Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
τελικές μικροδιορθώσεις |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4:
==Οι επικρατούσες συνθήκες==
Η οικονομική δυσπραγία της χώρας, οι πολιτικές περιστάσεις και ο μεγάλος αριθμός των προσφύγων καθιστούσαν φανερό ότι η κυβέρνηση ήταν ανίσχυρη να αντιμετωπίσει μόνη της το τεράστιο έργο της
Ο πρώτες πιεστικές ανάγκες των προσφύγων (διατροφή, στέγαση και ιατρική περίθλψη) αντιμετωπίστηκαν στοιχειωδώς από το κράτος, καθώς και από διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις που δραστηριοποιήθηκαν στη Ελλάδα την περίοδο αυτή, όπως ο Βρετανικός [[Διεθνές Κίνημα Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου|Ερυθρός Σταυρός]], ο Σουηδικός Ερυθρός Σταυρός, ο Αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός, η YMCA κ.ά<ref>Ανδριώτης Νικ. 2003, 81.</ref> Το έργο της προσωρινής στέγασης
τα πρώτα χρόνια της άφιξής τους οι Μικρασιάτες πρόσφυγες παρουσίασαν μεγάλη κινητικότητα στις μετακινήσεις τους, περιφερόμενοι σε αναζήτηση μόνιμης εγκατάστασης από τις αστικές προς τις αγροτικές περιοχές και τανάπαλιν, παρά τις επιδιώξεις των διαδοχικών κυβερνήσεων για αύξηση της αγροτικής παραγωγής<ref name=auto1>Κοντογιώργη Έλσα 2003, 105.</ref>. Η ίδια η ΕΑΠ φρόντισε ώστε οι αστοί στην πλειοψηφία τους πρόσφυγες που προέρχονταν από τον ίδιο οικισμό ή ευρύτερη περιοχή να
Η προσωρινή στέγαση Μικρασιατών προσφύγων έγινε καταρχήν σε γήπεδα, θέατρα, αυλές εκκλησιών, δημόσια κτήρια, σε παράγκες, σε σκηνές, σε χαμόσπιτα και σε καλύβες που βρίσκονταν σε εγκαταλελειμμένα χωριά, σε οικισμούς αμιγώς προσφυγικούς. Οι συνθήκες διαβίωσης ήταν άθλιες. Δεν υπήρχαν έργα υποδοχής, ούτε δίκτυα ύδρευσης, ηλεκτροφωτισμού και αποχέτευσης. Έλειπαν παντελώς οι χώροι αναψυχής, ενώ μεταδίδονταν εύκολα επιδημικές ασθένειες όπως ο εξανθηματικός [[τύφος]], η [[γρίπη]], η [[ελονοσία]], η [[φυματίωση]] και η [[ευλογιά]], παρούσες ήδη στην Ελλάδα και πριν την άφιξη των προσφύγων. Φαίνεται λογικό, λοιπόν, το γεγονός ότι δόθηκε προτεραιότητα στην αντιμετώπιση στοιχειωδών και πιεστικών αναγκών, όπως ήταν η διατροφή που αντιμετωπίστηκε με την οργάνωση συσσιτίων και παροχή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, όπως και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
==Σύνθεση==
Σύμφωνα με τη ιδρυτική σύμβαση, το κεντρικό συμβούλιο της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων αποτελούνταν από τέσσερα μέλη:πρόεδρο Αμερικανό, αντιπρόεδρο Ευρωπαίο και δύο Έλληνες οι οποίοι είχαν τα γραφεία τους στην Αθήνα.<ref>Ευστάθιος Πελαγίδης, σχετικά με τη διοικητική διάρθρωση της ΕΑΠ «Η ανθρωπογεωγραφία του προσφυγικού ζητήματος»</ref> Πρώτος πρόεδρος διορίστηκε ο διπλωμάτης [[Ερρίκος Μοργκεντάου]], ο οποίος αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του για τη τύχη του ελληνισμού της [[Μικρά Ασία|Μ.Ασίας]]. Το [[1930]] η ΕΑΠ καταργήθηκε και το έργο της αποκατάστασης συνέχισαν το Υπουργείο Προνοίας και η [[ATEbank| Αγροτική Τράπεζα]].
==Διατεθέντα μέσα==
Στην ΕΑΠ διατέθηκαν από την κυβέρνηση η ανταλλάξιμη μουσουλμανική περιουσία, μοναστηριακές και δημόσιες εκτάσεις, τα δύο προσφυγικά δάνεια (1924, 1928), καθώς και οι υπάλληλοι που θα στελέχωναν τις υπηρεσίες της. Στις 3 Δεκεμβρίου 1925 η ΕΑΠ ανέθεσε στη [[Εθνική Τράπεζα]]<ref>Μ.Δρίτσα, Τα ιστορικά, «Εθνική Τράπεζα και πρόσφυγες, 1985, σσ. 313-326»</ref> τη
==Αγροτική και αστική αποκατάσταση==
Η
Με την αστική αποκατάσταση, που περιλάμβανε μόνο τη στέγαση και όχι τη μέριμνα για εξεύρεση εργασίας, ασχολήθηκε περισσότερο το Υπουργείο Προνοίας και όχι η ΕΑΠ. Οι πρ΄΄ωτοι αστικοί προσφυγικοί οικισμοί οικοδομήθηκαν σε περιοχές της Αθήνας, όπως στη [[Καισαριανή]], στον [[Βύρωνας|Βύρωνα]], στην [[Νέα Ιωνία]] και στη [[Κοκκινιά]] του Πειραιά.<ref>*Αν. Καραπάνου, Η Αττική γη υποδέχεται τους πρόσφυγες του ΄22, ΙΒΕ, σσ. 12-23</ref> Ακολούθησαν οι συνοικισμοί της [[Θεσσαλονίκη]]ς,<ref>[[Απόστολος Βακαλόπουλος]]- Μ.Μαραβελάκης, Οι προσφυγικές εγκαταστάσεις στη Θεσσαλονίκη, εκδ. Βάνιας, 1993</ref> της [[Καβάλα]]ς, των Σερρών, του Βόλου, του Αγρινίου κ.α. Η δημιουργία των αστικών συνοικισμών, συχνά ελλείψει χρόνου και χρημάτων, δεν συνοδεύονταν από έργα υποδομής και κοινής ωφέλειας. Τα σπίτια των αστικών και αγροτικών συνοικισμών ήταν λιθόκτιστα ή από οπτόπλινθους, υπήρχαν όμως και ορισμένα ξύλινα προκατασκευασμένα,<ref>Ι. Παπαϊωάννου,, Η κατοικία στην Ελλάδα, ΤΕΕ, Αθήνα 1975, σσ. 12-23</ref> που προέρχονταν από τη γερμανική εταιρεία DHTG, στα πλαίσια των γερμανικών αποζημιώσεων του πολέμου.<ref> Σμ. Βασιλείου- Παν. Τσέλιος (επιμ.), Καλλικράτεια. Από την Προποντίδα στη Χαλκιδική, Δήμος Καλλικράτειας, 2000, σ.74</ref> Μερικές οικογένειες προσφύγων,
==Δείτε επίσης==
|