Κοσμογονία της Γένεσης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 12:
Κάτι τέτοιο είναι αβάσιμο επιστημονικά. «Ο συντάκτης δεν έχει υπ΄όψιν του τη θεωρία της εξέλιξης»<ref>όπ.π.σελ.73</ref> Οι εκφράσεις ''Είπε και εγένετο'' ''και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωΐ ημέρα...'' θέλουν να εντάξουν την έκφραση της θείας ενέργειας μέσα στα χρονικά καλούπια του συντάκτη.
Διαφοροποιήσεις εντοπίζονται μεταξύ των δύο διηγήσεων και ως προς την δημιουργία του ανθρώπινου ζεύγους: έτσι στην πρώτη, (Γιαχβική), είναι το αποκορύφωμα της δημιουργίας, στην άλλη (Ιερατική P), είναι η βάση της δημιουργίας.
H [[Παλαιά Διαθήκη]] αγνοεί κάποιον ιδιαίτερο όρο για την έννοια ''κόσμος'': «ή ολότητα δηλώνεται πάντοτε περιγραφικά»<ref>Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, «Το κοσμοείδωλο της Παλαιάς Διαθήκης. Προϋποθέσεις θεολογικής θεώρησης του κόσμου»όπ, Επιστημονική Επετηρίδα Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκηςπ, τόμσελ. 28 (1983), σελ434434</ref> Αυτό σχετίζεται με την ιδιομορφία της προελληνιστικής σκέψης της αρχαίας Ανατολής, η οποία δεν επιδιώκει μια προοπτική συνολική θεώρηση, αλλά αρκείται στη σύνθεση οπτικών γωνιών. Γι αυτό και στην [[Παλαιά Διαθήκη]] εντοπίζουμε παραστάσεις για τον κόσμο τόσο διαφορετικές, μεταξύ τους, ώστε να καθίσταται αδύνατη η σύνθεση όλων των χωρίων σε μία ενιαία θεωρία.
Ο κόσμος παρουσιάζεται όχι ως αυτάρκης ή ως θείος αλλά και ούτε ως φύσει κακός και ανταγωνιστικός προς το Θεό και τον άνρωπο.
Σκοπός της αναφοράς του συντάκτη στα αρχέγονα αυτά γεγονότα είναι η εισαγωγή στην προγονική ιστορία του [[Ισραήλ]]. Πέρα από την όποια εθνικοθρησκευτική διάσταση δεν απουσιάζει και μια οικουμενική προοπτική: η ανθρωπότητα μετά τη δημιουργία αντιμετώπισε κρίσιμες εμπειρίες μέχρις ότου ο [[Θεός]] μετά και τη δημιουργία διαφόρων εθνών, δημιούργησε κι αυτός ένα έθνος δικό του και το ξεχώρισε.