Ποινικά Δικαστήρια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα '''Ποινικά Δικαστήρια''' είναι τα [[δικαστήριο|δικαστήρια]] εκείνα, τα οποία δικάζουν [[έγκλημα|εγκλήματα]] (ποινικά αδικήματα) καιεπιβάλλοντας επιβάλλουνστους δράστες τους τις προβλεπόμενες από το νόμο [[ποινή|ποινές]] στους δράστες. Αποτελούν τοτα αρμόδιοαρμόδια όργανοόργανα της Πολιτείας για την τιμωρία των δραστών για πράξεις, οι οποίες απότοναπό τον [[νόμος|νόμο]] έχουν χαρακτηριστεί ως άδικες και τιμωρητέες. Κατά το [[Σύνταγμα]], άρθρο 96 παράγραφος 1:

Σύμφωνα με την αρχή της "ενιαίας δικαιοδοσίας", η οποία ισχύει σε πολλά κράτη, όπως (και στην Ελλάδα), τα ποινικά δικαστήρια δε συγκροτούνται από ειδικούς ποινικούς [[δικαστής|δικαστές]], αλλά από τους ίδιους δικαστές που συγκροτούν και τα [[Πολιτικά Δικαστήρια]], προκειμένου να αποφευχθεί η σκλήρυνση και η επαγγελματική διαστροφή των δικαστών<ref>Νικόλαος Ανδρουλάκης, ''Θεμελιώδεις έννοιες της ποινικής δίκης'', 3η Έκδ., Δίκαιο & Οικονομία - Π. Ν. Σάκκουλας 2007, σελ. 137</ref>. Υπάρχει ο φόβος ότι, αν ένας δικαστής δικάζει εγκλήματα επί πολλά χρόνια καθημερινά, στο τέλος θα αντιμετωπίζει κάθε υπόθεση σαν ρουτίνα και θα ρέπει προς γενικεύσεις, ενώ ο νόμος απαιτεί η κάθε υπόθεση να δικάζεται ως ξεχωριστό γεγονός και η τιμωρία του δράστη να είναι ανάλογη με την προσωπικότητά του.

Τα πιολιγότερο απλάσημαντικά εγκλήματα ([[πταίσμα|πταίσματα]] και ελαφρά [[πλημμέλημα|πλημμελήματα]]) δικάζονται από μονομελή δικαστήρια, ώστε να επιτυγχάνεται ταχεία απόδοση δικαιοσύνης. Τα βαρύτερα όμως (βαρύτερα [[πλημμέλημα|πλημμελήματα]] και [[κακούργημα|κακουργήματα]]) δικάζονται από πολυμελή δικαστήρια, ώστε να εξασφαλίζεται σε βάθος διαλεύκανση της υπόθεσης και ορθότερη απονομή δικαιοσύνης. Τα ποινικά δικαστήρια συγκροτούνται στην πλειοψηφία τους αποκλειστικά από τακτικούς δικαστές, εκτός από αυτά που δικάζουν τα σοβαρότερα εγκλήματα, τα κακουργήματα, τα οποία συγκροτούνται από τακτικούς δικαστές και [[ένορκος|ενόρκους]] (Μικτά Ορκωτά Δικαστήρια).Οι ένορκοι παρουσιάζουν το πλεονέκτημα ότι γι' αυτούς η συγκεκριμένη δίκη είναι ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο γεγονός, οπότε την αντιμετωπίζουν ενδεχομένως με μεγαλύτερη προσοχή και περίσκεψη από τους τακτικούς δικαστές. Επίσης η καταδίκη του κατηγορουμένου από ενόρκους (λαϊκούς δικαστές) τού δείχνει ότι η πράξη του δεν αποδοκιμάζεται μόνο από τακτικούς δικαστές, από ανθρώπους δηλαδή που ''"έχουν ως επάγγελμά τους την αποδοκιμασία και την τιμώρηση"'', αλλά και από απλούς καθημερινούς συνανθρώπους του σαν κι αυτόν<ref>Νικόλαος Ανδρουλάκης, ''Θεμελιώδεις έννοιες της ποινικής δίκης'', 3η Έκδ., Δίκαιο & Οικονομία - Π. Ν. Σάκκουλας 2007, σελ. 132</ref>.

Ειδικά για την ποινική δίκη ητο άρθρο 2 του 7ου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου στην [[Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου]] κατοχυρώνει στο άρθρο 2 του 7ου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου το δικαίωμα του κατηγορουμένου σε [[ένδικα μέσα]], το δικαίωμά του δηλαδή να ζητήσει επανάκριση της υπόθεσηςυπόθεσής του από ανώτερο δικαστήριο. Όλες οι αποφάσεις των ελληνικών ποινικών δικαστηρίων προσβάλλονται με ένδικα μέσα.

Ανώτατο δικαστήριο στην ποινική δικαιοσύνη είναι, όπως και στην [[Πολιτικά Δικαστήρια|πολιτική δικαιοσύνη]], είναι ο [[Άρειος Πάγος]]. Ο Άρειος Πάγος δεν εξετάζει τα πραγματικά περιστατικά μιας υπόθεσης, παρά μόνο αν τα κατώτερα δικαστήρια (δικαστήρια ουσίας) εφάρμοσαν σωστά τοντο νόμο ή αν υπέπεσαν σε νομικό σφάλμα. Αν συμβαίνει το τελευταίο, ο Άρειος Πάγος ακυρώνειαναιρεί την απόφαση και αναπέμπει την υπόθεση στο αρμόδιο δικαστήριο για να ξαναδικαστείεπανεκδικαστεί.

Εκτός από τα τακτικά ποινικά δικαστήρια υπάρχουν και ειδικά ποινικά δικαστήρια για πρόσωπα ειδικής [[δωσιδικία|δωσιδικίας]]. Τέτοια είναι τα Στρατιωτικά Ποινικά Δικαστήρια ([[Στρατοδικείο]], [[Ναυτοδικείο]], [[Αεροδικείο]], [[Αναθεωρητικό Δικαστήριο]]), τα οποία δικάζουν κατά κανόνα όλα τα εγκλήματα που τελέστηκαν από στρατιωτικούς, και το [[Ειδικό Δικαστήριο (Υπουργοδικείο)|Ειδικό Δικαστήριο του άρθρου 86 του Συντάγματος]], που δικάζει εγκλήματα του [[Πρόεδρος της Δημοκρατίας|Προέδρου της Δημοκρατίας]] και των μελών της [[Υπουργός|ΥπουργώνΚυβέρνηση]]ς και Υφυπουργών κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους.