σε βοήθεια του Βιγιάρ.
[[File:BattleOfMalplaquet.jpg|thumb|305px|<center>H Μάχη του Μαλπλακέ</center>]]
 
Ο Βιγιάρ κατάφερε να αναδιοργανώσει τις δυνάμεις του, αλλά ο Μάρλμπορω και ο Ευγένιος επιτέθηκαν και πάλι, υποβοηθούμενοι από την προώθηση ενός αποσπάσματος υπό τον στρατηγό Γουίδερς στην αριστερή πτέρυγα των Γάλλων, κάτι το οποίο υποχρέωσε τον Βιγιάρ να αποσπάσει δυνάμεις από το κέντρο του για να το αντιμετωπίσει. Περίπου στις 1 μ.μ. ο Βιγιάρ τραυματίστηκε βαριά από μία βολίδα μουσκέτου που συνέτριψε το γόνατο του και η διοίκηση πέρασε στον Μπουφλέρ. Η αποφασιστική τελική επίθεση έγινε στο αποδυναμωμένο πια κέντρο της γαλλικής διάταξης υπό τη διοίκηση του [[Τζωρτζ Χάμιλτον, 1ος Κόμης των Όρκνευ|Κόμη των Όρκνευ]], η οποία κατάφερε να καταλάβει τη γαλλική γραμμή των [[Redan|οχυρωματικών αιχμών]]. Αυτό κατέστησε δυνατή την προώθηση του συμμαχικού Ιππικού μέσα από αυτή τη γραμμή και την αντιπαράθεση του με το γαλλικό ιππικό που βρισκόταν πίσω της. Μία άγρια μάχη ξέσπασε, κατά την οποία ο Μπουφλέρ ηγήθηκε προσωπικά των επίλεκτων στρατευμάτων του [[Στρατιωτικός Οίκος του Βασιλέα της Γαλλίας|Στρατιωτικού Οίκου του Βασιλέως της Γαλλίας]]. Ο Μπουφλέρ κατάφερε τουλάχιστον έξι φορές να απωθήσει το συμμαχικό ιππικό πίσωμέχρι στητη γραμμή των οχυρωματικών αιχμών, αλλά κάθε φορά το γαλλικό ιππικό απωθήθηκε ξανάαπωθούνταν από τα πυρά του βρετανικού πεζικού. Στο τέλος, γύρω στις 3.00 μ.μ. ο Μπουφλέρ, διαπιστώνοντας ότι δεν μπορούσε να νικήσει αυτή τη μάχη, διέταξε την υποχώρηση, η οποία εκτελέστηκε με τάξη. ΟΙΟι Σύμμαχοι είχαν υποστεί τόσες απώλειες κατά την επίθεση τους ώστε να μην μπορούν να τον καταδιώξουν. Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαν χάσει πάνω από 2100021.000 άνδρες, αριθμό σχεδόν διπλάσιο από τις γαλλικές απώλειες.<ref name=lynn334/>
 
==Προσωπική μαρτυρία==
[http://books.google.com/books?id=kzCsAAAAIAAJ&printsec=frontcover&dq=Amiable+Renegade#PPA163,M1 Μία προσωπική μαρτυρία] της Μάχης του Μαλπλακέ παρέχεται στο βιβλίο is given in the book [http://books.google.com/books?id=kzCsAAAAIAAJ&printsec=frontcover&dq=Amiable+Renegade#PPP1,M1 "Amiable Renegade: The Memoirs of Peter Drake (1671-1753)"], στις σελίδες 163 έως170έως 170. Ο Λοχαγός Πήτερ Ντραίηκ, ένας ΙραλνδόςΙρλανδός που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ως μισθοφόρος στην υπηρεσία διαφόρων ευρωπαίκών στρατών, υπηρέτησε με τους Γάλλους σε αυτή τη μάχη και τραυματίστηκε αρκετές φορές. Ο Ντραίηκ έγραψε τα απομνημονεύματα του σε προχωρημένη ηλικία.
 
==Μετά τη μάχη==
Με βάση τους νόμους του πολέμου της εποχής, η μάχη θεωρήθηκε συμμαχική νίκη, διότι οι Γάλλοι αποσύρθηκαν και άφησαν στην κατοχή του στρατού του Μάρλμπορω το πεδίο της μάχης. Ωστόσο, οι απώλειες των Συμμάχων ήταν διπλάσιες από εκείνες των Γάλλων και, σε αντίθεση με τις προηγούμενες νίκες του Δούκα, ο γαλλικός στρατός μπόρεσε να αποσυρθεί με τάξη και σχετικά άθικτος, παραμένοντας μία ισχυρή απειλή για τις περαιτέρω επιχειρήσεις των Συμμάχων. Ο Βιγιάρ ισχυρίστηκε ότι μερικές ακόμα γαλλικές ήττες σαν αυτή θα κατέστρεφαν το συμμαχικό στρατό·<ref>Σε ένα γράμμα του στο Λουδοβίκο ΙΔ' έγραψε "Αν ο Θεός ευαρεστηθεί την απώλεια άλλης μίας τέτοια μάχης, η Μεγαλειότης Σας μπορεί να είναι βεβαία για την καταστροφή όλων των εχθρών Της."</ref> και ο ιστορικός Τζων Α. Λυν θεωρεί στο βιβλίο του ''The Wars of Louis XIV 1667-1714'' τη μάχη σαν [[Πύρρειος νίκη|Πύρρειο νίκη]]<ref>Lynn, 1999, ISBN 0-582-05629-2, σελ. 334: "Ο θρίαμβος του Μάρλμπορω αποδείχθηκε μία Πύρρειος νίκη". Ο Λυνν θεωρεί επίσης τη νίκη του Κοντέ στη Σενέφ ως ''Πύρρειο νίκη''. σελ. 126. Hans Delbrück, Walter J. Renfroe, ''History of the Art of War'' Eastport Conn., ISBN 0-8032-6586-7, 1985, σελ.370, "Το Μαλπλακέ ήταν εκείνο που με την αρχαία ορολογία αποκαλούνταν "Πύρρειος νίκη..."</ref>, όμως η προσπάθεια διάσωσης της Μονς απέτυχε και το οχυρό έπεσε στις 20 Οκτωβρίου. Παρόλα αυτά, τα νέα για το Μαλπλακέ, την αιματηρότερη μάχη του 18ου αιώνα, άφησε άφωνη όλη την Ευρώπη. Η φήμη ότι ακόμα και ο Μάρλμπορω είχε σκοτωθεί, έγινε ένα από τα δημοφιλέστερα λαικά γαλλικά τραγούδια, το ''Marlbrough s'en va-t-en guerre (O Μάρλμπορω πήγε στον πόλεμο)''. Για την τελευταία από τις τέσσερις μεγάλες στρατωτικές του νίκες, ο Μάρλμπορω δεν έλαβε ευχαριστήρια επιστολή από την [[Άννα της Μεγάλης Βρεττανίας|Βασίλισσα Άννα]]. Το ποίημα του [[Ρίτσαρντ Μπλάκμορ]] ''Οδηγίες προς τον Βάντερ Μπεκ'' ήταν ουσιαστικά το μόνο το οποίο προσπάθησε να εξυμνήσει τη "νίκη" του Μάρλμπορω στο Μαλπλακέ και η μάχη αυτή κινητοποίησε το κόμμα των [[Τόρυ]] προς την έναρξη προσπαθειών απεμπλοκής από τη συμμαχία με το σχηματισμό της κυβέρνησης τους το επόμενο έτος.
By the norms of warfare of the era, the battle was an allied victory, because the French withdrew at the end of the day's fighting, and left Marlborough's army in possession of the battlefield, but with double the casualties. In contrast with the Duke's previous victories, however, the French army was able to withdraw in good order and relatively intact, and remained a potent threat to further allied operations. Villars claimed that a few more such French defeats would destroy the allied armies;<ref>In a letter to Louis XIV he wrote:"Si Dieu nous fait la grâce de perdre encore une pareille bataille, Votre Majesté peut compter que tous ses ennemis seront détruits."</ref> and the historian John A. Lynn in his book ''The Wars of Louis XIV 1667-1714'' terms the battle a [[Pyrrhic victory]]<ref>Lynn, 1999, ISBN 0-582-05629-2, p. 334: "Marlborough's triumph proved to be a Pyrrhic victory". Lynn also calls Condé's victory at Seneffe a ''Pyrrhic victory''. p. 126. Hans Delbrück, Walter J. Renfroe, ''History of the Art of War'' Eastport Conn., ISBN 0-8032-6586-7, 1985, p.370, "Malplaquet was what has been termed with the age-old expression a "Pyrrhic victory..."</ref> but the attempt to save Mons failed, and the fortress fell on the 20th October. Nonetheless, news of Malplaquet, the bloodiest battle of the eighteenth century, stunned Europe. The rumour that even Marlborough had died became one of the most popular French folk songs, ''[[Marlbrough s'en va-t-en guerre]]''. For the last of his four great battlefield victories, Marlborough received no personal letter of thanks from [[Anne of Great Britain|Queen Anne]]. [[Richard Blackmore]]'s ''Instructions to Vander Beck'' was virtually alone among English poems in attempting to celebrate the "victory" of Marlborough at Malplaquet, while it moved the English [[Tory party]] to begin agitating for a withdrawal from the alliance as soon as they formed a government the next year.
 
==Σημειώσεις==
==Notes==
{{reflist|2}}
 
==Παραπομπές==
==References==
* Lynn, John A. ''The Wars of Louis XIV: 1667–1714.'' Longman, (1999). ISBN 0-582-05629-2
* Drake, Peter. ''Amiable Renegade: The Memoirs of Captain Peter Drake (1671-1753)'' Stanford University Press, (1960).
{{refend}}
 
==Εξωτερικοί Σύνδεσμοι==
==External links==
{{Commons category|Battle of Malplaquet}}
* [http://www.battlefieldanomalies.com/malplaquet/index.htm Battle of Malplaquet] at ''Battlefield Anomalies''.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Μάχη_του_Μαλπλακέ"