Αναγεννησιακός ουμανισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: ar:إنسانية النهضة, es:Humanismo |
23x2 (συζήτηση | συνεισφορές) + μοντέλο Σκοτεινών Αιώνων |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Da Vinci Vitruve Luc Viatour.jpg|thumb||260px|Ο «[[Άνθρωπος του Βιτρούβιου]]» του [[Λεονάρντο Ντα Βίντσι]] αντανακλά την επίδραση που άσκησαν οι συγγραφείς της κλασικής αρχαίοτητας στους Ανθρωπιστές της Αναγέννησης.]]
Με τον όρο '''
[[Αρχείο:Galileo.arp.300pix.jpg|thumb|Πορτρέτο του Γαλιλαίου]]▼
Είναι ρεύμα πνευματικό, που στόχευε στην πολιτιστική και εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Θεοφοβικού μοντέλου που επικρατούσε ως τότε. Χαρακτηρίζεται από την επιστροφή στην αρχαία κείμενα, ως ένα μοντέλο ζωής, γραφής και σκέψης. Γενικώτερα ο όρος Humanitas /Ανθρωπιστής νοείται ως ο πολιτισμός που ολοκληρώνοντας τις φυσικές ιδιότητες του ανθρώπου, τον κάνει άξιο του ονόματός του.
Αυτή η αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τα αρχαία κείμενα, και η προσπάθεια εξύψωσης του ανθρώπινου πνεύματος στην κριτική και ορθολογική του διάσταση με επιστροφή στις κλασικές πηγές της Ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας"<ref>"Ουμανισμός" Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Γ. Μπαμπινιώτη, Β' Έκδοση</ref> ξεκινησε από τη [[Φλωρεντία]] και την [[Νάπολη]]<ref>[http://corrieredelmezzogiorno.corriere.it/bari/notizie/arte_e_cultura/2009/3-novembre-2009/franco-cardini-incanta-auditorium-raiangio-aragona-nasce-grande-capitale--1601949162710.shtml Franco Cardili (historical) ]</ref>.
Οι Ανθρωπιστές της Αναγέννησης χαρακτηρίζονται από την βούληση τους να ερευνήσουν αρχαία κείμενα και να αφομοιώσουν τις αξίες του κλασικού κόσμου σε όλα τα επιπεδα, από την τέχνη μέχρι και την μελέτη [[Ιατρική|πρακτικών]] και [[Φυσικές επιστήμες|φυσικών επιστημών]]. Στους Ανθρωπιστές της Αναγέννησης επικρατεί η έντονη αίσθηση του ατόμου να κατανοήσει και να αλλάξει τόσο τον εαυτό του όσο και τον κόσμο, αναζητώντας ορθολογικές απαντήσεις και όχι θρησκευτικές. Ως κίνημα αποτελεί την εκβάθυνση ή και την απάντηση που προσέφερε η περίοδος της [[Αναγέννηση|Αναγέννησης]] στο ρεύμα του [[Σχολαστικισμός|Σχολαστικισμού]] του Μεσαίωνα.
===Το Τέλος των Σκοτεινών Αιώνων===
Οι Ανθρωπιστές της Αναγέννησης άφησαν πίσω τους το Θεοφοβούμενο μοντέλο του Μεσαίωνα στο οποίο το άτομο προσπαθούσε να κατανοήσει και να αλλάξει τόσο τον εαυτό του όσο και τον κόσμο αναζητώντας θρησκευτικές απαντήσεις, με προσευχή και εξιλέωση. Ο Μεσαίωνας έμεινε γνωστός ως η περίοδος των ''Σκοτεινών Αιώνων'', επιρρεπής σε επιδημίες όπως την [[Μαύρη πανώλη]] ακριβώς επειδή η [[Θεολογία]] είχε πρωταρχικό ρόλο στις σχολές εκτοπίζοντας και τοποθετώντας την μελέτη [[Ιατρική|πρακτικών]] και [[Φυσικές επιστήμες|φυσικών επιστημών]] στο περιθώριο. Η μεσαιωνική κοινωνία δεν κατείχε ιατρικές απαντήσεις αλλά σύστηνε- προσευχή και εξιλέωση, καραντίνα των αρρώστων και φυγή των υγιών ατόμων. <ref name=mommsen>Mommsen "Petrarch's Conception of the 'Dark Ages'" ''[[Speculum (journal)|Speculum]]''</ref> Επηρεασμένοι από τη σύγκριση με την περίοδο της [[Αναγέννηση]]ς και της έντονης καλλιέργειας των ανθρωπιστικών επιστημών, οι ιστορικοί, κυρίως της εποχής του [[Διαφωτισμός|Διαφωτισμού]], χαρακτήρισαν το Μεσαίωνα περίοδο θρησκευτικού φανατισμού και οπισθοδρόμησης.
===Ουμανισμός===
Ο όρος ''ουμανιστής'' ή ''ανθρωπιστής'' χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά τον 14 αιώνα και αναφερόταν σε όσους δίδασκαν τις λεγόμενες ελευθέριες τέχνες ([[γεωμετρία]], [[γραμματική]], [[ποίηση]], [[ρητορική]] και [[ηθική]] [[φιλοσοφία]]). Ο ουμανισμός ενθάρρυνε το ενδιαφέρον των ανθρώπων για την [[τέχνη]], για την κλασική αρχαιότητα και την ανθρώπινη φύση. Έδινε έμφαση στον λόγο και στην έρευνα και αμφισβητούσε την θεολογική παράδοση που εξύψωνε το θείο και υποβίβαζε καθετί γήινο ως αμαρτωλό και διεφθαρμένο. Οι καλλιτέχνες αναπαριστούσαν το θείο χρησιμοποιώντας ως μοντέλα καθημερινούς ανθρώπους. Πίστευαν στη σημασία της εκπαίδευσης και στην πεποίθηση ότι η τέχνη μπορούσε να κωδικοποιηθεί σε κανόνες που θα εξυπηρετούσαν τους σκοπούς της διδασκαλίας. Ανάμεσα στους σημαντικότερους ουμανιστές καλλιτέχνες ήταν οι [[Ραφαήλ]], [[Λεονάρντο ντα Βίντσι]], [[Ντονατέλο]], [[Τιντορέττο]] και [[Τιτσιάνο]]. Στην ακαδημαϊκή διδασκαλία, ο Πουσέν ήταν ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της εποχής του.
Γραμμή 23 ⟶ 31 :
==Παραπομπές==
{{Reflist
[[Κατηγορία:Αναγέννηση]]
| |||