Πάολο Ουτσέλλο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 20:
==Βίος και έργο==
Ο Ουτσέλλο γεννήθηκε το [[1397]] στη [[Φλωρεντία]]. Γονείς του ήταν ο Ντόνο ντι Πάολο (Dono di Paolo) και η ευγενούς καταγωγής Αντόνια ντι Τζοβάννι ντελ Μπεκκούτο (Antonia di Giovanni del Beccuto)<ref name=b1>Diletta Corsini, ''Paolo Uccello. La Battaglia di San Romano'', Giunti Editore, 1998 στο [http://books.google.it/books?id=rHfvR2KFKzUC&pg=PA31&dq=paolo+uccello+%22del+beccuto%22&lr=&as_brr=3&ei=huv6S5C5M5mOzgT7n62oAw&cd=1#v=onepage&q&f=false Google books]</ref> Ο πατέρας του ήταν κουρέας στο [[Πρατοβέκκιο]] (Pratovecchio), κοντά στην Φλωρεντία και το 1373 εγκαταστάθηκε στην πόλη και έλαβε φλωρεντινή υπηκοότητα. Η μητέρα του καταγόταν από ευγενή οικογένεια της πόλης. Σε ηλικία 10 ετών, από το 1407, εντάχθηκε, ως βοηθός, στο δυναμικό του εργαστηρίου του φλωρεντινού καλλιτέχνη Λορέντσο Γκιμπέρτι (Lorenzo Ghiberti)<ref name=brit>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/612366/Paolo-Uccello Paolo Uccello". Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Online. Encyclopædia Britannica Inc., 2012. Web. 06 May. 2012]</ref>, όπου γνωρίστηκε με τον [[Ντονατέλλο]], με τον οποίο παρέμειναν φίλοι σε όλη τους τη ζωή. Στο διάστημα 1407 - 1412 βοήθησε τον δάσκαλό του στην κατασκευή της βορεινής θύρας του Βαπτιστηρίου της Φλωρεντίας.<ref>[http://www.italian-renaissance-art.com/Uccello.html Italian Rennaissance Art: ''Paolo Uccello. The Battle of San Romano'']</ref> Πιθανότατα κατά την περίοδο αυτή απέκτησε και το προσωνύμιο "Uccello" (= πουλί), καθώς είχε ιδιαίτερη κλίση στην απόδοση προοπτικής σε καλλιτεχνήματα ζώων και ιδιαίτερα πουλιών, τα οποία απεικόνισε σε μια νωπογραφία στην ''Santa Maria Novella'', αν και στους άλλους πίνακές του δεν απεικονίζει πουλιά. Σύμφωνα με τον Βαζάρι λάτρευε τα πουλιά, αλλά δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να αποκτήσει δικά του.<ref name=vqr>[http://www.vqronline.org/articles/1994/winter/barolsky-painter-who/ Virginia Quaerterly Review: Paul Barolsky, ''The Painter Who Almost Became A Cheese'', Winter 1994, pp 110-118]</ref> Σύμφωνα με άλλες πηγές, η προέλευση του προσωνυμίου παραμένει αδιευκρίνιστη.<ref>[http://www.abcgallery.com/U/uccello/uccellobio.html ABC Gallery, ''Paolo Uccello'']</ref> Το 1414 ενεγράφη στην συντεχνία των ζωγράφων "Compagnia di San Luca"<ref name=b1/> και, από το 1424 άρχισε να ζει από την εργασία του ως ζωγράφου. Το επόμενο έτος έγινε μέλος της ''Arte dei Medici e degli Speziali'', της επίσημης συντεχνίας των ζωγράφων στη Φλωρεντία.<ref name=brit/> Την ίδια περίπου περίοδο πήρε μαθήματα [[γεωμετρία]]ς από τον Μανέττι (Manetti).<ref name=aip>[http://www.artinthepicture.com/artists/Paolo_Uccello/Biography/ Art in the Picture: ''Paolo Uccello'']</ref> Δεν είναι επακριβώς γνωστό, εν τούτοις, από ποιον είχε διδαχθεί την τέχνη της ζωγραφικής, καθώς ο δάσκαλός του ασχολήθηκε με την γλυπτική.<ref name=nndb>[http://www.nndb.com/people/881/000084629/ NNDB: ''Paolo Uccello'']</ref>
Κατά την περίοδο 1425 - 1430 ο Ουτσέλλο βρέθηκε στη [[Βενετία]], όπου δημιούργησε μωσαϊκά στην πρόσοψη της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου.<ref name=aip/> Δυστυχώς από το εκεί έργο του δεν διασώθηκε τίποτε.<ref name=b1/>. Είναι πιθανό να επηρεάστηκε από τις (χαμένες πλέον) νωπογραφίες του Πιζανέλλο και του Τζεντίλε ντα Φαμπριάνο που διέθετε τότε το Ανάκτορο των Δόγηδων. Το 1431 ο Ουτσέλλο επιστρέφει στην Φλωρεντία, ενώ είναι πιθανόν πριν την επιστροφή του να επισκέφθηκε τη [[Ρώμη]] συντροφιά με τον Ντονατέλλο και, πιθανώς, και με τον Μαζολίνο ντα Πανικάλε (Masolino da Panicale)<ref name=aip/>. Σύμφωνα με εικασίες, που συνέλεξε ο Μαρτίνος Ε' σχετικά με ανθρώπους της τέχνης της εποχής, είναι πιθανό να συνεργάστηκε με τον Μαζολίνο στον κύκλο των εικόνων ''Uomini illustri'' (επιφανείς άνθρωποι) στο Ανάκτορο Ορσίνι. Ούτε από αυτό τον κύκλο έχει διασωθεί κάτι.
Το 1431 ο καλλιτέχνης επιστρέφει στη Φλωρεντία, όπου συμμετέχει στις νωπογραφίες ''Storie della Genesi'' (Ιστορίες της Γένεσης) στο περιστύλιο της Μονής της Σάντα Μαρία Νοβέλλα, γνωστό ως "Chiostro verde" (πράσινο περιστύλιο, λόγω του πράσινου φόντου των τοιχογραφιών). Είναι τα παλαιότερα διασωζόμενα, αν και πολύ άσχημα διατηρημένα, έργα του Ουτσέλλο. <ref>Annarita Paolieri, ''Paolo Uccello, Domenico Veneziano, Andrea del Castagno'', Scala, 1991 στο [http://books.google.gr/books?hl=el&id=KPJOAAAAYAAJ&dq=Paolo+Uccello%2C+Domenico+Veneziano%2C+Andrea+del+Castagno&q=Paolo+Uccello%2C+Domenico+Veneziano%2C+Andrea+del+Castagno#search_anchor Google books]</ref> Δημιούργησε, επίσης, μια σειρά από νωπογραφίες στο περιστύλιο της μονής του ''San Miniato al Monte'', όπου απεικόνισε σκηνές από μοναστικούς μύθους. Και αυτές οι εργασίες του είναι πολύ άσχημα διατηρημένες, εν τούτοις μπορεί κανείς να διακρίνει τόσο την ομοιότητα των μορφών με αυτών στη Σάντα Μαρία Νοβέλλα όσο και την ανανεωμένη προοπτική που είχε εμφανιστεί στη Φλωρεντία κατά τη διάρκεια της παραμονής του καλλιτέχνη στη Βενετία.<ref name=brit/>
Το 1436 ο Ουτσέλλο ζωγράφισε ένα από τα σημαντικότερα έργα του, τον έφιππο Σερ Τζων Χώκγουντ, Άγγλο μισθοφόρο διοικητή των στρατευμάτων της πόλης κατά τα τέλη του 14ου αιώνα.
<!-- In 1436 in the Florence cathedral, Uccello completed a monochrome fresco of an equestrian monument to Sir John Hawkwood, an English mercenary who had commanded Florentine troops at the end of the 14th century. In the Hawkwood fresco, a single-point perspective scheme, a fully sculptural treatment of the horse and rider, and a sense of controlled potential energy within the figure all indicate Uccello’s desire to assimilate the new style of the Renaissance that had blossomed in Florence since his birth. Following the Hawkwood monument, in 1443 Uccello completed four heads of prophets around a colossal clock on the interior of the west facade of the cathedral; between 1443 and 1445 he contributed the designs for two stained-glass windows in the cupola.
-->
| |||