Λάζαρος Τσάμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ →Η φυγάδευση της ελληνικής αποστολής και η φυλάκισή του: Επιδιορθ. εικόνας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 68:
Στις [[16 Μαρτίου]] [[1904]], ο Λάζαρος μετά την έλευση των Ελλήνων αξιωματικών στη περιοχή των Κορεστίων, συνόδευσε τους Αλέξανδρο Κοντούλη και Παύλο Μελά στην περιοδεία τους στα χωριά της περιοχής.<ref> Άγγελος Κ. Ανεστόπουλος, ''Mακεδονικός Αγών 1903-1908'', Θεσσαλονίκη 1965, τόμος Β', σ. 108 </ref> Όταν πληροφορήθηκε η Οθωμανική Κυβέρνηση, ότι ο Έλληνας αξιωματικός Παύλος Μελάς βρίσκονταν παράτυπα εντός της οθωμανικής επικρατείας, διαμαρτυρήθηκε έντονα προς την [[Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1910|Ελληνική Κυβέρνηση]]. Η ελληνική πλευρά φυσικά αρνήθηκε το γεγονός. Οι Οθωμανικές Αρχές αναζήτησαν τον Έλληνα αξιωματικό στην περιοχή, με αποτέλεσμα να διαταχθεί η εσπευσμένη ανάκλησή του στην Ελλάδα.<ref> Κ. Μαζαράκης - Αινιάν, ''Ο Μακεδονικός Αγών'', Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, Θεσσαλονίκη 1963, σ. 14</ref> Ο Λάζαρος Τσάμης ανέλαβε έπειτα από εντολή του ελληνικού προξενείου Μοναστηρίου, την ασφαλή έξοδο του Παύλου Μελά από την περιοχή των Κορεστίων.<ref> Αντιγόνη Τσάμη, ''Σύντομο οδοιπορικό του Παύλου Μελά στη Μακεδονία το 1904'', έκδ. Τ.Ε.Δ.Κ. Ν. Φλώρινας, Φλώρινα 2010, σ. 14 επ.</ref> Την [[Μεγάλη Τετάρτη]] του [[1904]], ομάδα αποτελούμενη από τον Λάζαρο Τσάμη, τον [[Ανδρέας Γκώγκος|Ανδρέα Γκώγκο]] ή Γώγο και τον [[Ναούμ Παπαστεργίου]] πέρασε τον Παύλο Μελά από τα τούρκικα φυλάκια ελέγχου, ως δήθεν άρρωστο ζωέμπορο, και τον παρέδωσε στον υπάλληλο του ελληνικού προξενείου Μοναστηρίου [[Βασίλης Αγοραστός|Βασίλη Αγοραστό]], ο οποίος έπειτα τον βοήθησε να μεταμφιεστεί και να μεταβεί σιδηροδρομικώς στην [[Θεσσαλονίκη]] και από εκεί [[Ατμόπλοιο|ατμοπλοϊκά]] στον [[Πειραιάς|Πειραιά]].<ref>Παύλος Τσάμης, ''Μακεδονικός Αγών'', εκδ. Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 1975, σ. 167</ref><ref>[[Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας]], ''Η συμβολή του Πισοδερίου στον Μακεδονικό Αγώνα'', σ. 99 </ref><ref> [[Ναταλία Μελά]], ''Παύλος Μελάς'', εκδ. Νέα Ζωή, Αλεξάνδρεια, σ. 270</ref> Τον Απρίλιο του [[1904]], το Ελληνικό Προξενείο ζήτησε από τον Λάζαρο να οργανώσει και να επιμεληθεί την ασφαλή επιστροφή στην Ελλάδα των υπολοίπων μελών της αποστολής, φροντίζοντας για την μεταφορά τους από το χωριό [[Ανταρτικό Φλώρινας|Αντάρτικο]] (Ζέλοβο) μέχρι το [[Λέχοβο Φλώρινας|Λέχοβο]] της Φλώρινας. <ref>Αντιγόνη Τσάμη, ''To Πισοδέρι στους αγώνες του Έθνους'', Θεσσαλονίκη 1992, σ. 88</ref>
Ο Λάζαρος Τσάμης πληροφορηθείς ότι οι Οθωμανικές Αρχές τον υποψιάζονταν για συμμετοχή του στην επιχείρηση φυγάδευσης της ελληνικής αποστολής από την περιοχή των Κορεστίων, και με σκοπό να παραπλανήσει και να αποπροσανατολίσει τις Οθωμανικές Αρχές, προσφέρθηκε να οδηγήσει τούρκικο στρατιωτικό τμήμα πενήντα ανδρών στο χωριό [[Τρίγωνο Φλώρινας|Τρίγωνο Φλώρινας]] (Όστιμα), όπου ήταν η συμμορία του κομιτατζή [[Μήτρος Βλάχος|Μήτρου Βλάχου]]. Κατά την επακολουθήσασα συμπλοκή με τον τουρκικό στρατό, ο Μήτρο Βλάχος κατόρθωσε να διαφύγει αλλά πληροφορήθηκε ποιος οδήγησε το τουρκικό απόσπασμα και ορκίσθηκε εκδίκηση. Η αποστολή φυγάδευσης της ελληνικής αποστολής, μετά τα γεγονότα της πολεμικής σύγκρουσης στο χωριό Τρίγωνο (Όστιμα), ήταν επιτυχής αλλά εξόργισε τις Οθωμανικές Αρχές όταν αντιλήφθηκαν ότι οι Έλληνες αξιωματικοί κατάφεραν να τους ξεφύγουν. Διενήργησαν εκτεταμένες έρευνες και ανακρίσεις, που βάσει των πληροφοριών που φρόντισε να διαρρεύσει ο Μήτρο Βλάχος, οδήγησαν στην σύλληψη του Λάζαρου και στην καταδίκη του σε εξάμηνη φυλάκιση στις φυλακές του Μοναστηρίου.<ref> Άγγελος Κ. Ανεστόπουλος, ''Mακεδονικός Αγών 1903-1908'', Θεσσαλονίκη 1965, τόμος Β', σ. 108</ref> Στις φυλακές Μοναστηρίου, συνάντησε τον Καπετάν Κώττα , που είχε συλληφθεί από τις τουρκικές αρχές, με τον οποίο μοιράζονταν το ίδιο κελί. Ο καπετάν Κώττας, πριν [[Απαγχονισμός|απαγχονιστεί]], δώρισε στον Λάζαρο μια ξύλινη κορνίζα που ο ίδιος ο οπλαρχηγός είχε σκαλίσει στις φυλακές. Η φιλία του με τους Αλβανούς [[Αγάς|αγάδες]] της περιοχής της [[Κορυτσά|Κορυτσάς]] και κυρίως η βαθιά και ειλικρινή φιλία του με τον φιλέλληνα Ιζέτ Πασά (Izet pasha) της [[Φλώρινα|Φλώρινας]], είχε
=== Η υπόθεση του Βρετανικού Ταμείου Αρωγής και η επικήρυξή του===
Γραμμή 83:
[[File:Μακεδονικός Αγώνας-2.jpg|thumb|right|Δίπλωμα απονομής μεταλλίου Μακεδονικού Αγώνα]]
Η επικύρηξή του, δεν τον απέτρεψε από την δράση του, και μάλιστα από την ένοπλη δράση. Τον Αύγουστο του [[1904]], φιλοξένησε στο σπίτι του στο Πισοδέρι ολόκληρη την ανταρτική ομάδα του κρητικού οπλαρχηγού Ευθύμιου Καούδη. Στις [[14 Σεπτεμβρίου]] [[1914]] το σώμα του Καούδη έδωσε μάχη με πολλαπλάσιους Βούλγαρους αντάρτες στο χωριό Τρίγωνο (Όστιμα). Στη μάχη, τους Έλληνες αντάρτες, βοήθησαν και εθελοντές μαχητές από το Πισοδέρι,<ref> [[Γεώργιος Μόδης]], ''Ο Μακεδονικός Αγών και η νεώτερη Μακεδονική Ιστορία'', εκδ. Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 1967, σ. 271</ref> μεταξύ των οποίων και ο Λάζαρος, που από τύχη διέφυγε τον θάνατο, όταν μια [[σφαίρα]] σφηνώθηκε στη μεταλλική του ταμπακοθήκη. Η μάχη έληξε με νίκη των Ελλήνων και είχε
Τον ίδιο μήνα, τον Σεπτέμβριο του [[1904]], το σώμα του Ευθύμιου Καούδη, ενεπλάκη σε μάχη με την ενωμένη δύναμη του Μήτρο Βλάχου και του [[Αθανάς Καρσάκωφ]] στο Ανταρτικό. Στη μάχη ενεπλάκησαν και Πισοδερίτες, μεταξύ των οποίων και ο Λάζαρος, με αποτέλεσμα τον θάνατο εννέα ανταρτών της ΕΜΕΟ και την αποχώρηση των υπολοίπων. Αργότερα για την συμμετοχή του στη Μάχη του Ζέλοβου, ο Κρητικός οπλαρχηγός [[Παύλος Γύπαρης]] του αφιέρωσε την [[μαντινάδα]]:<ref>[[Παύλος Γύπαρης]], ''Οι Πρωτοπόροι του Μακεδονικού Αγώνα'', Αθήνα 1962, σ. 167 </ref>
| |||