Πάολο Ουτσέλλο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1431 ο καλλιτέχνης επιστρέφει στη Φλωρεντία, όπου συμμετέχει στις νωπογραφίες ''Storie della Genesi'' (Ιστορίες από τη Γένεση) στο περιστύλιο της Μονής της Σάντα Μαρία Νοβέλλα, γνωστό ως "Chiostro verde" (Πράσινο περιστύλιο, λόγω του πράσινου φόντου των τοιχογραφιών). Είναι τα παλαιότερα διασωζόμενα, αν και πολύ άσχημα διατηρημένα, έργα του Ουτσέλλο. <ref>Annarita Paolieri, ''Paolo Uccello, Domenico Veneziano, Andrea del Castagno'', Scala, 1991 στο [http://books.google.gr/books?hl=el&id=KPJOAAAAYAAJ&dq=Paolo+Uccello%2C+Domenico+Veneziano%2C+Andrea+del+Castagno&q=Paolo+Uccello%2C+Domenico+Veneziano%2C+Andrea+del+Castagno#search_anchor Google books]</ref> Δημιούργησε, επίσης, μια σειρά από νωπογραφίες στο περιστύλιο της μονής του ''San Miniato al Monte'', όπου απεικόνισε σκηνές από μοναστικούς μύθους. Και αυτές οι εργασίες του είναι πολύ άσχημα διατηρημένες, εν τούτοις μπορεί κανείς να διακρίνει τόσο την ομοιότητα των μορφών με αυτών στη Σάντα Μαρία Νοβέλλα όσο και την ανανεωμένη προοπτική που είχε εμφανιστεί στη Φλωρεντία κατά τη διάρκεια της παραμονής του καλλιτέχνη στη Βενετία.<ref name=brit/>

 

 

Στην νωπογραφία αυτή, η οποία διαθέτει ένα μόνο προοπτικό κέντρο, τρόπος που επέλεξε ο Ουτσέλλο για να αποδώσει την ενέργεια τόσο του αναβάτη όσο και του αλόγου. Παράλληλα προσπάθησε να προσδώσει την εντύπωση ενός αγάλματος ώστε να "προσαρμοστεί" στο νέο στυλ που είχε αρχίσει να αναπτύσσεται στην φλωρεντινή τέχνη από την εποχή της γέννησής του.<ref name=brit/>