Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Σεπτέμβριος του έτους εκείνου δεν ήταν και από τους πλέον κολακευτικούς για την ελληνική πολιτική ζωή, κάτω μάλιστα από ένα κατακλυσμό εκατοντάδων απεγνωσμένων αιτημάτων δράσης εκ μέρους πρεσβειών, οργανώσεων, σωματείων και ιδιωτών τόσο από Κύπρο, όσο κυρίως από Κωνσταντινούπολη μπροστά στο νέο ξεριζωμό του ελληνικού στοιχείου που σημειωνόταν. Μάταια προσπαθούσε τότε και ο [[Παύλος Α΄ της Ελλάδας|Βασιλεύς Παύλος]] να πείσει τον στρατάρχη - πρωθυπουργό, η υγεία του οποίου συνεχώς χειροτέρευε, να παραιτηθεί. Πρώτος που φέρεται να ζήτησε ("αξίωνε με διάβημα") από τον Βασιλέα Παύλο την άμεση διαδοχή με κήρυξη εκλογών ήταν ο [[Σοφοκλής Βενιζέλος]], επικαλούμενος κίνδυνο ακυβερνησίας και ανάγκη να προληφθούν ελλοχεύοντες κίνδυνοι<ref>Ο Σπ. Θεοτόκης στις Πολιτικές Αναμνήσεις του, σελ.145, σημειώνει ότι παρασκηνιακά κινούταν τότε μαζί με τον Σ. Βενιζέλο και ο Π. Πιπινέλης με την πεποίθηση ότι συνέβαινε σε γνώση του Κ. Καραμανλή, χωρίς όμως ν΄ ασπάζεται τους προβαλλόμενους λόγους του Σ. Βενιζέλου για κήρυξη εκλογών, παρότι ο ίδιος ο Σ. Θεοτόκης ήταν τότε ανεξάρτητος βουλευτής.</ref><br />

Σημειώνεται ότι μετά την παραίτηση του [[Σπύρος Μαρκεζίνης|Σπ. Μαρκεζίνη]] από την κυβέρνηση, τον Απρίλιο του 1954 <ref>Ο Σπύρος Μαρκεζίνης, παρά τα θεαματικά μέτρα που είχε λάβει όπως τον υποδιπλασιασμό της αξίας της δραχμής έναντι του δολαρίου, τον περιορισμό των δημοσίων δαπανών κ.ά. που συνετέλεσαν στη σταθεροποίηση της οικονομίας, παραιτήθηκε οικειοθελώς εξ αιτίας των διαφωνιών του με την κυβέρνηση Παπάγου, όπως γράφει ο Παπάγοςίδιος, απόαναφορικά με το χειρισμό του Κυπριακού ζητήματος.)</ref>, ο Παπάγος, στο τέλος του 1954, είχε διορίσει αντιπροέδρους του κόμματος δύο πρώην πανεπιστημιακούς καθηγητές και πρωτοκλασάτους του κόμματος, τους [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Π. Κανελλόπουλο]] και [[Στέφανος Στεφανόπουλος|Στ. Στεφανόπουλο]]. Τότε, όπως συμβαίνει πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις, κινητοποιήθηκαν και όλα τα συμφέροντα για την διαδοχή του πρωθυπουργού. Βουλευτές, πολιτευόμενοι, εκπρόσωποι παντός είδους επιδιώξεων άρχισαν να διαγκωνίζονται στα γραφεία των παραπάνω αντιπροέδρων του κόμματος, υποβάλλοντας ακόμα και "πρωτόκολλα τιμής" (προσωπικής υποστήριξης)<ref>Σπ. Θεοτόκης "Πολιτικαί αναμνήσεις σελ.144.</ref>. Συνέπεια όμως αυτών ήταν να δημιουργηθούν μέσα στο ίδιο κόμμα δύο επιμέρους συσπειρωμένες ομάδες.<br />

Όταν τελικά ο Παύλος ζήτησε και εγγράφως (1-10-1954) την παραίτηση του πρωθυπουργού, διαπιστώνοντας την διάσταση απόψεων των δύο αντιπροέδρων στο χειρισμό των εθνικών ζητημάτων, οι σύμβουλοι του τελευταίουΠαπάγου εισηγήθηκαν ν΄ αρνηθεί, προωθώντας ταυτόχρονα, σύμφωνα με το άρθρο 76 του τότε Συντάγματος (1952), και το σχετικό ΦΕΚ 268/3-10-1955 με τον διορισμό "προσωρινόπροσωρινού αναπληρωτή πρωθυπουργού" τον Στ. Στεφανόπουλο.