2,4,6-τρινιτροτολουόλιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Trinitrotoluene.svg|thumb|right|2,4,6-τρινιτροτολουόλιο]]

 

 

Παρόλο που μπάρες ΤΝΤ είναι διαθέσιμες σε πολλά μεγέθη, το ΤΝΤ συναντάται συχνότερα σε εκρηκτικά μίγματα στα οποία περιέχεται. Μερικοί αγγλικοί τίτλοι κάποιων τέτοιων εκρηκτικών είναι: Amatol, Ammonal, Baratol, Composition B, Composition H6, Ednatol, Hexanite, Minol, Octol, Pentolite, Picratol, Tetrytol, Torpex, Tritonal, …

 

== Ιστορία ==

 

Το ΤΝΤ παράχθηκε για πρώτη φορά από τον Γερμανό χημικό Joseph Wilbrand και χρησιμοποιήθηκε ως κίτρινο [[χρώμα]]. Η χρήση του ως εκρηκτικού δεν είχε ανακαλυφθεί για μερικά χρόνια, κυρίως λόγω του ότι ήταν δύσκολο να εκραγεί και ότι ήταν λιγότερο δυνατό από κάποιες άλλες εναλλακτικές. Το ΤΝΤ μπορεί να χυθεί με ασφάλεια ως υγρό σε ειδικά περιβλήματα και είναι τόσο ανθεκτικό που το 1910 εξαιρέθηκε από τον βρετανικό νόμο περί εκρηκτικών (“Explosives Act”) και δε θεωρούνταν ως εκρηκτικό σε περιπτώσεις κατασκευής και αποθήκευσης. Οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις το χρησιμοποίησαν ως περιεχόμενο [[οβίδα|οβίδων]] το 1902. Οι γεμισμένες με ΤΝΤ οβίδες μπορούσαν να εκρήγνυνται αφού είχαν διαπεράσει το περίβλημα ενός αγγλικού πλοίου, ενώ οι αγγλικές οβίδες που είχαν εκρηκτικό από [[πικρικό οξύ]] (lyddite) έκαναν έκρηξη ακριβώς όταν ακουμπούσαν το περίβλημα του πλοίου των αντιπάλων (Γερμανών), με αποτέλεσμα να χάνουν μεγάλο μέρος της ενέργειάς τους εκτός του πλοίου. Οι Άγγλοι άρχισαν να αντικαθιστούν αυτό το εκρηκτικό με ΤΝΤ το 1907. Το ΤΝΤ είναι ακόμη ευρέως χρησιμοποιούμενο, ειδικά από τις στρατιωτικές δυνάμεις των [[ΗΠΑ|Ηνωμένων Πολιτειών]] σε όλο τον κόσμο. Η πλειοψηφία του ΤΝΤ τώρα που χρησιμοποιείται από τις ΗΠΑ κατασκευάζεται στο εργοστάσιο Radford Army Ammunition Plant του Αμερικανικού Στρατού, κοντά στο Ράντφορντ της [[Βιρτζίνια]].

{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Trinitrotoluene}}