Αριστοτέλης Κούζης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Gotse daje (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Gotse daje (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 1:
Ο '''Αριστοτέλης Κούζης''' (1872 - ) υπήρξε Έλληνας ιατρός καθηγητής Πανεπιστημίου του 19ου αιώνα.
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Σεπτεμβρίου 1872. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας όπου αποφοίτησε με διδακτορικό πτυχίο. Πήγε στην Γερμανία και Γαλλία για να εμβαθύνει τις σπουδές του. Επέστρεψε στην Ελλάδα και διορίστηκε αρχικά Υφηγητής της Ιατρικής, αργότερα τακτικός καθηγητής της ίδιας έδρας του πανεπιστημίου. Ίδρυσε την Βιβλιοθήκη της Ιατρικής Σχολής, την οποία και ευεργέτησε προσωπικά με πολλά βιβλία από την ιδιωτική του συλλογή. Έγινε μέλος της Ακαδημίας των Αθηνών, και Υπουργός της Υγιεινής. Ο ιατρός Αριστοτέλης Π. Κούζης (1872-1961) γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετεκπαιδεύθηκε στη Γερμανία και Γαλλία. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα εκλέχθηκε υφηγητής (1902), έκτακτος καθηγητής και το 1921 τακτικός καθηγητής της Ιστορίας της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε γενικός γραμματέας της «Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών», του «Πανελληνίου Συνδέσμου κατά της Φυματιώσεως» και αντιπρόεδρος του «Συλλόγου προς περιστολήν των ελωδών νόσων», δείγμα των ενδιαφερόντων του για τα σοβαρά φθοροποιά νοσήματα της εποχής του της φυματίωσης και της ελονοσίας. Μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Βυζαντιολογικής Εταιρείας και ως εισηγητής συμμετείχε στις κριτικές επιτροπές του Συμβουλιδείου διαγωνισμού, 1906, 1911, 1912.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Σεπτεμβρίου 1872. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας όπου αποφοίτησε με διδακτορικό πτυχίο. Πήγε στην Γερμανία και Γαλλία για να εμβαθύνει τις σπουδές του.
 
Επέστρεψε στην Ελλάδα και διορίστηκε αρχικά Υφηγητής της Ιατρικής, αργότερα τακτικός καθηγητής της ίδιας έδρας του πανεπιστημίου.
 
Ίδρυσε την Βιβλιοθήκη της Ιατρικής Σχολής, την οποία και ευεργέτησε προσωπικά με πολλά βιβλία από την ιδιωτική του συλλογή. Έγινε μέλος της Ακαδημίας των Αθηνών, και Υπουργός της Υγιεινής.
 
Ο ιατρός Αριστοτέλης Π. Κούζης (1872-1961) γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μετεκπαιδεύθηκε στη Γερμανία και Γαλλία. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα εκλέχθηκε υφηγητής (1902), έκτακτος καθηγητής και το 1921 τακτικός καθηγητής της Ιστορίας της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε γενικός γραμματέας της «Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών», του «Πανελληνίου Συνδέσμου κατά της Φυματιώσεως» και αντιπρόεδρος του «Συλλόγου προς περιστολήν των ελωδών νόσων», δείγμα των ενδιαφερόντων του για τα σοβαρά φθοροποιά νοσήματα της εποχής του της φυματίωσης και της ελονοσίας. Μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Βυζαντιολογικής Εταιρείας και ως εισηγητής συμμετείχε στις κριτικές επιτροπές του Συμβουλιδείου διαγωνισμού, 1906, 1911, 1912.
Εξέδωσε το Ιατρικό περιοδικό «Αρχεία Ιατρικής» από το 1905-1922, του οποίου ήταν διευθυντής και στο οποίο δημοσίευσε πολλές ιατρικές μελέτες καθώς και μελέτες στην Ιστορίας της Ιατρικής. Η πραγματεία του «Ο αγών κατά της φθίσεως» βραβεύθηκε με χρυσό μετάλλιο στο Α΄ Πανελλήνιο Συνέδριο κατά της Φυματιώσεως (1909), του οποίου ας σημειωθεί εξέδωσε και τα Πρακτικά. ΄Ιδρυσε το 1927 την Ελληνική Εταιρεία Ιστορίας της Ιατρικής. Διετέλεσε υφυπουργός Υγιεινής εις την κυβέρνηση Κων. Δεμερτζή (1935-1936). Έγραψε πολλά άρθρα στην Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαιδεία και στην Εγκυκλοπαιδεία Ηλίου. Είχε επισκεφθεί προς έρευνα ιατρικών χειρογράφων βιβλιοθήκες της Ελλάδος και του εξωτερικού. Ενδεικτικά καταχωρίζεται το κείμενο του περιοδικού Βυζαντίς, τόμ. Β΄, Εν Αθήναις 1911-1912, σελ. 273, σχετικά με τις έρευνές του στις βιβλιοθήκες: «Ο υφηγητής της Ιστορίας της Ιατρικής εν τω Εθνικώ Πανεπιστημίω Αθηνών κ. Αριστ. Κούζης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Βυζαντιολογικής Εταιρείας, διέτριψε κατά το παρελθόν έτος (1910) εν Βερολίνω και Βιέννη προς μελέτης των χειρογράφων των βυζαντίνων ιατρών».
Αρκετά νωρίς συνειδητοποίησε την ανάγκη δημιουργίας ενός ερευνητικού κέντρου για τον καρκίνο, ο οποίος πολλαπλώς αυξάνονταν. Για το σκοπό αυτό ίδρυσε το Ελληνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο και το Νοσοκομείο «Αγιος Σάββας» κατά το 1935, το οποίο άρχισε να λειτουργεί μετά διετία και του οποίου ήταν ισόβιος πρόεδρός του. Είχε γράψει και σχετικές για τον καρκίνο εργασίες: