Etymologiae: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 8:
==Πηγές για το έργο==
Ο Ισίδωρος χρησιμοποίησε ως βασικές του πηγές την Αγία Γραφή, τα σχόλια του Σέρβιου στον Βιργίλιο (Servius Maurus Honoratus Grammaticus. Servii Grammatici qui feruntur in Vergilii carmina commentarii)<ref>[http://virgil.org/bibliography/ David Scott Wilson-Okamura, ''Virgil in Late Antiquity, the Middle Ages, and the Renaissance: An Online Bibliography'']</ref>, συλλογές επεξηγηματικών κειμένων, γραμματικές, βιβλία οδηγιών και τεχνικά εγχειρίδια. Από πλευράς συγγραφέων περιλαμβάνονται οι Αμβρόσιος, Αυγουστίνος, Βοήθιος, μια επιτομή του Κέλιου Αυρηλιανού, Κασσιόδωρος, Κικέρων, Διοσκορίδης, Δονάτος, Γαληνός (από λατινική μετάφραση), Γρηγόριος ο Μέγας, Ηγίσιππος, Ιερώνυμος, Λακτάτιος, Λουκανός, Μακρόβιος, Ορόσιος, Οβίδιος, Παλλάδιος, Πλίνιος ο Νεότερος, Ψευδο-Κλήμης, Σενέκας, Σουητώνιος, Τερτυλλιανός, Βιργίλιος, Βάρωνας, Φλάκκος, Βικτωρίνος αλλά και άλλοι συγγραφείς σε πρωτότυπο ή σε αναφορές.<ref name=enc1/> Συνολικά, ο Ισίδωρος μνημονεύει 154 συγγραφείς, Χριστιανούς και "ειδωλολάτρες". Φαίνεται ότι τους Χριστιανούς συγγραφείς τους ανέγνωσε από το πρωτότυπο, αλλά τους ειδωλολάτρες τους προσέγγισε μέσω των μεταφράσεών τους στα λατινικά.
Ωστόσο, πλήρης κατάλογος των πηγών που χρησιμοποιήθηκαν από τον Ισίδωρο δεν έχει ακόμη καταρτιστεί, καθώς αναμένεται η ολοκλήρωση της νέας έκδοσης που ετοιμάζονται από τον οίκο ''Belles Lettres''.<ref name=sab>Stephen A. Barney, ''The Etymologies of Isidore of Seville'', Cambridge University Press, 8 Ιουν 2006, σελ. 12 στο [http://books.google.gr/books?id=3ep502syZv8C&printsec=frontcover&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false Google books]</ref>
==Το έργο==
Γραμμή 34 ⟶ 36 :
Το "Σύμπαν" του Ισιδώρου συνίσταται από μια πρωτογενή ύλη η οποία, αφ' εαυτής, δεν διαθέτει ούτε ιδιότητες ούτε μορφή, αλλά σχηματοποιήθηκε από τέσσερις βασικές ιδιότητες: Την ψυχρότητα, την ξηρότητα, την υγρασία και την θερμότητα. Ο Ισίδωρος ακολουθεί τους (παλαιότερους) Έλληνες κοσμογράφους αλλά και τον Λουκρήτιο θεωρώντας αυτά τα τέσσερα στοιχεία ως έχοντα σταθερή ροή μεταξύ της Γης και της ηλιακής θερμότητας στο κέντρο του Σύμπαντος. Αν και όλες οι θεμελιώσεις ιδιότητες είναι παρούσες σε όλα τα δημιουργήματα, η βασική ονομασία που αποδίδεται σε καθένα εξαρτάται από τις πλέον σημαντικές ιδιότητες που αυτό διαθέτει.<ref name=enc1/>
Η εργασία του Ισιδώρου είναι αυτή που διέσωσε σημαντικό αριθμό λεξικογραφικών αναφορών, οι οποίες δεν είναι γνωστές από καμία άλλη πηγή. Αυτό οφείλεται εν μέρει στην λατινική που ομιλούνταν στις περιοχές όπου έδρασε (Βαιτική), όπως π.χ. στα Βιβλία 15 - 17 και 19 - 20, όπου τα εγχειρίδια του Βάρρου και του Πλινίου δεν είχαν πολλά να προσφέρουν. Θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο να καθοριστεί επακριβώς η επικάλυψη των όρων που αναφέρονται στα πέντε τελευταία βιβλία, τα οποία πραγματεύονται όρους της καθημερινής ζωής και όχι λόγιους όρους, όπως η ύφανση του μαλλιού, η γεωργία, η κατασκευή εργαλείων, η οικοδομική και η ναυσιπλοΐα, με τα δίγλωσσα λεξικά που υπάρχουν στο τρίτο βιβλίο του έργου ''Corpus glossariorum Latinorum'', το οποίο συμπίλησε και εξέδωσε στην [[Ιένα]]<ref>Φαίδων Ι. Κουϰουλές, ''Παρατηρήσεις και διορθώσεις εις το Corpus Glossarium Latinorum'' στο Berger, Albrecht (Ed). ''Byzantinische Zeitschrift'', [http://www.degruyter.com/view/j/byzs.1911.20.issue-2/byzs.1911.20.2.388/byzs.1911.20.2.388.xml De Gruyter Online]</ref> ομάδα υπό τον καθηγητή Georg Goetz<ref>Goetz, Georg, 1849-1932; Loewe, Gustav, 1852-1883; Gundermann, Gotthold, 1856-1921; Heraeus, W. (Wilhelm), 1862-; Wessner, Paul, 1870-1933; Lindsay, W. M. (Wallace Martin), 1858-1937; ''Corpus glossariorum latinorum'' (1888), K. Sächische gesellschaft der wissenschaften, Leipzig στο [http://www.archive.org/details/corpusglossario02leipgoog Internet Archive]</ref>, το οποίο βρίθει καθημερινών όρων. Η σχέση μεταξύ του έργου του Ισιδώρου και του συμπιλήματος ''Corpus glossariorum Latinorum'' μοιάζει πολύ στενότερη συγκρινόμενη με τα περισπούδαστα λεξικά του Νόννιου Μαρκέλλου και των λεξικών των Βερρίου και Φέστου. Για παράδειγμα, το έργο του Ισιδώρου αποτελεί τη μοναδική πηγή για τον λατινικό όρο του αργαλειού = telaria: "Το ύφασμα (tela) ονομάζεται έτσι λόγω του μήκους των νημάτων του (πρβλ. τηλοῦ, μακράν). Η λέξη «telaria» προέρχεται από εκεί. (tela pro longitudine staminum dicta, cuius diriuatiuum est telaria)" (Ισίδωρος, 19.29.1)<ref>[http://bmcr.brynmawr.edu/2007/2007-11-05.html Bryn Mawr Classical Review 2007.11.05, ''S. A. Barney, W. J. Lewis, J. A. Beach, O. Berghof , The Etymologies of Isidore of Seville. With the collaboration of M. Hall. Cambridge: Cambridge University Press, 2006'' Reviewed by Rolando Ferri, Università di Pisa]</ref>
Η μέθοδος και ο σκοπός του έργου μπορούν να καθοριστούν μόνο από την ενδογενή μαρτυρία του: Ο ίδιος ο Ισίδωρος, εκτός από μια επιστολή που επισύναψε στο έργο του, στην οποία υπάρχει αφιέρωση προς τον τότε Βισηγότθο βασιλέα της Ισπανίας ''Sisebut'', δεν έχει αφήσει κανένα σχετικό γραπτό. Προφανώς συνέταξε το έργο με βάση εκτεταμένες σημειώσεις που κρατούσε ενώ διάβαζε τις πηγές που είχε στη διάθεσή του. Σχετικά συχνά επαναλαμβάνει χωρία ακριβώς όμοια σε διαφορετικά σημεία του έργου - είτε επειδή κράτησε διπλή σημείωση είτε επειδή διέθετε σύστημα τήρησης αρχείου που επέτρεπε τις επαναλήψεις του ίδιου υλικού. Οι σημειώσεις του μάλλον τηρούνταν σε κομμάτια περγαμηνής που ο ίδιος, στο έργο του, ορίζει ως "schedae": Η "scheda" είναι τμήμα που ακόμη υφίσταται διορθώσεις και δεν έχει ενταχθεί σε υπό έκδοση βιβλίο (Ισίδωρος, VI.xiv.8).<ref name=sab/>
<!-- -->
==Παραπομπές==
| |||