Ρομπέρτο Ασσατζιόλι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 8:
Κατά τη θεωρία που σταδιακά αναπτύσσει,η ψυχανάλυση αποτελεί βασικό συστατικό για την ψυχοσύνθεση. Η διπλωματική του διατριβή, το 1919, με τον τίτλο “Ψυχοσύνθεση” (“La Psicosintesi”) περιγράφει μία νέα διαδικασία πέραν της Ψυχανάλυσης του Φρόυντ.
Κατά τη διάρκεια της εργασίας του στην ψυχιατρική κλινική του Μπούργκχελζλ στην Ελβετία, και στο ιδρυθέν από τον ίδιο Ινστιτούτο Ψυχοσύνθεσης (Instituto di Psicosintesi) το πρώτο του είδους του στην Ιταλία, ο Ασσατζιόλι επιβεβαιώνει το συμπέρασμά του για το ανολοκλήρωτο της ψυχανάλυσης ως διαδικασίας.
Γραμμή 15 ⟶ 16 :
Επιπλέον, όπως και ο Γιούνγκ, ο Ασσατζιόλι θεωρούσε ότι τα ψυχολογικά συμπτώματα είναι δυνατόν να προκληθούν από την πνευματική δυναμική.
Αντιθέτως, πίστευε ότι οι θεωρίες του Σίγκμουντ Φρόυντ, με τον οποίο εικάζεται ότι αλληλογραφούσαν, έθεταν “όρια”.
Ο Ασσατζιόλι διαφωνούσε με τον Φρόυντ κυρίως στο ζήτημα του αναγωγισμού και της άρνησης των θετικών διαστάσεων της προσωπικότητας. Ο Ασσατζιόλι συνελήφθη και φυλακίστηκε από το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι εξαιτίας της εβραϊκής καταγωγής του και των ανθρωπιστικών θεωριών του.
Με το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αφιερώθηκε στην εξέλιξη της θεωρίας του για την Ψυχοσύνθεση, η οποία γνώρισε παγκόσμια απήχηση.
Ο Ασσατζιόλι θεωρεί επιστημονικές τις εμπειρικές παρατηρήσεις της ψυχολογίας σχετικά με την προσωπικότητα και την ψυχή, εφευρίσκοντας νέες θεραπευτικές μεθόδους πέραν της ψυχανάλυσης. Οι Ασσατζιόλι-Γιούνγκ θεωρούν ζωτικής σημασίας τη συνθετική ανάλυση που θα οδηγήσει στην ολοκλήρωση της ανθρώπινης προσωπικότητας και την ανάπτυξη του ανθρωπίνου δυναμικού, πέραν της αναλυτικής φάσης της ψυχοθεραπείας.
| |||