Συνθήκες της Ρώμης (1957): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: th:สนธิสัญญาโรม
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες συνθήκης
| Όνομα = ΣυνθήκηΣυνθήκες της Ρώμης
| Εικόνα =
| Πλάτος_Εικόνας =
Γραμμή 9:
| Ημερομηνία_Ισχύος = [[1 Ιανουαρίου]] [[1958]]
| Ημερομηνία_Λήξης =
| Υπογράφοντες = [[ΓαλλίαΒέλγιο]]<br />[[Δυτική Γερμανία]]<br />[[ΙταλίαΓαλλία]]<br />[[ΒέλγιοΙταλία]]<br />[[ΟλλανδίαΛουξεμβούργο]]<br />[[ΛουξεμβούργοΟλλανδία]]
| Καταθέτης =
| Γλώσσα =
Γραμμή 15:
| Βικιθήκη =
}}
Οι '''Συνθήκες της Ρώμης''' του '''1957''' είναι οι δύο διεθνείς συνθήκες με τις οποίες ιδρύθηκαν οιη [[Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα]] (ΕΟΚ) και η [[Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας]] (ΕΥΡΑΤΟΜ), από τις οποίες προήλθε η [[Ευρωπαϊκή ΚοινότηταΈνωση]]. Υπεγράφησαν από εκπροσώπους τηςτου [[ΓαλλίαΒέλγιο|ΓαλλίαςΒελγίου]], της [[Γερμανία|Δυτικής Γερμανίας]], της [[ΙταλίαΓαλλία|ΙταλίαςΓαλλίας]], της [[ΟλλανδίαΙταλία|ΟλλανδίαςΙταλίας]], του [[ΒέλγιοΛουξεμβούργο|ΒελγίουΛουξεμβούργου]] και τουτης [[ΛουξεμβούργοΟλλανδία|ΛουξεμβούργουΟλλανδίας]], στις [[25 Μαρτίου]] [[1957]] και η ημερομηνία υπογραφής τους θεωρείται η επίσημη ημερομηνία γέννησης της [[Ευρωπαϊκή Ένωση|Ευρωπαϊκής Ένωσης]].
 
== Τα προηγηθέντα ==
Μετά την υπογραφή της [[Συνθήκη των Παρισίων (1951)|συνθήκης των Παρισίων]], η διαδικασία για τη συνεργασία μεταξύ των κρατών-μελών της [[Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα|Ευρωπαϊκής Κοινότητας του Άνθρακα και Χάλυβα]], είχε γνωρίσει δύο μεγάλες αποτυχίες. Πρώτα ναυάγησαν οι διαπραγματεύσεις για την '''[[Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα]]''' (ΕΑΚ). Το σχέδιο των ευρωπαϊστών για δημιουργία κοινού [Ευρωστρατός|ευρωπαϊκού στρατού-[[Ευρωστρατός|Ευρωστρατού]], (που θα λειτουργούσε ως αντίβαρο του Κόκκινουσοβιετικού Στρατού)στρατού, απορρίφθηκε από τη Γαλλική Εθνοσυνέλευση το [[1954]]. Η αποτυχία αυτή ανέτρεψε επίσης τα σχέδια για την '''Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα''' (ΕΠΚ), η οποία αποσκοπούσε στη δημιουργία μιας Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας με διπλό κοινοβούλιο. Εν τέλει η αποτυχία των υπερφιλόδοξων σχεδίων των ευρωπαϊστών για την Ευρωπαϊκήευρωπαϊκή Ολοκλήρωση,ολοκλήρωση τους οδήγησε στην αναζήτηση πρακτικότερων πεδίων, καταλήγοντας έτσι στην απόφαση για Οικονομικήοικονομική Συνεργασίασυνεργασία.
 
== Η Συνθήκη για την ίδρυση της ΕΟΚ ==
[[Αρχείο:EUenl-EU6.png|thumb|300px|[[1952]]-[[1958|58]] - Η Ευρώπη των Έξι]]
 
Η συνθήκη αυτή, συνέχεια της [[Συνθήκη των Παρισίων (1951)|Συνθήκης των Παρισίων]], προέβλεπε τη δημιουργία μιας ενιαίας εσωτερικήςκοινής αγοράς καιβασισμένης τηνστην τελωνειακή Ένωσηένωση των προαναφερθέντων κρατών. Τα θέματα αυτά είχαν τεθεί ήδη από τη διάσκεψη της Μασσαλίας, τον Ιούνιο του [[1955]]. Με τη συνθήκη αυτή επίσης αποφασίστηκε η συγκρότηση ειδικού συμβουλευτικού οργάνου, της Συνέλευσης, με έδρα το [[Στρασβούργο]] και αποτελούμενοαποτελούμενου από 142 μέλη, διοριζόμενα από τα κοινοβούλια των έξι κρατών, το οποίο το [[1962]] ονομάστηκε [[Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο]]. Η συνθήκη τέθηκε επισήμως σε ισχύ από την [[1 Ιανουαρίου]] [[1958]].
 
Με τη συνθήκη αυτήναυτή, προβλέποντανμεταξύ ταάλλων, εξήςπροβλέπονταν:
* Εξουσίαη τωνσυγκρότηση μονίμων οργάνων για τη συνεργασία μεταξύ των κρατών-μελών (Συνέλευση, Συμβούλιο, Επιτροπή και Δικαστήριο). Το Συμβούλιο και η Επιτροπή θα είχαν την εξουσία να θεσπίζουν κανόνες με δεσμευτικές πράξεις ([[Οδηγία|Κανονισμούς, Οδηγίες]] και [[Κανονισμός|Κανονισμούς]]Αποφάσεις, το λεγόμενο [[Κοινοτικό Δίκαιο|παράγωγο δίκαιο]]), για την επίτευξη των στόχων της Συνθήκηςσυνθήκης και τη δημιουργία μιας νέας υπερεθνικής έννομης τάξης, της κοινοτικής, στην καθιέρωση της οποίας θα συντελούσε καταλυτικά το Δικαστήριο.
* Η δημιουργία μιας κοινής αγοράς χωρίς εσωτερικά σύνορα στη διακίνηση αγαθών που εξειδικεύεται με
* η δημιουργία μιας '''Κοινής Αγοράς''' εντός δώδεκα ετών, σε τρεις διαδοχικές φάσεις διάρκειας τεσσάρων ετών η καθεμία, που θα θεμελιωνόταν σε τέσσερις ελευθερίες:
** την [[ελευθερία κυκλοφορίας αγαθών]], [[ελευθερία κυκλοφορίας υπηρεσιών|υπηρεσιών]], [[ελευθερία κυκλοφορίας κεφαλαίων|κεφαλαίων]] και την [[ελευθερία εγκατάστασης]] εργαζομένων σε όλα τα συμβαλλόμενα κράτη-μέλη και
** ελευθερία κυκλοφορίας ''εμπορευμάτων'' στο πλαίσιο μιας τελωνειακής ένωσης, στην οποία θα καταργούνταν οι δασμοί και οι ποσοτικοί περιορισμοί και θα υιοθετούνταν ένα κοινό εξωτερικό δασμολόγιο. Το [[1968]] σε εφαρμογή των αποφάσεων της Συνθήκης καταργήθηκαν μεταξύ των έξι καρατών μελών οι δασμοί για μια σειρά από προϊόντα.
** την απαγόρευση διακρίσεων κατά [[φυσικό πρόσωπο|φυσικών]] και [[νομικό πρόσωπο|νομικών προσώπων]] λόγω εθνικότητας από τις αρχές κάθε κράτους-μέλους
** ελευθερία κυκλοφορίας ''προσώπων'', ειδικότερα μισθωτών εργαζομένων και μη μισθωτών επαγγελματιών (δικαίωμα εγκατάστασης),
** ελευθερία κυκλοφορίας ''υπηρεσιών'' και
** ελευθερία κυκλοφορίας ''κεφαλαίων'',
* [[Κοινήη Αγροτικήυιοθέτηση Πολιτική]],μιας κοινής αγροτικής πολιτικής και εφαρμογή εναρμονισμένου συστήματος υποστηρίξεώς της (άρθρα 38-43). Σε εφαρμογή αυτού του όρου προβλεπόταν η ίδρυση κοινού Γεωργικούγεωργικού ταμείου. Η εφαρμογή της υπήρξε από τους πρώτους στόχους των χωρών- καρτών μελών, έτσι ήδη από το [[1962]] εγκρίνεται κοινή τιμολογιακή πολιτική για μια σειρά προϊόντων.
* η υιοθέτηση μιας κοινής πολιτικής στον τομέα των μεταφορών,
* Κανόνεςη [[δίκαιοθέσπιση κατάκοινών τωνκανόνων περιορισμών του ανταγωνισμού|προστασίας του ανταγωνισμού]] από [[καρτέλ]], [[μονοπώλιο|μονοπώλια]] και αθέμιτες κρατικές ενισχύσεις (προστατευτισμό).,
* η υιοθέτηση μιας κοινής εμπορικής πολιτικής έναντι των τρίτων χωρών,
* σε πρώιμο στάδιο, μία απόπειρα κοινωνικής πολιτικής με την ίδρυση ενός Ευρωπαϊκού Κοινωνκού Ταμείου και
* Ίδρυσηη ίδρυση της [[Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων|Ευρωπαϊκής ΤραπέζηςΤράπεζας Επενδύσεων]].
**Θεμελιώδης ήταν, τέλος, και η πρόβλεψη για την απαγόρευση των διακρίσεων κατά [[φυσικό πρόσωπο|φυσικών]] και [[νομικό πρόσωπο|νομικών προσώπων]] λόγω εθνικότητας από τις αρχές κάθε κράτους-μέλους.
 
== Η Συνθήκη για την ίδρυση της ΕΥΡΑΤΟΜ ==
Για την Κοινή Αγορά υπήρχε η πρόβλεψη της σταδιακής εφαρμογής της εντός 12 ετών, σε 3 διαδοχικές φάσεις (άρθρο 8).
Με τη συνθήκη αυτή, που υπεγράφη την ίδια μέρα με την προηγούμενη, προβλεπόταν η συνεργασία στον τομέα της εκμετάλλευσης της [[Πυρηνική ενέργεια|ατομικής ενέργειας]]. ΣτοΣτη πλαίσιολογική της παλαιότερης [[Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα|συνθήκηςΕυρωπαϊκής γιαΚοινότητας την παραγωγή άνθρακαΆνθρακα και χάλυβαΧάλυβα]], ετίθετο υπό κοινή εποπτεία η παραγωγή ατομικής ενέργειας, του ισχυρότερου όπλου την εποχή εκείνη. Ενώ η συμφωνίαΣυνθήκη για τοντην άνθρακα-χάλυβαίδρυση της ΕΚΑΧ είχε όριο τις50 ετών, δηλαδή λήξη στις [[23 Ιουλίου]] [[2002]], ηαυτή συνθήκηγια ατομικήςτην ενέργειαςίδρυση της ΕΥΡΑΤΟΜ ήτανσυμφωνήθηκε διαρκής. Με τη συνθήκη αυτήν προβλεπόταν η συνδιαχείριση στην παραγωγή ατομικής ενέργειας, για την κάλυψη των αναγκών των μελών, και η πώληση των πλεονασμάτων στασε κράτη μη-μέλη. Στην πραγματικότητα όμως η συνθήκη ατομικής ενέργειας δεν τέθηκε ποτέ σε πλήρη ισχύ και υπερκαλύφθηκε από την ΕΟΚ, δεδομένου ότι εξ αρχής τα συμβούλιά τους ταυτίζονταν.
* Η υιοθέτηση κοινής [[Δασμολογική πολιτική|δασμολογικής πολιτικής]], δηλαδή:
** Κατάργηση των δασμών και των τελωνειακών ελέγχων μεταξύ των κρατών μελών της Συνθήκης.
** Εφαρμογή κοινού δασμολογίου για τα εξωτερικά σύνορα.
 
== Η Σύμβαση για ορισμένα κοινά όργανα των ΕΚ ==
Το [[1968]] σε εφαρμογή των αποφάσεων της Συνθήκης καταργήθηκαν μεταξύ των 6 χωρών-μελών οι δασμοί για μια σειρά από προϊόντα.
ΤΟ τρίτο και τελευταίο διεθνές κείμενο που υπογράφηκε την ίδια ημέρα στη [[Ρώμη]] ήταν η ''Σύμβαση σχετικά με ορισμένα κοινά όργανα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων''. Με αυτή προβλεπόταν η συγχώνευση ορισμένων οργάνων των τριών ΕΚ που καλούνταν να εκπληρώσουν ανάλογες αποστολές, εφόσον θα ετίθεντο σε ισχύ και οι δύο νέες Συνθήκες και δεδομένου ότι τα όργανα της ΕΚΑΧ βρίσκονταν σε λειτουργία ήδη από το [[1952]]. Επρόκειτο για τις τρεις Συνελεύσεις, τα τρία Δικαστήρια και τις τρεις Οικονομικές και Κοινωνικές Επιτροπές, που θα τα αντικαθιστούσαν μία ενιαία Συνέλευση, ένα ενιαίο Δικαστήριο και μία ενιαία Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή αντίστοιχα.
 
* Κανόνες [[δίκαιο κατά των περιορισμών του ανταγωνισμού|προστασίας του ανταγωνισμού]] από [[καρτέλ]], [[μονοπώλιο|μονοπώλια]] και αθέμιτες κρατικές ενισχύσεις (προστατευτισμό).
* [[Κοινή Αγροτική Πολιτική]], και εφαρμογή εναρμονισμένου συστήματος υποστηρίξεώς της (άρθρα 38-43). Σε εφαρμογή αυτού του όρου προβλεπόταν η ίδρυση κοινού Γεωργικού ταμείου. Η εφαρμογή της υπήρξε από τους πρώτους στόχους των χωρών-μελών, έτσι ήδη από το [[1962]] εγκρίνεται κοινή τιμολογιακή πολιτική για σειρά προϊόντων.
* Κοινή Πολιτική Μεταφορών (άρθρα 74-75).
* Ίδρυση της [[Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων|Ευρωπαϊκής Τραπέζης Επενδύσεων]].
* Ίδρυση Ευρωπαϊκού κοινωνικού κεφαλαίου-ταμείου.
* Συγκρότηση μονίμων οργάνων για τη συνεργασία μεταξύ των κρατών-μελών.
* Εξουσία των μονίμων οργάνων να θεσπίζουν κανόνες ([[Οδηγία|Οδηγίες]] και [[Κανονισμός|Κανονισμούς]], το λεγόμενο [[Κοινοτικό Δίκαιο|παράγωγο δίκαιο]]), για την επίτευξη των στόχων της Συνθήκης και δημιουργία μιας νέας υπερεθνικής έννομης τάξης, της κοινοτικής.
 
== Η Συνθήκη ατομικής ενέργειας (EURATOM) ==
Με τη συνθήκη αυτή που υπεγράφη την ίδια μέρα προβλεπόταν η συνεργασία στον τομέα της εκμετάλλευσης της [[Πυρηνική ενέργεια|ατομικής ενέργειας]]. Στο πλαίσιο της παλαιότερης [[Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα|συνθήκης για την παραγωγή άνθρακα και χάλυβα]], ετίθετο υπό κοινή εποπτεία η παραγωγή ατομικής ενέργειας, του ισχυρότερου όπλου την εποχή εκείνη. Ενώ η συμφωνία για τον άνθρακα-χάλυβα είχε όριο τις [[23 Ιουλίου]] [[2002]], η συνθήκη ατομικής ενέργειας ήταν διαρκής. Με τη συνθήκη αυτήν προβλεπόταν η συνδιαχείριση στην παραγωγή ατομικής ενέργειας, για την κάλυψη των αναγκών των μελών, και η πώληση των πλεονασμάτων στα κράτη μη-μέλη. Στην πραγματικότητα όμως η συνθήκη ατομικής ενέργειας δεν τέθηκε ποτέ σε πλήρη ισχύ και υπερκαλύφθηκε από την ΕΟΚ, δεδομένου ότι εξ αρχής τα συμβούλιά τους ταυτίζονταν.
 
== Οι αντιπροσωπείες ==
Τα κράτη που υπέγραψαν τη συνθήκη εκπροσωπούνταν απόως τουςεξής:
* ΗΤο ΓαλλίαΒέλγιο από τους [[ΚριστιάνPaul-Henri Πινώ]]Spaak (Christianκαι Pineau) καιJ. [[ΜωρίςCh. Φωρ]]Snoy (Mauriceet Faure)d'Oppuers.
* Η Γερμανία από τους [[ΚόνραντKonrad Αντενάουερ]]Adenauer και [[Βάλτερ Χαλστάιν]] (Walter Hallstein).
* Η ΙταλίαΓαλλία από τους [[ΑντώνιοChristian Σένι]] (Antonio Segni)Pineau και [[Γκαετάνο Μαρτίνο]] (GaetanoMaurice Martino)Faure.
* Η ΟλλανδίαΙταλία από τους [[ΖόζεφAntonio Λουνς]] (Joseph Luns)Segni και [[Λίνθχορστ Χόμαν]] (J. LinthorstGaetano Homan)Martino.
* Το ΒέλγιοΛουξεμβούργο από τους [[Πωλ-ΑνρίJoseph Σπάακ]] (Paul-Henri Spaak)Bech και J. Ch. Snoy etLambert d'OppuersSchaus.
* ΤοΗ ΛουξεμβούργοΟλλανδία από τους [[Ζόζεφ Μπεχ]] (Joseph Bech)Luns και [[Λάμπερτ Σχάους]]J. (Linthorst Homan).
 
== Η ιστορική σημασία της Συνθήκης ==
Αν και οι ρυθμίσεις τηςτων συνθήκηςΣυνθηκών κατά βάση αφορούσαν θέματα οικονομικής συνεργασίας, οδήγησεοδήγησαν τελικά στην προώθηση της ιδέας της [[Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση|Ευρωπαϊκήςευρωπαϊκής ολοκλήρωσης]]. Το κείμενό τηςτους θεωρείται από τα βασικά "συνταγματικά" κείμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ο πρώτος της Καταστατικός χάρτης), και έχει συμπεριληφθεί σε όλες τις συνθήκες και τα σύμφωνα που ακολούθησαν. Η επέτειος των 50 χρόνων από την υπογραφή τηςτους εορτάστηκε με λαμπρές εκδηλώσεις απ' όλα τα κράτη μέλη (που αριθμούν πλέον τα 27) και με ειδική [[Σύνοδος Κορυφής|σύνοδο Κορυφής]] στο [[Βερολίνο]], υπό την προεδρία της Γερμανίδας καγκελαρίου [[Άνγκελα Μέρκελ]], και την υπογραφή Διακήρυξης των αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ανάγκης περαιτέρω συνεργασίας. Ειδικές εκδηλώσεις έγιναν επίσης στη [[Ρώμη]], όπου υπογράφτηκε η εν λόγω συνθήκη.
 
== Δείτε επίσης ==