Μισαήλ Αποστολίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
AndreasLadas (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
AndreasLadas (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 6:
Από το 1815 έως το 1833 περίπου διακόνησε ως ιερέας και δάσκαλος στις ελληνικές κοινότητες της Ευρώπης, ξεκινώντας από τη [[Βιέννη]], συνεχίζοντας στην [[Τεργέστη]] και τελικά στο [[Μόναχο]] το [[1830]]. Εκεί παρακολούθησε επίσης μαθήματατα Θεολογίας και Φιλοσοφίας, ως ακροατής. Προηγούμενα, το 1827, βοήθησε να συγκεντρωθούν χρήματα από τους έλληνες της διασποράς προκειμένου να ιδρυθούν [[ορφανοτροφείο|ορφανοτροφεία]] στην ελεύθερη πλέον Ελλάδα, μετά από παράκληση του [[Ιωάννης Καποδίστριας|Ιωάννη Καποδίστρια]]. Το 1833 επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά από σχετική πρόσκληση του πατέρα του [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα]], βασιλιά της [[Βαυαρία|Βαυαρίας]] [[Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας|Λουδοβίκου Α΄]], προκειμένου να διδάξει ελληνική γλώσσα και ιστορία στο γιο του, που μόλις είχε εγκατασταθεί ως βασιλιάς στην Ελλάδα.
 
Στην Αθήνα δίδαξε επίσης στο Θεολογικό Σχολείο και στο Διδασκαλείο, ενώ το 1837 διορίστηκε διορίστηκε ως ο πρώτος τακτικός καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών<ref>[http://www.theol.uoa.gr Τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών]</ref> στη [[Δογματική θεολογία]], τη [[Χριστιανική ηθική]] και την Ερμηνεία της Παλαιάς Διαθήκης<ref>[http://www.theol.uoa.gr/index.php?id=7 Τμήμα Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών]</ref>. Χρημάτισε κοσμήτορας της Σχολής και Πρύτανης του Πανεπιστημίου κατά τα έτη 1842-1843 και 1850-1851, ενώ το 1852 ανακηρύχθηκε επίτιμος καθηγητής.
 
Ο Μισαήλ υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της [[Φιλεκπαιδευτική Εταιρία|Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας]] και ο πρώτος καθηγητής της [[Ριζάρειος Σχολή|Ριζαρείου Σχολής]], της οποίας κατόπιν εγινε διευθυντής. Συμμετείχε ενεργά στο πιο φλέγον εκκλησιαστικό ζήτημα της εποχής, αυτό της [[Αυτοκεφαλία|Αυτοκεφαλίας]] της [[Εκκλησία της Ελλάδος|Εκκλησίας της Ελλάδος]], η οποία είχε μεν αυτοανακηρυχθεί Αυτοκέφαλη, δεν είχε όμως αναγνωριστεί από το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο]]. Ο Μισαήλ ήταν εκπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος στην [[Κωνσταντινούπολη]] και από τη θέση αυτή συνετέλεσε στην έκδοση του Συνοδικού Τόμου το 1850, με τον οποίο αναγνωρίστηκε το υπάρχον ως σήμερα εκκλησιαστικό καθεστώς της Ελληνικής Εκκλησίας.