Μητροπολίτης Αθηνών Νεόφυτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dimitrisss (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Το Ορθόδοξος Επίσκοπος Αθηνών Νεόφυτος μετακινήθηκε στο Επίσκοπος Αθηνών Νεόφυτος πάνω από την ανακατεύθυνση
Karentzos83 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
Ο '''Νεόφυτος''' ('''Νικόλαος Μεταξάς''', ή '''Ταλαντίου Νεόφυτος''' όσο ήταν επίσκοπος Ταλαντίου ή '''Νεόφυτος Μεταξάς''' (1762 - Δεκέμβριος 1861) όπως υπέγραφε ο ίδιος<ref>[http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/2/2/e/metadata-114-0000007.tkl Ακολουθία του Οσίου Πατρός Ημών Σεραφείμ, ασκήσαντος εν τω όρει Δομπού Λειβαδίας... / Συνετέθη παρά του πανιερωτάτου...Νεοφύτου Μεταξά. Εν Αιγίνη: Εν τη Εθνική Τυπογραφία, 1828.]</ref> και αναφέρεται από την [[Εκκλησία της Ελλάδος]]<ref>[http://www.ecclesia.gr/greek/archbishop/arch_list.html Αρχιεπίσκοποι Αθηνών]</ref>) ήταν [[Έλληνες|Έλληνας]] κληρικός.
==Βιογραφικά στοιχεία==
Γεννήθηκε τοστις 2 Νοεμβρίου του [[1762]] στην [[Αθήνα]]και το βαπτιστικό του όνομα ήταν Νικόλαος, καταγόταν από σπουδαία αθηναϊκή οικογένεια του γένους Μεταξά (οι γονείς του ήταν οι: Δημήτριος και μετάΜαρία απόΜεταξά). Ακολούθησε λαμπρές σπουδές χειροτονήθηκεστη [[διάκονος]]γενέτειρα τοτου [[1792]]κοντά στον Αθηναίο ελληνιστή Ιωάννη Βενιζέλο, και στον Ηπειρώτη μαθηματικό Ιωάννη Βόδα. ΠαρέμεινεΜετά γιατο κάποιοτέλος διάστηματων στηνσπουδών [[Κωνσταντινούπολη]]γίνεται κοντάγια στονένα θείοσύντομο τουχρονικό Μητροπολίτηδιάστημα Καισαρείαςδάσκαλος Γρηγόριοκυρίως καιευπόρων αργότεραπαιδιών επέστρεψεΑθηναίων στην Αθήνα,Πατριαρχική όπουΙερά τοΜονή [[1803]]Πεντέλης. χειροτονήθηκεΕκεί στηχειροτονείται [[Λιβαδειάδιάκονος]] στις 7 Αυγούστου του [[επίσκοπος1792]] Ταλαντίουκαι μετονομάζεται από Νικόλαος σε Νεόφυτος.
 
Σε ηλικία μόλις έξι ετών χάνει τον πατέρα του και την ανατροφή του αναλαμβάνει ο ιερέας θείος του, Συμεών Μεταξάς. Παρέμεινε για κάποιο διάστημα στην [[Κωνσταντινούπολη]] κοντά στον θείο του Μητροπολίτη Καισαρείας Γρηγόριο και αργότερα επέστρεψε στην Αθήνα,και στη συνέχεια μετέβη στην Λιβαδειά, όπου ο τότε επίσκοπος Ταλαντίου Γαβριήλ εκτιμώντας τα χαρίσματα και τις αρετές του, τον προσλαμβάνει ως αρχιδιάκονο και γραμματέα της Επισκοπής.
Εκεί ανέπτυξε αρχικά πατριωτική δράση εκ του αφανούς, που εκδηλώθηκε όμως ανοικτά με την έκρηξη της [[Επανάσταση του 1821|Επανάστασης]]. Ηγήθηκε της εξέγερσης της [[Αταλάντη|Αταλάντης]] και προσπάθησε να βοηθήσει τον αποκλεισμένο στην [[Μάχη της Αλαμάνας|Αλαμάνα]] [[Αθανάσιος Διάκος|Αθανάσιο Διάκο]]. Ακαταπόνητος έσπευδε παντού σε Εθνοσυνελεύσεις και σε μάχες, εμψυχώνοντας και ενισχύοντας τους αγωνιζόμενους.
 
Μετά το θάνατο του επισκόπου Γαβριήλ, τον διαδέχεται στον επισκοπικό θρόνο και όπου το [[1803]] χειροτονήθηκε στη [[Λιβαδειά]] [[επίσκοπος]] [[Αταλάντη Φθιώτιδας|Ταλαντίου]].
Συμμετείχε στην [[Α' Εθνοσυνέλευση]] καθώς και στις υπόλοιπες <ref>[http://users.uoa.gr/~nektar/history/3contemporary/fighters_1821.htm#%CE%9D%CE%B5%CF%8C%CF%86%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%82 Νεόφυτος, ο Ταλαντίου (Νικόλαος Μεταξάς) (Αθήνα, 1762-1821)] Μικρό αρχείο αγωνιστών του 1821</ref>
 
Σύμφωνα με κάποιες πηγές, η προσφυγή του στην Πόλη οφειλόταν στην οικονομική του αδυναμία να συνεχίσει τις σπουδές στην [[Ιταλία]], ενώ άλλες αναφέρουν πως αναγκάστηκε να καταφύγει εκεί για να αποφύγει το ερωτικό ενδιαφέρον μιας Οθωμανής.
Το [[1833]] ενθρονίστηκε Μητροπολίτης Αθηνών και το [[1836]] ισόβιος Πρόεδρος της [[ιερά σύνοδος της εκκλησίας της ελλάδας|Ιεράς Συνόδου]] της Εκκλησίας της Ελλάδος, από της αυτοανακηρύξεώς της ως [[Αυτοκεφαλία|Αυτοκέφαλης Εκκλησίας]]. Εργάσθηκε μετά ζήλου υπέρ της ανάπτυξης της Εκκλησίας της Ελλάδος και των θεσμών της, ερχόμενος αντιμέτωπος με τον Βασιλέα της Ελλάδος [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα]] για την Εκκλησιαστική και Μοναστηριακή περιουσία.
 
===Προεπαναστατική Περίοδος===
 
Ο Αλή Πασάς των [[Ιωάννινα|Ιωαννίνων]], υπεύθυνος και για την Ανατολική Στερεά, αφαιρεί όλη την περιούσια της επισκοπής Ταλαντίου και αναγκάζει το Νεόφυτο σε χρέη. Για να συγκεντρώσει τα απαραίτητα χρήματα για την αποπληρωμή των χρεών προβαίνει σε εράνους. Ο ήπιος χαρακτήρας του Νεόφυτου καταφέρνει να επηρεάσει και κατευνάσει πολλές φορές τις θηριωδίες που σχεδίαζε ο Αλή Πασάς εναντίον των Ελλήνων ενώ η αγάπη του για την παιδεία θα πείσει και το γιό του [[Αλή Πασάς|Αλή Πασά]], Βελή, να προσφέρει χρήματα για την ίδρυση σχολείου στην έδρα της Επισκοπής του, την Αταλάντη.
 
Εκεί ανέπτυξε αρχικά πατριωτική δράση εκ του αφανούς, που εκδηλώθηκε όμως ανοικτά με την έκρηξη της [[Επανάσταση του 1821|Επανάστασης]].
 
===Περίοδος της Επανάστασης===
 
Στις 27 Μαρτίου [[1821]], στο Μοναστήρι του οσίου Λουκά [[Λιβαδειά]]ς και υπό τον Αθανάσιο Διάκο, οι δύο επίσκοποι, Ταλαντίου Νεόφυτος και [[Άμφισσα|Σαλώνων]] Ησαΐας, ευλογούν την κήρυξη της επανάστασης και στη Ρούμελη. Ο Νεόφυτος μαζί με τον απεσταλμένο ξάδελφο του Αθανάσιου Διάκου, Αντώνη Κοντοσόπουλο ηγήθηκε της εξέγερσης της [[Αταλάντη|Αταλάντης]] η οποία ελευθερώθηκε μέσα σε μια μέρα στις 31 Μαρτίου 1821. Οι όροι της παράδοσης των Τούρκων συζητηθήκαν και συμφωνήθηκαν για την ελληνική πλευρά από τον Επίσκοπο Νεόφυτο, τον Κοντοσόπουλο και τους πρόκριτους του Ταλαντίου Φίλιππο Παναγιώτη και Ευστάθιο Σπυρίδωνος και από την τουρκική πλευρά από τον Χατζή Μεχμέτ και τον υποδιοικητή Χαλίλ Βεντόζ.
 
Ο Νεόφυτος στις 22 Απριλίου αν και ανήμπορος λόγω ηλικίας και ασθενειών προσπάθησε να βοηθήσει τον αποκλεισμένο στην [[Μάχη της Αλαμάνας|Αλαμάνα]] [[Αθανάσιος Διάκος|Αθανάσιο Διάκο]] οργανώνοντας σύντομα μια ομάδα αγωνιστών αλλά δεν κατάφερε να φτάσει εγκαίρως.
 
Στις 15 Νοεμβρίου 1821 κηρύσσεται η έναρξη των εργασιών της Συνελεύσεως των αντιπροσώπων της [[Στερεά Ελλάδα|Ανατολικής Στερεάς Ελλάδος]]. Σε αυτή συμμετέχουν 73 πληρεξούσιοι και θεσπίζεται ο οργανισμός του Πολιτικού Σώματος ή Νομική Διάταξη, ένας είδος συντάγματος με εκτελεστικό-διοικητικό όργανο τον Άρειος Πάγος|Άρειο Πάγο. Πρόεδρος του δικαστικού τμήματος του Αρείου Πάγου τοποθετήθηκε ο Επίσκοπος Νεόφυτος.
 
Ακαταπόνητος έσπευδε παντού σε Εθνοσυνελεύσεις και σε μάχες, εμψυχώνοντας και ενισχύοντας τους αγωνιζόμενους.
 
Συμμετείχε στην [[Α' Εθνοσυνέλευση]] της Επιδαύρου στις 15 Δεκεμβρίου το 1821 καθώς και στις υπόλοιπες <ref>[http://users.uoa.gr/~nektar/history/3contemporary/fighters_1821.htm#%CE%9D%CE%B5%CF%8C%CF%86%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%82 Νεόφυτος, ο Ταλαντίου (Νικόλαος Μεταξάς) (Αθήνα, 1762-1821)] Μικρό αρχείο αγωνιστών του 1821</ref> (του Άστρους της Κυνουρίας το 1823) ως Πρόεδρος του Αρείου Πάγου και ως πληρεξούσιος του Ταλαντίου.
 
Το 1823 ο Νεόφυτος αναλαμβάνει και την Επισκοπή [[Θερμοπύλες|Θερμοπυλών]] ενώ το Μάιο του ίδιου χρόνου τοποθετείται ως τοποτηρητής της Επαρχίας Αθηνών.
===Μετά την επανάσταση===
 
Ο Κυβερνήτης της Ελλάδος, [[Ιωάννης Καποδίστριας]], στις 23 Ιανουαρίου [[1828]] συγκροτεί πενταμελή εκκλησιαστική επιτροπή στην οποία συμμετέχει και ο Νεόφυτος, για τη διοίκηση της Εκκλησίας και την εξέταση της γενικότερης εκκλησιαστικής κατάστασης.
 
Το [[1833]] με διάταγμα ενθρονίστηκε Μητροπολίτης Αθηνών και το [[1836]] ισόβιος Πρόεδρος της [[ιερά σύνοδος της εκκλησίας της ελλάδας|Ιεράς Συνόδου]] της Εκκλησίας της Ελλάδος, από της αυτοανακηρύξεώς της ως [[Αυτοκεφαλία|Αυτοκέφαλης Εκκλησίας]]. Εργάσθηκε μετά ζήλου υπέρ της ανάπτυξης της Εκκλησίας της Ελλάδος και των θεσμών της, ερχόμενος αντιμέτωπος με τον Βασιλέα της Ελλάδος [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα]] για την Εκκλησιαστική και Μοναστηριακή περιουσία.
 
Πέθανε το [[1861]] σε ηλικία 99 ετών στην Αθήνα και κηδεύτηκε στις 30 Δεκεμβρίου<ref>http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/9/e/6/metadata-70-0000163.tkl&do=110121.pdf&lang=en&pageno=1&pagestart=1&width=375.12%20pts&height=560.16%20pts&maxpage=8</ref> καθήμενος επί θρόνου.
Γραμμή 14 ⟶ 39 :
==Συγγράμματα==
Δημοσίευσε διάφορα συγγράμματα μεταξύ των οποίων
*''Λόγος παραινετικός'', 1825, Ναύπλιο
* την ''Ορθόδοξον Ομολογία'',
* το ''Ιερογραφικό Απάνθισμα''
* και ''Εγχειρίδιο των Επτά Μυστηρίων της Ανατολικής Εκκλησίας''.
*''Βίος και Ακολουθία της Οσίας Φιλοθέης'', 1842
*''Ακολουθία του Οσίου Σεραφείμ Δομβούς'', 1828, 1855, 1861
 
==Πηγές==
 
#«Η Αρχιερατεία του Νεόφυτου στην επισκοπή Ταλαντίου:1803-1833», Η. Π. Κουκοβέτσος, υπό έκδοση.
#«Επίσκοπος Ταλαντίου Νεόφυτος Μεταξάς», Κώστας Β. Καραστάθης, Αθήνα 2011.
 
==Αναφορές==