Καπιταλισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Αναίρεση έκδοσης 3283074 από τον Angelst20 (Συζήτηση χρήστη:Angelst20) |
||
Γραμμή 9:
Το κέρδος στον καπιταλισμό για τον ιδιώτη (ή το κράτος εάν λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια) παράγεται με την απόσπαση της [[υπεραξία|υπεραξίας]] από τον εργαζόμενο. Η απόσπαση αυτή πραγματοποιείται με δύο τρόπους (και πολύ συχνά με χρησιμοποίηση και των δύο). Είτε με επιμήκυνση της εργάσιμης ημέρας και εντατικοποίηση της δουλειάς του εργαζόμενου και τότε έχουμε την '''απόλυτη υπεραξία''', είτε με σταθερό ωράριο, αλλά με εισαγωγή της τεχνολογίας στην παραγωγή, οπότε έχουμε αύξηση της παραγωγικότητας του εργαζόμενου, συνεπώς αύξηση και της υπεραξίας που παράγει '''(σχετική υπεραξία).''' Με αυτόν τον τρόπο πραγματοποιείται η εκμετάλλευση των εργαζομένων από τους ιδιώτες ή τον συλλογικό καπιταλιστή το κράτος. Η όλη αυτή διαδικασία λαμβάνει χώρα στην παραγωγή κατά κύριο λόγο, συνδέεται όμως και με την κατανάλωση δια μέσου του επιπέδου τιμών των προϊόντων. <ref>Καρλ Μαρξ: [http://karlmarxkefalaio.wordpress.com/ Το κεφάλαιο]</ref>
Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε πως ο καπιταλισμός γενικότερα και πιο ειδικά ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής βασίζεται πάνω στην αντίθεση της σχέσης '''"κεφάλαιο/εργασία"''', όπου το κεφάλαιο πρέπει να αντλεί συνεχώς υπεραξία από την εργασία προκειμένου να υπάρχει και να αναπτύσσεται
Σύμφωνα με την οικονομική επιστήμη, θεωρείται το δικαιότερο οικονομικό σύστημα και αντίστοιχο της δημοκρατίας για τα πολιτικά συστήματα<ref>N.Gregory Mankiw "Αρχές της Οικονομικής", Εκδ. "Παπασωτηρίου</ref><ref>[http://www.kritiki.gr/index.php?page=shop.product_details&flypage=flypage.tpl&product_id=2622&category_id=84&keyword=BEGG&option=com_virtuemart&Itemid=1 David Begg "Εισαγωγή στην Οικονομική"]</ref><ref>[http://www.papasotiriou.gr/product.gbook.asp?pfid=1886222&prid=1140454&deid=0Robin Bade Michael Parkin "Μικροοικονομική"]</ref>. Αν θεωρήσουμε τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που παράγει μία κοινωνία σαν "υποψήφιους" και το χρήμα σαν ψήφο ο καταναλωτής επιλέγει τα προϊόντα που πραγματικά θέλει και οι επενδυτές-επιχειρηματίες-εργαζόμενοι ανταμείβονται αντίστοιχα με περισσότερα κέρδη-μισθούς μπόνους κλπ. Από την άλλη προϊόντα που δεν έχουν ζήτηση (κακή ποιότητα, ακριβή τιμή ή απλά αδιαφορία από τους καταναλωτές) απορρίπτονται και καταργούνται.
Με τον μηχανισμό των τιμών του Άνταμ Σμιθ η αγορά βρίσκει ισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης εφόσον υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις. Οι προϋποθέσεις είναι να μην υπάρχει δύναμη αγοράς (επιχείρηση ή και καταναλωτής που να επηρεάζει την αγορά), οι καταναλωτές να είναι καλά ενημερωμένοι και να πράττουν ορθολογικά και σύμφωνα με το συμφέρον τους, να υπάρχει ελευθερία εισόδου και εξόδου επιχειρήσεων και των επαγγελμάτων (όχι μονοπώλια, κλειστά επαγγέλματα, περιοριστικοί νόμοι).
Ακόμα και στις περιπτώσεις που φαίνεται να αποτυγχάνει η ελεύθερη αγορά είναι όταν δεν ισχύουν οι παραπάνω προϋποθέσεις. Ακόμα και η υψηλή ανεργία θεωρείται μη κανονική ρύθμιση του μηχανισμού των τιμών. Ο εργαζόμενος προσφέρει την εργασία του έναντι αμοιβής και οι επιχειρήσεις είναι οι καταναλωτές της εργασίας προκειμένου να τους χρησιμοποιήσουν στην παραγωγική διαδικασία.
Η ισορροπία από την άλλη επιτυγχάνεται από το κέρδος. Εφόσον οι προηγούμενες προϋποθέσεις ισχύουν, επιχειρήσεις και εργαζόμενοι (νοικοκυριά), πράττουν σύμφωνα με το ατομικό τους συμφέρον-κέρδος. Αν ένα προϊόν - επάγγελμα - υπηρεσία - επιχείρηση έχει κέρδος (μεγάλη ζήτηση) η προσφορά θα στραφεί προς τα εκεί έως ότου κορεστεί η ζήτηση (δηλαδή προσφορά=ζήτηση) και τότε τα κέρδη θα είναι 0, δηλαδή οι υπάρχουσες επιχειρήσεις είναι απλά βιώσιμες (βγάζουν μόνο τα κόστη=μισθοί εργαζομένων και επιχειρηματιών, απόσβεση κεφαλαίου και λειτουργικά έξοδα).
Τα βασικά πλεονεκτήματα έναντι μικτών ή κομμουνιστικών οικονομιών είναι ότι καμία υπηρεσία δεν παρέχεται αν δεν την επιλέξει ο καταναλωτής (έναντι κάποιας αμοιβής-κέρδος) σε αντίθεση με τα άλλα συστήματα όπου ο καταναλωτής επιβαρύνεται με φόρους, για υπηρεσίες, που μπορεί να μην τις επέλεγε ή να μην τον ικανοποιούν στο επίπεδο που θέλει. Αυτό είναι θετικό (το κέρδος) γιατί κάνει τις επιχειρήσεις να λειτουργούν ανταγωνιστικά μειώνοντας το κόστος και βελτιώνοντας την ποιότητα. Αντίθετα η αντίστοιχη υπηρεσία όταν προσφέρεται από το κράτος είναι σαν να είναι το κράτος μία μονοπωλιακή επιχείρηση με υψηλό κόστος και χαμηλή ποιότητα. Αυτό συμβαίνει γιατί το κράτος έχει πολλά γραφειοκρατικά και διοικητικά έξοδα που μία ιδιωτική επιχείρηση περιορίζει. Άλλωστε πολλές φορές για πολιτικούς λόγους το κράτος δεν περιορίζει τα έξοδά του, λόγω πολιτικών συμφερόντων (προσλήψεις στο δημόσιο). Ένας άλλος λόγος του υψηλού κόστους του κράτους είναι η διαφθορά (εις βάρος του) από διάφορους δημοσίους υπαλλήλους, διοικητικούς, βουλευτές κλπ, κάτι που η ιδιωτική επιχείρηση απαγορεύει αυστηρά.
Πολλές φορές δίνεται η λάθος εντύπωση ότι καπιταλισμός σημαίνει υψηλές τιμές και χαμηλοί μισθοί. Όταν οι προϋποθέσεις του τέλειου ανταγωνισμού ισχύουν αν το επίπεδο τιμών είναι πολύ υψηλό σε σχέση με τους μισθούς, η ζήτηση θα μειωθεί και η αγορά θα έχει ύφεση άρα και τα προϊόντα θα ακολουθήσουν πτωτική πορεία στην τιμή τους μέχρι η αγορά να οδηγηθεί σε νέα ισορροπία. Ένας άλλος λόγος που δεν λειτουργεί σωστά ο μηχανισμός των τιμών, είναι η κρατική παρέμβαση ακόμα κι αν πρόκειται για προσφορά "δωρεάν" υπηρεσίας. Οι πολίτες και οι επιχειρήσεις πληρώνουν πολύ ψηλούς φόρους για προϊόντα τα οποία πλέον ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί να ανταγωνιστεί, γιατί η κοινωνία τα έχει ήδη πληρώσει και ο καταναλωτής πλέον έχει να επιλέξει μεταξύ της κρατικής υπηρεσίας ("δωρεάν") ή της ιδιωτικής(με κάποια τιμή). Αυτό είναι καταστροφικό για τον κλάδο, με αποτέλεσμα να υπάρχουν ελάχιστες επιχειρήσεις, που έχουν πλέον συμπεριφορά ολιγοπωλίου. Δείτε παράδειγμα δημόσια-ιδιωτική εκπαίδευση. Οι ιδιωτικές επειδή είναι ελάχιστες έχουν υψηλές τιμές. Αντίθετα αν απελευθερωθούν θα ανοίξουν εκατοντάδες που θα ανταγωνιστούν μεταξύ τους σε κόστος και ποιότητα.
Κάποιες βέβαια υπηρεσίες δεν μπορεί να προσφέρει και δεν πρέπει να προσφέρει η καπιταλιστική και ελεύθερη αγορά όπως νομοθεσία, δικαστική υπηρεσία, αστυνομία και ένοπλες δυνάμεις. Αυτές μπορούν να είναι μόνο κρατικές.
== Ιστορική αναδρομή ==
| |||