Βασίλειο της Βεστφαλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Είχε ως πρωτεύουσα το [[ΚάσελΚάσσελ]], και ως σύνορα :

Δεν υπήρχαν από τον παλιό [[Κύκλος του Κάτω-Ρήνου-Βεστφαλίας|κύκλο της Βεστφαλίας]] παρά μόνο η επισκοπή του [[ΠάντερμπορνΠαντερμπόρν]], το [[Χορν (Γερμανία)|Χορν]], το [[Μπίλεφελντ]] και μερικές άλλες περιοχές, αλλά προσέθεσε τμήμα από τους κύκλους του [[Κύκλος του Άνω-Ρήνου|Άνω-Ρήνου]] και της [[Κύκλος της Κάτω-Σαξονίας|Κάτω-Σαξονίας]]. Περιελάμβανε έτσι συνολικά το νότο του [[Ανόβερο|Ανόβερου]] (το υπόλοιπο ανήκε στη γαλλική αυτοκρατορία), το [[Δουκάτο του Μπράουνσβαϊκ]], τη Χέσση-Κάσσελ, τα πριγκιπάτα του [[ΜαγδεβούργοΜαγδεμβούργο|ΜαγδεβούργουΜαγδεμβούργου]] και του [[Βέρντεν]].

Οι κυριότερες πόλεις του, εκτός από το Κάσσελ, ήταν το ΠάντερμπορνΠαντερμπόρν, το [[Μάρμπουργκ]], το [[Χάιλινγκενσταντ]], το [[Γκέτινγκεν]], το [[Χάλμπερσταντ]], το [[Μπέρνμπουργκ]], το Ανόβερο, το [[Μπράουνσβαϊκ]], το [[Μαγδεβούργο]], το [[Κίελο]], το Βέρντεν, το [[ΣάλτσβεντελΖαλτσβέντελ]].

Ήδη από τις αρχές του έτους 1806, μετά από τη νίκη επί της [[Τρίτη Συμμαχία (ΝαπολεόντιοιΝαπολεόντειοι Πόλεμοι)|τρίτης συμμαχίας]], ο ΝαπολέονΝαπολέων και ο ΤαλεϊράνΤαλεϊράνδος σκεφτόντουσαν να δημιουργήσουν ένα ή δύο Κράτη στις όχθες του Ρήνου στη Βεστφαλία, που θα αποτελούνταν από εδάφη διαφορετικών πριγκίπων, ανάμεσά τους η [[Πρωσσία]], που ως νέος σύμμαχος της Γαλλίας έπρεπε να αποζημιωθεί για τις εδαφικές της παραχωρήσεις. Επιπλέον, η Πρωσσία είδε να της παραχωρείται το [[Ανόβερο]], αγγλικό φέουδο, που οι Γάλλοι κατείχαν από τη παραβίαση της ειρήνης της Αμιένης του 1803. Τα αρχικά του σχέδια φαίνεται να δίνουν την εξήγηση για το όνομα που δόθηκε στο βασίλειο που ιδρύθηκε το 1807.

Μετά την αλλαγή στην πολιτική της Πρωσσίας και το ξέσπασμα του πολέμου, οι δυνάμεις του Ναπολέοντα κατέλαβαν ένα μεγάλο τμήμα της Πρωσσίας και τα συμμαχικά της Κράτη, που ήταν το δουκάτο του Μπράουνσβαϊκ και το Ελεκτοράτο της Χέσσης. Στη διάρκεια των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων μετά την μάχη της Ιένα, ο Ναπολέοντας υπολόγιζε να αφήσει στην Πρωσσία ορισμένες επαρχίες στην αριστερή όχθη του ποταμού Έλβα, όπως το δουκάτο του ΜαγδεβούργουΜαγδεμβούργου και το Παλαιό Μαρκ, αλλά ο βασιλιάς της Πρωσσίας, βασιζόμενος στην αποτελεσματική στήριξη που του παρείχε η σύμμαχός του ΡωσσίαΡωσία, ανακάλεσε την αρχική συμφωνία και ο πόλεμος συνεχίστηκε. Μετά τη μάχη του ΕϊλάουΆιλαου τον ΦεβρουαριοΦεβρουάριο του 1807, ο Ναπολέοντας φαίνεται να έχει αποφασίσει να αφαιρέσει από την Πρωσσία όλες τις επαρχίες που βρίσκονται στα δυτικά του Έλβα και διατήρησε αυτή την απόφασή του μετά τη νίκη του στη μάχη του ΦριέντλαντΦρίντλαντ στις 14 Ιουνίου 1807 στη διάρκεια των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων του ΦριέντλαντΦρίντλαντ. Όλες οι πρωσσικές παραχωρήσεις, το δουκάτο του Μπράουνσβαϊκ, η επαρχία της Χέσσης και το νότιο τμήμα του Ανόβερου αποτέλεσαν τμήματα του νεοσύστατου βασιλείου της Βεστφαλίας. Αυτό το Κράτος σαφώς μεγαλύτερο από αυτό που είχε αρχικά προβλεφτεί και με έκταση που έφτανε πολύ ανατολικότερα απ'ότι αρχικά είχε προβλεφτεί, έπρεπε να χρησιμεύσει ως εμπόδιο απέναντι στην Πρωσσία, που είχε γίνει πλέον αδίστακτος εχθρός.

Το βασίλειο της Βεστφαλίας δημιουργήθηκε από τον [[Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας|ΝαπολέονΝαπολέων Α΄ ]] το 1807, με στόχο να χαρίσει στο υπόλοιπο της Γερμανίας το μοντέλο ενός Κράτους χτισμένου σύμφωνα με τις βασικές αρχές της [[Γαλλική Επανάσταση|Γαλλικής Επανάστασης]].

Ο ΝαπολέονΝαπολέων ανέπτυξε ένα σύνταγμα για τον καθορισμό των αρχών οργάνωσης του βασιλείου, βασιζόμενο στο γαλλικό μοντέλο. Έτσι, οι 29 παλιές επαρχίες και ιστορικές πόλεις που ανήκαν σε πρίγκιπες που είτε είχαν καθαιρεθεί του αξιώματός τους είτε τους είχε κατασχεθεί η περιουσία τους οργανώθηκαν σε διαμερίσματα, περιοχές, καντόνια και κοινότητες. Οι νέες εδαφικές μονάδες - διαμερίσματα, περιοχές και καντόνια - αποτελούσαν μία ρήξη με τις παλιές επαρχίες, κύκλους και φέουδα.

Οι βεστφαλικές κοινότητες αποτελούνταν από ένα ή περισσότερα χωριά, αλλά τηρούσαν πιο συχνά το οικισμικό πλαίσιο από αυτές των χανσεατικών διαμερσιμάτωνδιαμερισμάτων ή του μγάλουμεγάλου δουκάτου του Μπεργκ. Στο τέλος του έτους 1808, η κυβέρνηση ονόμασε δημάρχους για τα καντόνια, που ήταν υπεύθυνοι για την εποπτεία των δημάρχων των κοινοτήτων, κάτι που δεν προβλεπόταν από το σύνταγμα.

Τα φεουδαρχικά τέλη και οι αγγαρείες που οι χωρικοί αναγκάζονταν να κάνουν στα εδάφη των φεουδαρχών δεν καταργήθηκαν παρά μόνο όταν θεωρούνταν « προσωπικές », δηλαδή που προέκυπταν από τη δουλεία ή τις φεουδαρχικές αυθαιρεσίες. Οι υποχρεώσεις που ονομάζονταν πραγματικές, που θεωρούνταν συνέπεια της παραχώρησης της γης δεν καταργήθηκαν, αλλά ανακοινώθηκαν εξαγοράσιμες. Αυτή η εξαγορά έπρεπε να γίνει εντός τριάντα ετών. Για να εξαγοραστεί ένα τέλος που θα κρατούσε για πάντα, ο οφειλέτης όφειλε να πληρώσει ένα ποσό πολαπλάσιοπολλαπλάσιο της οφειλής (20 ή 16 φορές ανάλογα με την περίπτωση). Οι οικονομικές του ανάγκες ώθησαν την βεστφαλική κυβέρνηση να μειώσει περαιτέρω το ποσό που έπρεπε να πληρωθεί για να επιταχύνονται οι εξαγορές.

Οι Πρώσσοι κατέλαβαν το βασίλειο μετά από την [[Μάχη της Λειψίας]] το 1813. Το 1814, τα ερείπιά του επέστρεψαν στους αρχικούς τους κατόχους (Ανόβερο, Πρωσσία, Μπράουνσβαϊκ, Χέσση-ΚάσελΚάσσελ, κτλ.).