[[Αρχείο:Βασίλειος_Τσάμης1.jpg|thumb|right|150px|Ο Λάζαρος με τον γιό του Βασίλειο στην Αθήνα (1928)]]
Ο Λάζαρος Τσάμης, επιστρέφοντας στην περιοχή, συνέχισε την εμπορική του δραστηριότητα στη Φλώρινα όπου μετέφερε την οικογένειά του το [[1924]]. ΤοΤον ίδιο χρόνο, μοίρασε την επιχείρησή με τον φίλο του Νταούτ Χαμζά Χαλίλ Μπέι (Daut Hamza Halil bey), διαχειρίζοντας ο δεύτεροςοποίος διαχειριζόταν τις κοινές επιχειρήσεις τους στα όρια της αλβανικής επικράτειας. Το [[1928]] τα συμπτώματα της ασθένειας των ματιών επανεμφανίστηκαν και αναγκάσθηκε να μεταβεί στην Αθήνα, όπου μετά από πολύμηνη και δαπανηρή θεραπεία στην οφθαλμολογική κλινική του Ιωάννη Χαραμή, κατόρθωσε να διασώσει σε ικανοποιητικό βαθμό την όρασή του, αλλά οδηγήθηκε σε οικονομική καταστροφή. Με την υπ΄ αριθμόν 646134 της 25ης ΜαίουΜαΐου 1932 απόφαση της Υπηρεσίας Πολεμικών Αποζημιώσεων απορρίφθηκε τελεσίδικα το αίτημά του για αποζημίωσή του αποαπό τις καταστροφές που υπέστησαν οι εμπορικές του επιχειρήσεις αποαπό το 1914 έως και το 1925.
Λίγους μήνες αργότερα πεθαίνει στο Πισοδέρι στις [[22 Νοεμβρίου]] [[1933]], κτυπημένος από την [[Καρκίνος|επάρατη ασθένεια]].
