Κωνσταντίνος Καλλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στις [[15 Δεκεμβρίου]] [[1935]], υπήρξε συνιδρυτής του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος μαζί με τον [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Παναγιώτη Κανελλόπουλο]]. Το [[1946]] εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής [[Εύβοια|Εύβοιας]]. Την περίοδο 1946-1951, διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και αναπληρωτής του αρχηγού του ΕΕΚ, Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Το 1949, έγινε μέλος της Συμβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Αργότερα συμμετείχε στη Διεθνή Κοινοβουλευτική Διάσκεψη του Λονδίνου. Ήταν ΥφυπουργόςΥπουργός Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας (1952) στην κυβέρνηση [[ΑλέξανδροςΚυβέρνηση ΠαπάγοςΑλέξανδρου Παπάγου 1952|κυβέρνηση Παπάγου]] και Υπουργός Δικαιοσύνης (1958). Το διάστημα 1975-1976 διετέλεσε αντιπρόεδρος, αναπληρωτής του [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής|Κωνσταντίνου Καραμανλή]], στη [[Νέα Δημοκρατία|ΝΔ]]. Τον Οκτώβριο του 1981, εξελέγη ευρωβουλευτής με το ψηφοδέλτιο της ΝΔ. Το 1982 εξελέγη πρώτος αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.