Οι σεκόγιες καταλαμβάνουν μια στενή λωρίδα γης περίπου 750 χιλιόμετρα μακριά και 8 έως 75 χιλιόμετρα πλατιά κατά μήκος της ακτής του [[Ειρηνικός Ωκεανός|Ειρηνικού]] της Βόρειας Αμερικής, από το νοτιότερο άλσος στηστην κομητεία Μοντερέι, Καλιφόρνια μέχρι το νοτιοανατολικό άκρο του Όρεγκον. Φύονται σε υψόμετρο από 30 έως 750 μέτρα, περιστασιακά από το επίπεδο της θάλασσας έως και τα 920 μ. (Farjon 2005). Συνήθως αναπτύσσονται στα βουνά όπου υπάρχουν περισσότερες βροχοπτώσεις από την προερχόμενη από τον ωκεανό [[υγρασία]]. Τα ψηλότερα και γηραιότερα δέντρα βρίσκονται σε βαθιές κοιλάδες και ρεματιές, όπου όλο το χρόνο το ρέμα μπορεί να ρέει και η [[ομίχλη]] είναι τακτική. Τα δέντρα πάνω από το επίπεδο ομίχλης, πάνω από περίπου τα 700 μέτρα, είναι νεαρότερα και μικρότερα, λόγω των ξηρότερων και ψυχρότερων συνθηκών. Επιπλέον, δέντρα όπως ο [[νοθολιθόκαρπος]], το [[πεύκο]] και το [[έλατο του Ντάγκλας]] είναι αφθονότερα σε αυτά τα υψόμετρα. Λίγες σεκόγιες αναπτύσσονται κοντά στον ωκεανό, λόγω της έντονης αλατονέφωσης, την άμμο και τον άνεμο. Συμπύκνωση από τις παράκτιες ομίχλες ικανοποιεί ένα σημαντικό μέρος των αναγκών για νερό των δέντρων.<ref name=Bionet1998>http://www.bio.net/bionet/mm/ag-forst/1998-December/012213.html</ref>
