Ντίκος Βυζάντιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4:
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Γεννήθηκε στην [[Αθήνα]] και ήταν γιός του [[Περικλής Βυζάντιος|Περικλή Βυζάντιου]], γνωστού ζωγράφου της εποχής, και της Ευφροσύνης Σκουμπουρδή. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από παλιά φαναριώτικη οικογένεια ενώ από την πλευρά της μητέρας του από την [[Οικογένεια Κουντουριώτη|οικογένεια Κουντουριώτη]]. Συγκεκριμένα ήταν δισέγγονος του [[Δημήτριος Πατρινός|Δημητρίου Πατρινού]], δημάρχου Πατρέων και βουλευτή, τρισέγγονος του [[Δημήτριος Βούλγαρης|Δημήτριου Βούλγαρη]], πρωθυπουργού της Ελλάδας, και τετρασέγγονος του [[Λάζαρος Κουντουριώτης|Λάζαρου Κουντουριώτη]], γερουσιαστή και πλοιοκτήτη.<ref name="Maurideros">Μαυριδερός Δημήτριος, ''Η άγνωστη συγγένεια δύο Υδραίων πρωθυπουργών, Δημήτριος Γ. Βούλγαρης - Πέτρος Γ. Βούλγαρης'', σελ. 23, Αθήνα 2003</ref> Σε νεαρή ηλικία έγινε δεκτός στην σχολή καλών τεχνών του πανεπιστημίου Αθηνών και το [[1945]] στάλθηκε με υποτροφία του Γαλλικού Ινστιτούτου στο [[Παρίσι]] με το θρυλικό πλοίο Ματαρόα για σπουδές.<ref name="in2life">[http://www.in2life.gr/culture/art/articles/142561/article.aspx Βιογραφικό του Βυζάντιου], δημοσίευση από την ιστοσελίδα in2life.gr</ref> Εκεί γνωρίστηκε και συνεργάστηκε με τον ζωγράφο [[Δημήτριος Γαλάνης|Δημήτρη Γαλάνη]], με τον καλλιτέχνη Αρόν καθώς και με τον κορυφαίο γλύπτη Τζακομέτι, με τον οποίο συνδέθηκε με στενή φιλία.<ref name="enet">[http://archive.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=13.08.2007,id=36579704 Βιογραφικό του Βυζάντιου], άρθρο της εφημερίδας "[[Ελευθεροτυπία (εφημερίδα)|Ελευθεροτυπία]]"</ref><ref name="kathimerini"/>
Από νωρίς αναγνωρίστηκε καλλιτεχνικά στη [[Γαλλία]] λαμβάνοντας καλές κριτικές.<ref name="enet"/> Έργα του πουλήθηκαν σε μουσεία ανά τον κόσμο μεταξύ των οποίων στο μουσείο του [[Λουξεμβούργο|Λουξεμβούργου]], στο μουσείο σύγχρονης τέχνης του Ντάλας, στην [[Εθνική Πινακοθήκη|Εθνική Πινακοθήκη "Αλέξανδρος Σούτσος"]], στο [[Μουσείο Μπενάκη]] κ.α. Οι κύκλοι στους οποίους χωρίζεται το έργο του είναι τρείς: η Αφαίρεση ([[1945]] - [[1972]]), η οποία έκλεισε με την αναδρομική έκθεση στο μουσείο «Galliera», την οποία είχε προλογίσει ο [[Ευγένιος Ιονέσκο]], τα Σχέδια ([[1972]] - [[1981]]), τα οποία σχολίασε ο [[Μισέλ Φουκώ]], και οι Μορφές ([[1981]] - [[2007]]), ανθρωποκεντρικές συνθέσεις και νεκρές φύσεις.<ref name="kathimerini"/><ref name="enet"/> Ουσιαστικά με την πρώτη του πορεία εισέρχεται σε έργα αφηρημένης ζωγραφικής ενώ με την δεύτερη επιστρέφει στην παραστατικότητα των ασπρόμαύρων σχεδίων. Η τρίτη πορεία βρίθει από νεοπαραστατικές τάσεις με θέμα την νεκρή φύση.<ref name="Kountourits">Κάσδαγλη Λίνα, ''Η ιστορική οικία Λάζαρου Κουντουριώτη'', Ιστορική Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος, σελ. 75 - 82, Αθήνα 2002</ref>
| |||