Λάζαρος Τσάμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

===Η φυγάδευση της ελληνικής αποστολής και η φυλάκισή του===

Στις [[16 Μαρτίου]] [[1904]], ο Λάζαρος μετά την έλευση των Ελλήνων αξιωματικών στη περιοχή των Κορεστίων, συνόδευσε τους Αλέξανδρο Κοντούλη και Παύλο Μελά στην περιοδεία τους στα χωριά της περιοχής.<ref> Άγγελος Κ. Ανεστόπουλος, ''Mακεδονικός Αγών 1903-1908'', Θεσσαλονίκη 1965, τόμος Β', σ. 108 </ref> Όταν πληροφορήθηκε η Οθωμανική Κυβέρνηση, ότι ο Έλληνας αξιωματικός Παύλος Μελάς βρίσκονταν παράτυπα εντός της οθωμανικής επικρατείας, διαμαρτυρήθηκε έντονα προς την [[Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1910|Ελληνική Κυβέρνηση]]. Η ελληνική πλευρά φυσικά αρνήθηκε το γεγονός. Οι Οθωμανικές Αρχές αναζήτησαν τον Έλληνα αξιωματικό στην περιοχή, με αποτέλεσμα να διαταχθεί η εσπευσμένη ανάκλησή του στην Ελλάδα.<ref> Κ. Μαζαράκης - Αινιάν, ''Ο Μακεδονικός Αγών'', Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη 1963, σ. 14</ref> Ο Λάζαρος Τσάμης ανέλαβε έπειτα από εντολή του ελληνικού προξενείου Μοναστηρίου, την ασφαλή έξοδο του Παύλου Μελά από την περιοχή των Κορεστίων.<ref> Αντιγόνη Τσάμη, ''Σύντομο οδοιπορικό του Παύλου Μελά στη Μακεδονία το 1904'', έκδ. Τ.Ε.Δ.Κ. Ν. Φλώρινας, Φλώρινα 2010, σ. 14 επ.</ref> Την [[Μεγάλη Τετάρτη]] του [[1904]], ομάδα αποτελούμενη από τον Λάζαρο Τσάμη, τον [[Ανδρέας Γκώγκος|Ανδρέα Γκώγκο]] ή Γώγο και τον [[Ναούμ Παπαστεργίου]] πέρασε τον Παύλο Μελά από τα τούρκικα φυλάκια ελέγχου, ως δήθεν άρρωστο ζωέμπορο, και τον παρέδωσε στον υπάλληλο του ελληνικού προξενείου Μοναστηρίου [[Βασίλης Αγοραστός|Βασίλη Αγοραστό]], ο οποίος έπειτα τον βοήθησε να μεταμφιεστεί και να μεταβεί σιδηροδρομικώς στην [[Θεσσαλονίκη]] και από εκεί [[Ατμόπλοιο|ατμοπλοϊκά]] στον [[Πειραιάς|Πειραιά]].<ref>Παύλος Τσάμης, ''Μακεδονικός Αγών'', εκδ. Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 1975, σ. 167</ref><ref>[[Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας]], ''Η συμβολή του Πισοδερίου στον Μακεδονικό Αγώνα'', σ. 99 </ref><ref> [[Ναταλία Μελά]], ''Παύλος Μελάς'', εκδ. Νέα Ζωή, Αλεξάνδρεια, σ. 270</ref> Τον Απρίλιο του [[1904]], το Ελληνικό Προξενείο ζήτησε από τον Λάζαρο να οργανώσει και να επιμεληθεί την ασφαλή επιστροφή στην Ελλάδα των υπολοίπων μελών της αποστολής, φροντίζοντας για την μεταφορά τους από το χωριό [[Ανταρτικό Φλώρινας|Αντάρτικο]] (Ζέλοβο) μέχρι το [[Λέχοβο Φλώρινας|Λέχοβο]] της Φλώρινας. <ref>Αντιγόνη Τσάμη, ''To Πισοδέρι στους αγώνες του Έθνους'', Θεσσαλονίκη 1992, σ. 88</ref>