Μανουήλ Καντακουζηνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Adolapts (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο πρώτος Δεσπότης του Μυστρά (1349-1380). Ο '''Μανουήλ''' ήταν δευτερότοκος γιος του αυτοκράτορα [[Ιωάννης ΣΤ'|Ιωάννη Στ΄ Καντακουζηνού]]. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη περί το [[1326]]. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου ([[1341]]-[[1347]]) υποστήριξε και συμπαραστάθηκε ενεργά στον πατέρα του, μάλιστα το διάστημα [[1343]]-[[1347]] διετέλεσε διοικητής [[ΒέρροιαΒέροια|ΒερροίαςΒεροίας]]. Το [[1348]] διετέλεσε διοικητής Κωνσταντινούπολης, κατά την απουσία του πατέρα του σε εκστρατεία στη [[Θράκη]]. Το [[1349]] ανακηρύχθηκε [[Δεσπότης]] και εστάλη να κυβερνήση την απομακρυσμένη επαρχία του [[Δεσποτάτο του Μυστρά|Μυστρά]], όπου είχε υπηρετήσει ο παππούς του 30 χρόνια πριν, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση την επαρχιών του κράτους στην Πελοπόννησο.
 
Η ανάθεση στον Μανουήλ της διοίκησης του Μυστρά θεωρείται σταθμός στην ιστορία αυτής της επαρχίας, γιατί έκτοτε θα συνδεθεί με τη βασιλική οικογένεια και θα καταστεί ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια του καταρρέοντος [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντίου]]. Στην πραγματικότητα ο ίδιος ο όρος [[Δεσποτάτο]] χρησιμοποιήθηκε για το Μυστρά κυρίως χάρη στην παρουσία μελών των δυο βασιλικών οικογενειών στην περιοχή. Ο Μανουήλ υπήρξε ιδιαίτερα ικανός κυβερνήτης και πολιτικός και η τοποθέτησή του σ’ αυτήν την επαρχία, μακριά από το νοσηρό κλήμα της πρωτεύουσας μπόρεσε να αναδείξει τις ικανότητές του, αναπτύσσοντας αξιοθαύμαστη δραστηριότητα. Κατάφερε γρήγορα να καταπνίξει τις εξεγέρσεις των απείθαρχων ντόπιων αρχόντων και να τους αναγκάσει να αποδεχτούν την εξουσία του. Χάρη στην επιτυχία του αυτή κατάφερε να εγκαθιδρύσει ισχυρή κεντρική κυβέρνηση και να επιβάλλει την εξουσία του στην σπαρασσόμενη και αναρχοκρατούμενη μέχρι τότε επαρχία, καθιστώντας την έτσι στο ανθηρότερο τμήμα του ύστερου μεσαιωνικού Ελληνισμού. Βέβαια γι’ αυτήν του την αποφασιστικότητα στην επιβολή της τάξης στην περιοχή κατηγορήθηκε από τους αντιπάλους του για βαναυσότητα και τυρανικότητα.