Σύνοδος του Αλχεθίρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ + κατ.
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ +
Γραμμή 3:
Η Διάσκεψη αυτή συνήλθε στη "Κάζα Κονστουτοριάλ" (Δημαρχείο) της Αλγεθίρας κατά την οποία συνομολογήθηκε ή ομώνυμη συνθήκη με την οποία και εγκρίθηκαν τα σχέδια της [[Γαλλία]]ς για την παρεμβολή της στο Μαρόκο, έναντι των οποίων η [[Γερμανία|Αυτοκρατορία της Γερμανίας]] επεδίωκε, φαινομενικά, τη διατήρηση της ανεξαρτησίας του Μαρόκου.
 
Τη Συνθήκη αυτή αναγνώρισε και επικύρωσε στη συνέχεια ο τότε Σουλτάνος (Μουλάι) του Μαρόκου [[Αμπντούλ Αζίζ ο Δ']] με ιδιαίτερο διάταγμα στις [[18 Ιουνίου]] του ίδιου έτους. Σημειώνεται ότι συνέχειατης συνθήκης αυτής είχε προηγηθεί η [[Συμφωνία της Μαδρίτης (1880)]] με την οποία αναγνωρίστηκε η ανεξαρτησία του Μαρόκου. Συνέχεια δε της συνθήκης Αλγεθίρας ακολούθησε, έξι χρόνια μετά, το 1912, ήταν η [[Συνθήκη της Φεζ]] με την οποία αναγνωρίστηκε τοη μετάπτωση του Μαρόκου από κυρίαρχο κράτος Μαρόκοσε ως [[Προτεκτοράτο]] της Γαλλίας.
 
Αιτία αυτής της μετάπτωσης ήταν αφενός μεν οι συνεχείς εξεγέρσεις των Βερβέρων και η αδυναμία εκ μέρους του τότε νεαρού Σουλτάνου να τις καταστείλει και αφετέρου οι μόνιμα αποικιοκρατικές βλέψεις της Γαλλίας και της διασφάλισης του δανείου που είχε παραχωρήσει στο Μαρόκο για την οργάνωση και ανόρθωση της χώρας.
 
== Σημειώσεις ==
Η Συνδιάσκεψη της Αλγεθίρας αποτελεί σταθμό στη διπλωματική ιστορία της Ευρώπης. Η ολοκλήρωση και η συνομολόγηση της ομώνυμης συνθήκης συντελέστηκε μετά από ένα μακροχρόνιο έντονο παρασκήνιο εμπλοκών Ηγεμόνων, πρωθυπουργών, υπουργών Εξωτερικών και διπλωματών της Ευρώπης ακόμα και των ΗΠΑ. Με την συνομολόγηση του τελικού κειμένου έληξε και η λεγόμενη κρίση του Μαρόκου.
Χαρακτηριστική υπήρξε σχετική γελοιογραφία της εποχής που παρουσίαζε τον ερυθρό αετό της Γαλλίας και τον εστεμμένο μαύρο αετό της Γερμανίας να "αετομαχούν" στο τραπέζι της Συνδιάσκεψης υπό τα έκπληκτα μάτια των συνέδρων, ενώ κάποια άλλη γελοιογραφία (του Πωντς) παρουσίαζε Γάλλο Αξιωματικό να ερωτοτροπεί με την δεσποινίδα Μαρόκο υπό τον τίτλο «''Η συντροφιά των δύο''» υπό τα έκπληκτα μάτια Άγγλου και Γερμανού αξιωματικού που ομολογούσαν πως ίσως είναι ανεπιθύμητοι αυτοί εκεί.
 
== Πηγές ==
* "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.6ος, σελ.222.
* "Ιστορία του 20ου Αιώνος" τομ. 6, Εκδ. ΠΑΡΝΕΛ - Χρυσός Τύπος - Αθήναι 1974, τομ.1ος, σελ.131.
 
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==