Η '''οξιά''' ή '''φηγός''' (''Fagus'') είναι ένα γένος δέκα ειδών φυλλοβόλων δέντρων που συναντώνται στην [[Ευρώπη]], [[Ασία]] και [[Βόρεια Αμερική|Βόρειο Αμερική]]. Στην [[Ελλάδα]] σχηματίζει πυκνοφυή μεγάλα δάση στα βουνά της [[Στερεά Ελλάδα|Στερεάς]], [[Θεσσαλία]]ς και βορείου Ελλάδος.[[Αρχείο:Brussels Zonienwoud.jpg|left|350px|thumb|Δασική οξιά στις [[Βρυξέλλες]](Forêt de Soignes - Zoniënwoud)]]
Είναι [[δέντρο]] μεγάλο, μέχρι 35 μέτρα ύψος, φυλλοβόλο με κορμό ευθύ, λείο, ομαλό, με λεπτό φλοιό, γκριζωπό και κόμη που αφήνει το φως να περνάει,ηΗ οποίαοξιά σε νεαρή ηλικία είναι κωνική ενώ όταν το δέντρο γεράσει μετατρέπεται σε πλατιά θολωτή. Φυτρώνει σε [[υψόμετρο]] από 500 μ. μέχρι 1800 μ. Τα [[φύλλο (βοτανική)|φύλλα]] της είναι κατ'εναλλαγή δίσειρα, επιμήκη ελλειψοειδή ως αντίστροφα ωοειδή μήκους 5-15 εκ. και πλάτους 2,5-8 εκ. πολύ ή λίγο οξύκορφα, χνουδωτά στα χείλη με χρώμα ανοιχτό πράσινο, σχεδόν κίτρινο, όταν είναι νεαρή, πράσινο σκούρο και γυαλιστερό αργότερα, που γίνεται κατά το φθινόπωρο κόκκινο, σχεδόν αιματόχρουν και δίνει στο δάσος ανταύγειες φλόγας, ιδίως καθώς διαπερνάται από τις ακτίνες του ηλίου. Τα [[άνθος|άνθη]] δεν έχουν εντυπωσιακή όψη, τα άρρενα είναι ενωμένα κατά μακρόμισχους σφαιρικούς ιούλους και τα θήλεα ανά 2-3 μέσα σε ένα κοκκινωπό κύπελλο που σκεπάζεται από [[βράκτια]]. Κατά τον Οκτώβριο ωριμάζουν οι [[καρπός|καρποί]], που είναι κλεισμένοι σε καρποφόρο περίβλημα(κύπελλο), αγκαθωτό,το οποίο μπορεί να ανοίγει με 4-6 ανοίγματα, αφήνοντας να πέσουν δύο γωνιώδη, τριγωνικά σπέρματα([[κάρυα]]).
