Χρύσανθος Νοταράς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στα [[Τρίκαλα Κορινθίας|Τρίκαλα Κορινθίας]]<ref>Το επίθετό του «Νοταράς» υποδηλώνει πως ο πρώτος ή οι πρώτοι γόνοι της οικογένειας ασκούσαν το επάγγελμα του [[Πρωτονοτάριος|νοτάριου]]. Αρχηγός της οικογένειας ήταν ο [[Νικόλαος Νοταράς|Νικόλαος Νοταράς]] ο οποίος δρούσε στο περιβάλλον του [[Μανουήλ Β' Παλαιολόγος|Μανουήλ Παλαιολόγου]] γύρω στα [[1384]] και εξής.Πηνελόπη Στάθη, Χρύσανθος Νοταράς, Πατριάρχης Ιεροσολύμων: Πρόδρομος του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, Διδακτορική διατριβή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Σχολή Φιλοσοφική. Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Τομέας Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας και Λαογραφίας, 1996, σελ.3</ref>. Η χρονολογία της γέννησής του δεν είναι ακριβής: πιθανολογείται πως πρέπει να γεννήθηκε μεταξύ [[1655]] και [[1660]].<ref>όπ.π.σελ.5-6</ref> Έμαθε τα πρώτα του γράμματα από τον θείο του, [[Δοσίθεος Β΄ Ιεροσολύμων|Δοσίθεο]], ο οποίος έστειλε αργότερα τον νεαρό Χρύσανθο στην [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολη]], σε ηλικία περίπου 13-15 χρόνων. Ο Χρύσανθος ως λαϊκός ακόμα ακολουθεί τον θείο του στις διάφορες περιοδείες του υπηρετώντας τον. Έτσι θα μεταβεί μαζί του στα [[Ιεροσόλυμα|Ιεροσόλυμα]], στα [[1678]] και την ίδια περίοδο θα χειροτονηθεί [[Διάκονος|διάκονος]]. Στα [[1680]]-[[1681]] φοιτά στην [[Μεγάλη του Γένους Σχολή]] και έχει δάσκαλό του τον [[Σεβαστός Κυμινήτης|Σεβαστό Κυμινήτη]]. Παράλληλα περιοδεύει με σκοπό την συγκέντρωση χρημάτων για τον [[Πατριαρχείο Ιεροσολύμων|Πανάγιο Τάφο]], ενώ αρχίζει και την συγγραφή διαφόρων θεολογικών πραγματειών. Το [[1688]] θα αρχίσει μια περιοδεία στην [[Ευρώπη|Ευρώπη]]: [[Βλαχία|Βλαχία]], [[Βερολίνο]], [[Πολωνία]] είναι οι σταθμοί της. Το [[1689]] θα χειροτονηθεί [[Πρεσβύτερος|πρεσβύτερος]]. Το [[1689]]-[[1690]] θα βρεθεί στο [[Βουκουρέστι]] όπου συμμετέχει στην αναδιοργάνωση της [[Αυθεντική Ακαδημία Βουκουρεστίου|Αυθεντικής Ακαδημίας Βουκουρεστίου]]<ref>>[http://www.elemedu.upatras.gr/eriande/synedria/synedrio2/praktika/papaioannou.htm Σχολές του ευρύτερου Ελληνισμού επί Τουρκοκρατίας: «Η Αυθεντική Ακαδημία Βουκουρεστίου», Δημήτριος Παπαϊωάννου], 4-6 Οκτωβρίου 2002, 2ο Διεθνές Συνέδριο: Η παιδεία στην αυγή του 21ου αιώνα. Ιστορικοσυγκριτικές προσεγγίσεις</ref> Την ίδια περίοδο σημειώνεται κρίση στο [[Πατριαρχείο Ιεροσολύμων|Πατριαρχείο Ιεροσολύμων]] που συνδέεται με την διεκδίκηση των προσκηνυμάτων από τους [[Γαλλία|γάλλους]] για λογαριασμό των [[Φραγκισκανοί|Φραγκισκανών]].<ref> [http://www.jerusalem-patriarchate.info/ Επίσημος ιστοχώρος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων-Ἱστορικὴ Ἀναδρομὴ-Περίοδος Ἐπικρατήσεως Ὀθωμανῶν Τούρκων]</ref> Ο [[Δοσίθεος Β΄ Ιεροσολύμων|Δοσίθεος]] θα ζητήσει τη συνδρομή του [[Πέτρος Α΄ της Ρωσίας (ο Μέγας)|Μεγάλου Πέτρου]]: την επιστολή προς αυτόν θα κομμίσεικομίσει ο Χρύσανθος, στις 13 [[Νοέμβριος|Νοεμβρίου]] [[1692]]. Επιστρέφει στην [[Κωνσταντινούπολη]] στα [[1693]].<ref>Πηνελόπη Στάθη, όπ.π., σελ. 11 </ref> Στο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στα [[1693]] και [[1696]] κινείται μεταξύ [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολης]] και [[Βουκουρέστι|Βουκουρεστίου]]. Γύρω στα [[1699]] θα ξαναπάει στην [[Μόσχα]] στα πλαίσια σχετικής αποστολής που του είχε αναθέσει ο [[Δοσίθεος Β΄ Ιεροσολύμων|Δοσίθεος]], για το ζήτημα των ιερών προσκηνυμάτων. Αφού έφερε σε αίσιο πέρας την αποστολή του, όταν επέστρεψε, ο θείος του τον πρότεινε για [[Μητροπολίτης|μητροπολίτη]] [[Καισάρεια Παλαιστίνης|Καισάρειας της Παλαιστίνης]]. Η χειροτονία του πραγματοποιήθηκε στις 6 [[Απρίλιος|Απριλίου]] [[1702]] στο Ναό της Αναστάσεως στην [[Ιερουσαλήμ|Ιερουσαλήμ]].<ref> όπ.π.,σελ.12</ref> Στο [[Παρίσι]] τελειοποίησε τις αστρονομικές του γνώσεις, και άκουσε με ιδιαίτερο ζήλο τα μαθήματα του [[Τζιοβάνι-Ντομένικο Κασίνι|Κασίνι]]. Σχετίστηκε με διαπρεπείς επιστήμονες, ιδίως τον [[Αδελφότητα του Ιησού|Ιησουήτη]] [[Λεκένιος|Λεκένιο]]. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα έκανε στάση στο [[Βουκουρέστι]], όπου τον υποδέχτηκαν με μεγάλο ενθουσιασμό, και μετά πομπής τον οδήγησαν στον μητροπολιτικό ναό, όπου σύμφωνα με το συνήθειο της εποχής απήγγειλε λόγο προς απόδειξη ότι η μακροχρόνια παραμονή του στο εξωτερικό δεν έκαμψε καθόλου την ορθόδοξη πίστη του.