Φιλοκτήτης (Σοφοκλή): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γενικά στο Φιλοκτήτη το σχήμα Ύβρη -Άτη<ref>Η άτη : σύγχυση φρενών επιβαλλομένη από τους θεούς ως τιμωρία στους ενόχους, Λεξικό της αρχαίας ελληνικής Γλώσσας, Επιτροπή φιλολόγων, εκδ. γράμματα 2001 ISBN 960-393-655-3</ref> υπάρχει πιο αθέατο από όσο στα άλλα έργα του Σοφοκλή. Δεν αντιτίθενται θεοί καί άνθρωποι, αλλά άνθρωποι και άνθρωποι. Κυρίως αντιτίθενται δύο ηθικές· η ηθική του δόλου με την ηθική της ευθύτητας. Ο [[Οδυσσέας]] λέει στον [[Νεοπτόλεμος|Νεοπτόλεμο]] που πρεσβεύει, ότι από τη φύση του τίποτε δεν κάνει με πονηριές, ούτε αυτός ούτε αυτός που τον γένννησε (o Αχιλλέας) : «μια μέρα αχρείος τώρα και Νίκη και έπειτα σ΄όλη σου τή ζωή δόξα καί Έντιμος». <ref> Φιλοκτήτης, στ. 83-84 «νυν δ΄εις αναιδές ημέρας μέρος βραχύ δός μοι σεαυτόν, κάτα τόν λοιπόν χρόνον κέκλησο πάντων ευσεβέστατος βροτών»</ref> Και στη συνέχεια : «Τοιούτος ειμ΄εγώ· όποιον χρειάζονται οι καιροί κι όπου διαγωνίζονται ενάρετοι και δίκαιοι δεν θα έβρισκες κανένα από με πιο ευσεβή. Έτσι έχω γεννηθεί, τη νίκη πάντοτε να θέλω, μ΄εξαιρεση εσέεσένα<ref>ΦιλικτήτηςΦιλοικτήτης, στ. 1049- 1053</ref>να».

Ο Οδυσσέας προσπαθεί να πείσει τον Νεοπτόλεμο να ξεγελάσει τον Φιλοκτήτη και να του πει πως κι αυτός εξαπατήθηκε από τον Οδυσσέα, που κατακράτησε τα όπλα του πατέρα του, Αχιλλέα και γι ΄αυτό θύμωσε και έφυγε από την [[Τροία]] για να γυρίσει στην [[Σκύρος|Σκύρο]]. Ο Νεοπτόλεμος αρνείται στην αρχή να μετάσχει στην απάτη, αλλά πείθεται, όταν του μιλά για τη δόξα που θα αποκτήσει όταν θα εκπορθήσει την Τροία με τα βέλη του Φιλοκτήτη.