Κοσμογονία της Γένεσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 24:
Κάθε αφήγηση στη [[Βίβλος|Βίβλο]] δεν είναι οπωσδήποτε και ιστορία. Ακόμα και στα ιστορικά τους κείμενα, επεξεργάζονται το υλικό τους όχι ως ιστορικοί, όπως σήμερα αντιλαμβανεται κανείς το έργο του ιστορικού, αλλά κυρίως ως θεολόγοι.Δεν αποσκοπούν στην παροχή ιστορικών πληροφοριών μετη σήμερινή έννοια του όρου, αλλά στην διατύπωση ''αιώνιων θεολογικών αληθειών''.
Ο λαός του Ισραήλ ζώντας σε ένα πολυθεϊστικό και [[Μυθολογία|μυθολογικό]] περιβάλλον διαμόρφωσε, μέσα σε μια μακρόχρονη διαδικασία αιώνων την πίστη του για τη δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου. Έτσι χρησιμοποίησαν το κοσμοείδωλο και παραστάσεις από το μυθολογικό υλικό της εποχής τους.
H παλιά μονολιθική άποψη για τη [[Βίβλος|Βίβλο]], της οποίας τη μαρτυρία έπρεπε να δεχθούμε ή να απορρίψουμε συνολικά, αντικαταστάθηκε από μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση, πιο αληθινή και ιστορικά πιο πλούσια σε διδάγματα. Παρόλο που δεν μας πληροφορούν για την ιστορική αρχή του σύμπαντος και του ανθρώπου, μας μαθαίνουν τουλάχιστον πώς η [[Ιουδαϊσμός|Ισραϊλιτική θρησκεία]] και η ισραηλιτική θεολογία φαντάζονταν τοβ 8ο αιώνα, και πως τρεις αιώνες αργότερα τη δημιουργία και την αρχή του σύμπαντος και του ανθρώπου, πως και προς ποια κατεύθυνση από τη μια εποχή στην άλλη είδαν τις ιδέες αυτές να προοδεύουν. Δεν μα χρησμεύουν πια για να ανασυνθέσουμε την Ιστορία του κόσμου, διατηρούν όμως για εμάς τεράστια αξία για την ανασύνθεση της ιστορίας της ισραηλιτικής σκέψης.<ref></ref>
H [[Παλαιά Διαθήκη]] αγνοεί κάποιον ιδιαίτερο όρο για την έννοια ''κόσμος'': «ή ολότητα δηλώνεται πάντοτε περιγραφικά»<ref>Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, «Το κοσμοείδωλο της Παλαιάς Διαθήκης. Προϋποθέσεις θεολογικής θεώρησης του κόσμου», Επιστημονική Επετηρίδα Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης, τόμ. 28 (1983), σελ434</ref> Αυτό σχετίζεται με την ιδιομορφία της προελληνιστικής σκέψης της αρχαίας Ανατολής, η οποία δεν επιδιώκει μια προοπτική συνολική θεώρηση, αλλά αρκείται στη σύνθεση οπτικών γωνιών. Γι αυτό και στην [[Παλαιά Διαθήκη]] εντοπίζουμε παραστάσεις για τον κόσμο τόσο διαφορετικές, μεταξύ τους, ώστε να καθίσταται αδύνατη η σύνθεση όλων των χωρίων σε μία ενιαία θεωρία.
| |||