Κατασκήνωση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι κατασκηνώσεις χωρίζονται σε 2 κατηγορίες:

Τις ιδιωτικές και της δημόσιες.

'''Ιστορική αναδρομή'''

Η πρώτη κατασκήνωση σ' όλο τον κόσμο δημιουργήθηκε στην Ζυρίχη της Ελβετίας, το 1876, από τον κληρικό Βάλτερ Μπριόν (VALTER BRION) και αποτέλούταν από εξηνταοκτώ (68) φτωχά παιδιά. Αυτή η κατασκήνωση είχε σαν σκοπό της να περάσουν καλά αυτά τα λίγα παιδάκια τα οποία είχαν άσχημες συνθήκες διαβίωσης. Αργότερα, το 1907, ιδρύθηκε η πρώτη προσκοmκή κατασκήνωση από τον ιδρυτή του προσκοπισμού Μπάντεν Πάουελ (BADEN POWELL). Στην Ελλάδα τώρα η πρώτη κατασκήνωση ιδρύθηκε το 1911 στη Βουλιαγμένη υπό την εποπτεία του Συλλόγου Προστασίας Παιδιών και με πρωτοβουλία της Σοφίας Σλήμαν. Διευθυντής στην κατασκήνωση αυτή ήταν ο ιδρυτής του προσκοmσμού στην Ελλάδα και γυμναστής Αθανάσιος Λευκαδίτης. Ο τελευταίος (Λευκαδίτης), το 1912, ίδρυσε την πρώτη προσκοπική κατασκήνωση στην Ελλάδα, στο δάσος Μαγκουφάνας Αμαρουσίου. Ακολούθησαν κατασκηνώσεις δημιουργούμενες από την ΧΑΝ, το ΙΠΚΠΑ και άλλες οργανώσεις. Ωστόσο ο θεσμός αυτός, άρχισε να «λειτουργεί» μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (1945) με κύριο σκοπό την ξεκούραση και την σίτιση των παιδιών έπειτα από τις τόσες κακουχίες του πολέμου. Έτσι από τότε οι παιδικές εξοχές λειτουργούν συνεχώς, προσφέροντας πολύτιμο έργο και μάλιστα το νούμερο στο οποίο έφθάναν μέχρι και το 2008 τις εκατονογδονταπέντε (185). Το Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας διαθέτει 28 πανέμορφες κατασκηνώσεις σε όλη την Ελλάδα οι οποίες μετά τη κατάργηση του Κ.Κ.Ο.Ν.(Κοινωνικό Κέντρο Οικογένειας Και Νεότητας) το 1999