Νόμοι των αερίων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
interwikis
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 5:
Πρόκειται για τους νόμους των [[Νόμος του Μπόιλ|Μπόιλ]], [[Νόμος του Γκε-Λισάκ|Γκε-Λισάκ]] και του [[Νόμος του Σαρλ|Σαρλ]]. Και οι τρεις αυτοί νόμοι αποτελούν ειδικές περιπτώσεις της [[καταστατική εξίσωση των αερίων|καταστατικής εξίσωσης των αερίων]].
 
Ως ''[[ιδανικόιδανικά αέριοαέρια]]'' ή ''τέλειοτέλεια αέριοαέρια'' χαρακτηρίζεταιχαρακτηρίζονται ένατα αέριοαέρια που ακολουθείακολουθούν επ' ακριβώς τους νόμους των αερίων. ΤέτοιοΤέτοια όμως αέριοαέρια είναι μόνο υποθετικόυποθετικά, αφού τα αέρια στη φύση αποκλίνουν λιγότερο ή περισσότερο από τα χαρακτηριστικά τουτων ιδανικούιδανικών αέριουαερίων, κι έτσι χαρακτηρίζονται [[Πραγματικό αέριο|πραγματικά αέρια]]. Η συμπεριφορά τους περιγράφεται από την [[καταστατική εξίσωση των πραγματικών αερίων]] ή [[εξίσωση της κατάστασης αερίου]], που αποτελεί επέκταση αυτής των ιδανικών με τη χρήση προσεγγιστικών μεθόδων.
 
Οι νόμοι των αερίων ερμηνεύονται από τη [[κινητική θεωρία]]. Αν θερμανθεί ένα αέριο, τα μόριά του θα κινηθούν ταχύτερα. Έτσι αν αυτό βρίσκεται σ΄ ένα δοχείο, οι συγκρούσεις των μορίων στα τοιχώματα του δοχείου θα γίνουν ποιό συχνές με επακόλουθο την αύξηση της πίεσης, του όγκου ή και των δύο μαζί. Αν μειωθεί ο όγκος του δοχείου (περιοριστεί έτσι ο χώρος) οι κρούσεις των μορίων με τα τοιχώματα θα γίνουν συχνότερες και επομένως θα μεγαλώσει η πίεση.