Παυλικιανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 23:
Διάδοχος του Ιωσήφ-Επαφρόδιτου ήταν ο Βοάνης. Λόγω του ανήθικου βίου του έλαβε την προσωνυμία "ρυπαρός" και οδήγησε την παυλικιανή κοινότητα σε παρακμή. Τότε (περίπου το έτος [[800]]) εμφανίστηκε στο προσκήνιο ο Σέργιος, ο οποίος διεκδίκησε την ηγεσία. Ο Σέργιος-Τυχικός εξελίχθηκε στον σημαντικότερο διδάσκαλο των Παυλικιανών. Υπό την επίδρασή του, η διδασκαλία της αίρεσης έλαβε την οριστική της μορφή. Επίσης, ανέπτυξε έντονη προσηλυτιστική δράση. Ίδρυσε την κοινότητα των "Κολασσαέων" στην Αργαούν (κοντά στη Μελητήνη), των "Λαοδικέων" στο Κυνοχώριο (κοντά στη Νεοκαισάρεια του [[Πόντος|Πόντου]] και των "Εφεσίων", στη Μοψουεστία της [[Κιλικία|Κιλικίας]]. Η διάδοση του Παυλικιανισμού από τη μία άκρη της Μικράς Ασίας ως την άλλη θα προκαλούσε σύντομα την οργισμένη αντίδραση των Βυζαντινών αυτοκρατόρων καθώς τα 34 χρόνια του ''Σέργιου'' στην αρχηγεία των παυλικιανών (ανάμεσα στο διάστημα 800-835) συνοδεύτηκαν από λεηλασίες και επιθέσεις στα εδάφη του βυζαντίου (Αναστασίου Ιωάννης, ''Οι Παυλικιανοί'', σ. 67-68). Σύμφωνα με τον ''Πέτρο Σικελιώτη'':
:"
== Οι διωγμοί και οι μάχες ==
|