Γκαμπριέλ Φωρέ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1920, στην ηλικία των 75 πλέον ετών, ο Φωρέ συνταξιοδοτείται από το Ωδείο, κυρίως λόγω της κώφωσης και της φθίνουσας υγείας του<ref name=grove/>. Σαν δείγμα εκτίμησης, του απονέμεται τον Μέγα Σταυρό της Λεγεώνας της Τιμής, μεγάλη και σπάνια διάκριση για μουσικό. Δύο χρόνια αργότερα δίδεται μια συναυλία προς τιμήν του, "''μια υπέρχοη γιορτή στη [[Σορβόννη]], όπου συμμετείχαν οι πλέον ταλαντούχοι Γάλλοι καλλιτέχνες, που τού έδωσε μεγάλη χαρά. Το οξύμωρο του θεάματος ήταν ότι παρουσιάστηκε η μουσική παρουσία του συνθέτη, που όμως δεν μπόρεσε να ακούσε ούτε μια νότα, ο οποίος απλώς παρακολουθούσε σκεπτικός, και εντούτοις ευπρεπής και χαμογελαστός''"<ref name=landormy/>.

 

 

Ο Φωρέ πεθαίνει από πνευμονία στο Παρίσι, ετών 79. Κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη απο την Εκκλησία της Μαντλέν και ετάφη στο Κοιμητήριο του Πασσύ.