Αντίγονος Β΄ Γονατάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Διόρθωση συντακτικών λαθών με τη χρήση AWB |
μ κακή χρήση του σαν αντί του ορθού ως. |
||
Γραμμή 80:
Η ισχυρότερη πόλη στην Πελοπόννησο μετά τη Σπάρτη ήταν το [[Άργος]]. Δυο επιφανείς άνδρες της, ο [[Αρίστιππος]] και ο [[Αριστέας]] ήταν πολιτικοί αντίπαλοι. Καθώς ο Αρίστιππος ήταν σύμμαχος του Αντίγονου, ο Αριστέας κάλεσε τον Πύρρο στο Άργος, να τον βοηθήσει να πάρει την εξουσία. Ο Σπαρτιάτης βασιλιάς ο Άρεος, χτυπούσε όπου κατάφερνε στη διαδρομή, προκαλώντας φθορές στο στρατό του Πύρρου. Στις αψιμαχίες αυτές ο Πύρρος έχασε το γιο του από την [[Αντιγόνη της Ηπείρου|Αντιγόνη]] [[Πτολεμαίος της Ηπείρου|Πτολεμαίο]], αλλά εκδικήθηκε συντρίβοντας τους εχθρούς του πάνω στην οργή του. Ο Αντίγονος, γνωρίζοντας πως ο Πύρρος κινούνταν προς το Άργος, κατεύθυνε και το δικό του στρατό προς αυτή την κατεύθυνση, παίρνοντας μια ισχυρή θέση σε κάποιο υψηλό σημείο κοντά στην πόλη. Όταν ο Πύρρος το έμαθε, στρατοπέδευσε στη [[Ναυπλία]] και την επόμενη ημέρα έστειλε κάποιον στον Αντίγονο, αποκαλώντας τον δειλό και προκαλώντας τον σε ανοιχτή μάχη στην πεδιάδα. Ο Αντίγονος απάντησε πως θα διάλεγε ο ίδιος το πότε θα πολεμήσει και πως αν ο Πύρρος είχε κουραστεί από τη ζωή, θα έβρισκε πολλούς τρόπους να πεθάνει.
Οι κάτοικοι του Άργους, φοβούμενοι πως η περιοχή τους θα γινόταν θέατρο πολέμου, έστειλαν πρεσβευτές στους δύο βασιλείς ζητώντας τους να μεταφέρουν αλλού τη διαμάχη τους, επιτρέποντας στην πόλη να κρατήσει ουδέτερη στάση. Και οι δύο συμφώνησαν, αλλά ο Αντίγονος κέρδισε την εμπιστοσύνη των κατοίκων του Άργους, παραδίδοντας το γιο του
=== Η Μάχη ===
Γραμμή 94:
Μετά την ανάκτηση των εδαφών που είχε καταλάβει ο Πύρρος, και με ευγνώμονες συμμάχους στη Σπάρτη και το Άργος, καθώς και με φρουρές στην Κόρινθο και σε άλλα μέρη, ο Αντίγονος έλεγχε με ασφάλεια τη Μακεδονία και τον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο. Ο προσεκτικός τρόπος με τον οποίο πρόσεχε τα κεκτημένα του υποδηλώνει πως δεν ήθελε να επαναλάβει τα λάθη που διέπραξαν ο πατέρας και ο παππούς του. Γνωρίζοντας την αγάπη των Ελλήνων για την ελευθερία και την αυτονομία, προσπάθησε να δημιουργήσει προσεγγιστικά μια τέτοια κατάσταση, όσο φυσικά αυτό δεν έθιγε την κυριαρχία του. Επίσης προσπάθησε να αποφύγει την απέχθεια που δημιουργεί ο απολυταρχισμός του ενός, χρησιμοποιώντας τοπικούς μεσάζοντες στη διοίκηση, που διοίκησαν τις πόλεις τους με την ιδιότητα του τύραννου. Ο [[Πολύβιος]] αναφέρει γι’ αυτό το λόγο πως κανένας άνδρας δεν έστησε πιο απόλυτους ηγεμόνες από ότι ο Αντίγονος.
Το αμέσως επόμενο στάδιο της βασιλείας του Αντίγονου δεν είναι καταγεγραμμένο, αλλά ανασυντίθεται από ιστορικές αναφορές. Ο Αντίγονος φαίνεται να είχε ιδιαίτερα καλές σχέσεις με τον [[Αντίοχος Α' Σωτήρ|Αντίοχο]], το βασιλιά των [[Δυναστεία των Σελευκιδών|Σελευκιδών]] στην Ασία, του οποίου η αγάπη για την αδερφή του Αντίγονου, τη [[Στρατονίκη της Συρίας|Στρατονίκη]], είναι διάσημη. Μια τέτοια συμμαχία σίγουρα θορύβησε τον ηγεμόνα του βασιλείου της [[Αρχαία Αίγυπτος|Αιγύπτου]]. Στην Ελλάδα, η Αθήνα και η Σπάρτη, κάποτε κυρίαρχοι των πολιτικών πραγμάτων, τώρα ένιωθαν καταπιεσμένες από την κυριαρχία του Αντίγονου. Η περηφάνεια που κάποτε έκανε αυτές τις δύο πόλεις θανάσιμους εχθρούς, τώρα χρησίμεψε στο να τις ενώσει. Το 267 π.Χ., πιθανώς με την παρότρυνση της Αιγύπτου, ένας Αθηναίος με το όνομα [[Χρεμονίδης]], έπεισε τους Αθηναίους να συμμαχήσουν με τους Σπαρτιάτες και να κηρύξουν πόλεμο στον Αντίγονο, που έμεινε γνωστός
Ο Μακεδόνας βασιλιάς αντέδρασε ερημώνοντας την περιοχή της Αθήνας και κλείνοντας την πόλη από θαλάσσης. Σε αυτή την εκστρατεία κατέστρεψε επίσης το άλσος και το ναό του [[Ποσειδώνας (μυθολογία)|Ποσειδώνα]] που στέκονταν στα σύνορα της [[Αττική]]ς με τα [[Μέγαρα]]. Για να υποστηρίξει τους Αθηναίους και να εμποδίσει την ενδυνάμωση του Αντίγονου, ο φαραώ της Αιγύπτου [[Πτολεμαίος Β' Φιλάδελφος|Πτολεμαίος Β’ ο Φιλάδελφος]], έστειλε ένα στόλο να σπάσει το μπλόκο. Ο Αιγύπτιος ναύαρχος, ο [[Πάτροκλος (ναύαρχος)|Πάτροκλος]], αποβιβάστηκε σε ένα μικρό ακατοίκητο νησί κοντά στο [[Λαύριο]] και το οχύρωσε
Οι Σελευκίδες είχαν υπογράψει συνθήκη ειρήνης με την Αίγυπτο, μα ο γαμπρός του Αντίοχου, ο [[Μάγας της Κυρήνης]], έπεισε τον Αντίοχο να εκμεταλλευτεί τον πόλεμο στην Ελλάδα και να επιτεθεί στην Αίγυπτο. Για να το αντιμετωπίσει αυτό, ο Πτολεμαίος έστειλε μια στρατιά από πειρατές να λεηλατήσουν τα εδάφη και της επαρχίες του Αντίοχου, ενώ ο στρατός του αμυνόταν, κρατώντας πίσω τον ισχυρότερο στρατό των Σελευκιδών. Παρόλο που κατάφερε να υπερασπιστεί την Αίγυπτο, ο Πτολεμαίος δεν μπόρεσε παράλληλα να εμποδίσει τον Αντίγονο να καταλάβει την Αθήνα. Το 263 π.Χ., Αθηναίοι και Σπαρτιάτες, εξαντλημένοι από χρόνια πολέμου και καταστροφής, έκαναν ειρήνη με τον Αντίγονο που απέκτησε και πάλι τον έλεγχο της Ελλάδας.
Ο Πτολεμαίος Β’ συνέχισε να παρεμβαίνει στις υποθέσεις της Ελλάδας και αυτό οδήγησε σε νέο πόλεμο το [[261 π.Χ.]] Μετά από δύο χρόνια με ελάχιστα αποτελέσματα, ο νέος βασιλιάς τον Σελευκιδών ο [[Αντίοχος Β' Θεός|Αντίοχος Β’ ο Θεός]], έκανε στρατιωτική συμφωνία με τον Αντίγονο, και έτσι ξεκίνησε ο [[Δεύτερος Συριακός Πόλεμος]]. Υπό την πίεση της συνδυασμένης επίθεσης, η Αίγυπτος έχασε εδάφη στην [[Ανατολία]] και τη [[Φοινίκη]], καθώς και την πόλη της [[Μίλητος|Μιλήτου]], που την κρατούσε πριν ο σύμμαχός της, ο [[Τίμαρχος της Μιλήτου|Τίμαρχος]], και που κατέλαβε ο Αντίοχος Β’. Το [[255 π.Χ.]], ο Πτολεμαίος ηττήθηκε από τον Αντίγονο κοντά στην [[Κως|Κω]]. Την ίδια χρονιά έκανε ειρήνη δίνοντας εδάφη στους Σελευκίδες και αναγνωρίζοντας τον Αντίγονο ως κυρίαρχο του ελλαδικού χώρου. Κατά τον [[Τρίτος Συριακός Πόλεμος|Τρίτο Συριακό Πόλεμο]], γνωστό
Κατά τη διάρκεια κάποιας από τις μάχες που διεξήχθησαν αυτά τα χρόνια, ο γιος και διάδοχος του Αντίγονου, ο [[Αλκυονέας της Μακεδονίας|Αλκυονέας]], έχασε τη ζωή του.
== Αντίγονος και Άρατος ==
Γραμμή 113:
=== Η Κατάληψη της Κορίνθου από τον Αντίγονο ===
Ο Άρατος βέβαια δεν ήταν φίλος του Αντίγονου, αντίθετα τον θεωρούσε δυνάστη.
Ο επικεφαλής της πόλης [[Αλέξανδρος της Κορίνθου|Αλέξανδρος]] είχε μόλις πεθάνει, αφήνοντας την αρχηγία στη σύζυγό του τη [[Νίκαια η Κορίνθια|Νίκαια]]. Ο Αντίγονος έστειλε το γιο του το Δημήτριο να ζητήσει το χέρι της, πράγμα που την κολάκευε αφάνταστα μιας και ίδια ήταν κάποιας ηλικίας, ενώ ο Δημήτριος ένας νεαρός πρίγκιπας. Εκείνη δέχτηκε την πρόταση, αλλά δεν παρέδωσε την πόλη και δεν χαλάρωσε την άμυνά της. Ο Αντίγονος προσποιήθηκε πως δεν το πρόσεξε και γιόρτασε το γάμο με μεγαλόπρεπες γιορτές και θεάματα. Έπινε και διασκέδαζε, δίνοντας την εντύπωση ανθρώπου βυθισμένου στη χαρά και στο γλέντι, χωρίς άλλες σκέψεις. Μια μέρα που διοργανώθηκε μια σπουδαία παράσταση στο θέατρο, προσφέρθηκε να μεταφέρει τη Νίκαια στο φορείο του, πράγμα που ήταν τιμή. Εκείνη ανυποψίαστη μπήκε. Σε κάποιο σημείο ο Αντίγονος κατέβηκε, χαιρέτησε και διέταξε τους άντρες του να συνεχίσουν προς το θέατρο. Παρά την προχωρημένη ηλικία του, έτρεξε ταχύτητα στο οχυρό. Βρήκε την πόρτα αμπαρωμένη, χτύπησε όμως με το ραβδί του, ζητώντας από τους άντρες να του ανοίξουν. Εκείνοι σαστισμένοι το έκαναν, κι έτσι ο Αντίγονος κυρίευσε το μέρος. Έπειτα πανηγύρισε στους δρόμους, με γυναίκες μουσικούς, στεφανωμένος με λουλούδια. Έτσι ο Αντίγονος έγινε κύριος της Κορίνθου και όρισε κυβερνήτη το φιλόσοφο [[Περσέας (φιλόσοφος)|Περσέα]].
| |||