Ισπανία των Αψβούργων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Πιθανόν πιο σημαντική για τη στρατηγική του Ισπανού βασιλιά, η Ένωση είχε συμμαχήσει με τους Γάλλους, και προσπάθειες στη Γερμανία να υποσκαφθεί η Ένωση απορρίφθηκαν. Η ήττα του Φραγκίσκου το οδήγησε στην ακύρωση της συμμαχίας με τους Προτεστάντες, και ο ΚάρολοςookΚάρολος advantageεκμεταλλεύθηκε ofτην the opportunityευκαιρία. HeΠρώτα firstπροσπάθησε triedστο theδρόμο pathτης ofδιαπραγμάτευσης negotiation at theστη [[CouncilΣύνοδος ofτου TrentΤρέντο|Σύνοδο του Τρέντο]] inτο 1545, butαλλά theη ProtestantΠροτεσταντική leadershipηγεσία, feeling betrayedαισθανόμενη byπροδομένη theαπό stanceτην takenστάση byπου theκράτησαν Catholicsοι atΚαθολικοί theστη CouncilΣύνοδο, wentπροχώρησε toσε warπόλεμο, led by the Saxon [[Elector of Saxony|elector]] [[Maurice of Saxony|Maurice]]. In response, Charles invaded Germany at the head of a mixed Dutch-Spanish army, hoping to restore the Imperial authority. The Emperor personally inflicted a decisive defeat on the Protestants at the historic [[Battle of Mühlberg]] in 1547. In 1555, Charles signed the [[Peace of Augsburg]] with the Protestant states and restored stability in Germany on his principle of ''[[cuius regio, eius religio]]'' ("whose realm, his religion"), a position unpopular with the Spanish and Italian clergy. Charles's involvement in Germany would establish a role for Spain as protector of the Catholic Habsburg cause in the Holy Roman Empire; the precedent would lead, seven decades later, to involvement in the war that decisively ended Spain's status as Europe's leading power.