Εκλογικό σύστημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

''Ενισχυμένα αναλογικά συστήματα'' ονομάζονται αυτά που δεν ανήκουν σε καμμία από τις παραπάνω κατηγορίες. Υπάρχουν άπειρα είδη, τα οποία είτε είναι συνδυασμοί πλειοψηφικού και απλής (μικτά) είτε πρωτότυπα. Αποτέλεσμα της ενισχυμένης αναλογικής είναι η δυσανάλογα μεγάλη εκπροσώπηση του πρώτου συνδυασμού στη βουλή εις βάρος των υπολοίπων (και κυρίως των μικρών), αλλοιώνοντας τη βασική δημοκρατική αρχή ότι κάθε ψήφος μετράει το ίδιο. Ως επιχείρημα προβάλλεται πάντα ότι η ενισχυμένη αναλογική εξασφαλίζει ευκολότερες αυτοδυναμίες, οδηγώντας σε σταθερές κυβερνήσεις. Ο όρος της ενισχυμένης αναλογικής είναι ψευδεπίγραφος, αφού στην πραγματικότητα αυτό το σύστημα είναι αποδυναμωμένη αναλογική. Ονομάζεται, όμως, έτσι επειδή ''ενισχύει'' το πρώτο σε ψήφους κόμμα.

 

 

* Το ισχύον στην Ελλάδα ([[Ελληνικό εκλογικό σύστημα|Ν. 3231/2004]] - το σύστημα αυτό θα εφαρμοσθεί τελευταία φορά στις επόμενες εκλογές), το οποίο ανήκει στα μικτά. Χωρίζει τις τριακόσιες βουλευτικές έδρες σε δύο ομάδες - 260 που κατανέμονται απολύτως αναλογικά σε όσους συνδυασμούς ξεπεράσουν το 3% (στοιχείο ''απλής με όριο'') και 40 που χαρίζονται στον πρώτο συνδυασμό (στοιχείο ''πλειοψηφικού''). Με αυτόν τον τρόπο αρκεί στον πρώτο συνδυασμό το 42,5% των ψήφων για να έχει αυτοδυναμία 151 εδρών στη Βουλή. Όσες δε περισσότερες είναι οι ψήφοι των συνδυασμών που δεν ξεπερνούν το 3%, τόσο χαμηλώνει το ποσοστό που απαιτείται για αυτοδύναμη πλειοψηφία.