Παυλικιανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 17:
Τον Παυλικιανισμό διέσωσε ο νέος διδάσκαλος Παύλος ο Αρμένιος. Μαζί με άλλους ομοϊδεάτες του, διέφυγε στην Επίσπαρη, κοντά στην [[Αμάσεια]] του [[Πόντος|Πόντου]], όπου προχώρησε σε ανασύνταξη των δυνάμεων της αίρεσης. Ήταν τόσο σημαντικός ο ρόλος του, ώστε πολλοί ιστορικοί πιστεύουν ότι το όνομα της αίρεσης προήλθε από εκείνον και όχι από τον [[Απόστολος Παύλος|Απόστολο Παύλο]].
Στο μεταξύ, το [[726]] ο αυτοκράτορας [[Λέων Γ']] εγκαινίασε την [[Εικονομαχία]] εκδίδοντας διάταγμα εναντίον των εικόνων. Από την πλευρά τους, οι Παυλικιανοί επίσης δεν επιδοκίμαζαν τη λατρεία των εικόνων. Σύμφωνα με τον χρονογράφο ''Θεοφάνη'', η πρώτη προσπάθεια εισαγωγής της εικονομαχίας στο Βυζάντιο έγινε από τον αυτοκράτορα Αναστάσιο Α΄ και η πράξη αυτή συνδεόταν όχι με τον χριστιανισμό, αλλά με τον μανιχαϊσμό: "''Μανιχαίον δε τινα ζωγράφον ... Αναστάσιος ήγαγεν ... ος αλλότρια των εκκλησιαστικών αγίων εικόνων ετόλμησε γράψαι φασματώδη εν τω παλατίω Ελενιανών και εν τω αγίω Στεφάνω Αυρηλιανών γνώμη του βασιλέως χαίροντος τοις Μανιχαίοις όθεν και στάσις του λαού γέγονε μεγάλη''" (Θεοφάνους, ''Χρονογραφία'' 149). Σύμφωνα με αρκετές πηγές, ρίζα του παυλικιανισμού ήταν ο μανιχαϊσμός. ''Θεοφάνης'' (''Χρονογραφία'' 488), ''Φώτιος'' (''PG'' 102,15), ''Πέτρος Σικελιώτης'' (''PG'' 104, 1239), ''Άννα Κομνηνή'' (''Αλεξιάς'', 15,8.1), κάνουν λόγο για το μανιχαϊκό υπόβαθρο των παυλικιανών.
Τον θάνατο του Γενέσιου-Τιμόθεου ακολούθησε ο διχασμός της κοινότητας λόγω της σύγκρουσης των δύο γιων του, του Ζαχαρία και του Ιωσήφ-Επαφρόδιτου. Ο τελευταίος επέστρεψε στην Επίσπαρη, όπου του επιφυλάχθηκε θερμή υποδοχή από τους εκεί Παυλικιανούς. Ωστόσο, σε σύντομο χρονικό διάστημα ένας τοπικός [[Βυζαντινός στρατός|Βυζαντινός]] αξιωματούχος επιχείρησε να τον συλλάβει. Ο Παυλικιανός διδάσκαλος κατάφερε να διαφύγει με δυσκολία. Στη συνέχεια κατευθύνθηκε στην [[Αντιόχεια (της Πισιδίας)]], όπου ίδρυσε την κοινότητα των "Φιλιππισίων". Ταυτόχρονα, ο Κωνσταντίνος Ε' κατέλαβε τη Θεοδοσιούπολη και την Μελιτήνη. Ακολουθώντας την παράδοση προγενέστερων αυτοκρατόρων και εκτιμώντας τις μαχητικές ικανότητες των Παυλικιανών, ο αυτοκράτορας υποχρέωσε ορισμένους πληθυσμούς να μετοικήσουν από εκείνες τις πόλεις στη [[Θράκη]], προκειμένου να αντιμετωπίσει τις από [[Βορράς|Βορρά]] επιδρομές των [[Βούλγαροι|Βουλγάρων]]. Έτσι αποτέλεσαν την μαγιά του κινήματος των [[Βογόμιλοι|Βογομίλων]].
| |||