Ταχυδρομικές υπηρεσίες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα, το ταχυδρομικό σύστημα στην Ινδία είχε φτάσει σε εντυπωσιακά επίπεδα απόδοσης. Σύμφωνα με το βρετανό Θωμά Βρούτον (Thomas Broughton), ο μαχαραγιάς του Τζοτπούρ απέστενλε καθημερινά αφιερώματα φρέσκων λουλουδιών από την πρωτεύουσά του στον Ναδαντβάρα (Νathadvara) (320 χλμ.) και έφταναν εγκαίρως για την πρώτη θρησκευτική τελετή Νταρσάν (Darshan) στην ανατολή του ηλίου. Στη συνέχεια το εν λόγω σύστημα υποβλήθηκε σε πλήρη εκσυγχρονισμό όταν τα Βρετανικά ταχυδρομεία ανέλαβαν τον πλήρη έλεγχο σε όλη την Ινδία. Το Post Office Act XVII του 1837 προέβλεπε σαν προϋπόθεση ότι ο Γενικός Κυβερνήτης της Ινδίας στο Συμβούλιο είχε το αποκλειστικό δικαίωμα της διαβίβασης επιστολών με το ταχυδρομείο εντός των εδαφών της επικράτειας με τη μίσθωση της Εταιρείας Ανατολικής Ινδίας. Τα μηνύματα ήταν διαθέσιμεα σε ορισμένους υπαλλήλους, χωρίς επιβάρυνση, η οποία ήταν αμφιλεγόμενο προνόμιο καθώς περνούσαν τα χρόνια. Σε αυτή τη βάση το ινδικό Ταχυδρομείο ιδρύθηκε την 1 Οκτωβρίου, 1837.

 

== Ρώμη ==