Πάολο Ουτσέλλο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 4:
|εικόνα = Cinque maestri del rinascimento fiorentino, XVI sec, paolo uccello.JPG
|μέγεθος εικόνας = 250px
|λεζάντα = Πορτρέτο του Ουτσέλλο, ανώνυμου καλλιτέχνη, 16ος αι., [[Μουσείο του Λούβρου]]<ref>Στον ίδιο πίνακα εμφανίζονται οι Τζιόττο, Ντονατέλλο, Φιλίππο Μπρουνελέσκι και Μανέττι. Από ορισμένους αποδίδεται στον ίδιο τον Ουτσέλλο ([http://www.nndb.com/people/881/000084629/ NNDB: ''Paolo Uccello''])</ref>
|γέννηση = [[15 Ιουνίου]] [[1397]]
|τόπος γέννησης = [[Φλωρεντία]], [[Ιταλία]]
Γραμμή 22:
Ο Ουτσέλλο γεννήθηκε το [[1397]] στη [[Φλωρεντία]]. Γονείς του ήταν ο Ντόνο ντι Πάολο (Dono di Paolo) και η ευγενούς καταγωγής Αντόνια ντι Τζοβάννι ντελ Μπεκκούτο (Antonia di Giovanni del Beccuto)<ref name=b1>Diletta Corsini, ''Paolo Uccello. La Battaglia di San Romano'', Giunti Editore, 1998 στο [http://books.google.it/books?id=rHfvR2KFKzUC&pg=PA31&dq=paolo+uccello+%22del+beccuto%22&lr=&as_brr=3&ei=huv6S5C5M5mOzgT7n62oAw&cd=1#v=onepage&q&f=false Google books]</ref> Ο πατέρας του ήταν κουρέας στο [[Πρατοβέκκιο]] (Pratovecchio), κοντά στην Φλωρεντία και το 1373 εγκαταστάθηκε στην πόλη και έλαβε φλωρεντινή υπηκοότητα. Η μητέρα του καταγόταν από ευγενή οικογένεια της πόλης. Σε ηλικία 10 ετών, από το 1407, εντάχθηκε, ως βοηθός, στο δυναμικό του εργαστηρίου του φλωρεντινού καλλιτέχνη Λορέντσο Γκιμπέρτι (Lorenzo Ghiberti)<ref name=brit>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/612366/Paolo-Uccello Paolo Uccello". Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Online. Encyclopædia Britannica Inc., 2012. Web. 06 May. 2012]</ref>, όπου γνωρίστηκε με τον [[Ντονατέλλο]], με τον οποίο παρέμειναν φίλοι σε όλη τους τη ζωή. Στο διάστημα 1407 - 1412 βοήθησε τον δάσκαλό του στην κατασκευή της βορεινής θύρας του Βαπτιστηρίου της Φλωρεντίας.<ref>[http://www.italian-renaissance-art.com/Uccello.html Italian Rennaissance Art: ''Paolo Uccello. The Battle of San Romano'']</ref> Πιθανότατα κατά την περίοδο αυτή απέκτησε και το προσωνύμιο "Uccello" (= πουλί), καθώς είχε ιδιαίτερη κλίση στην απόδοση προοπτικής σε καλλιτεχνήματα ζώων και ιδιαίτερα πουλιών, τα οποία απεικόνισε σε μια νωπογραφία στην ''Santa Maria Novella'', αν και στους άλλους πίνακές του δεν απεικονίζει πουλιά. Σύμφωνα με τον Βαζάρι λάτρευε τα πουλιά, αλλά δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να αποκτήσει δικά του.<ref name=vqr>[http://www.vqronline.org/articles/1994/winter/barolsky-painter-who/ Virginia Quaerterly Review: Paul Barolsky, ''The Painter Who Almost Became A Cheese'', Winter 1994, pp 110-118]</ref> Σύμφωνα με άλλες πηγές, η προέλευση του προσωνυμίου παραμένει αδιευκρίνιστη.<ref name=abc>[http://www.abcgallery.com/U/uccello/uccellobio.html ABC Gallery, ''Paolo Uccello'']</ref> Το 1414 ενεγράφη στην συντεχνία των ζωγράφων "Compagnia di San Luca"<ref name=b1/> και, από το 1424 άρχισε να ζει από την εργασία του ως ζωγράφου. Το επόμενο έτος έγινε μέλος της ''Arte dei Medici e degli Speziali'', της επίσημης συντεχνίας των ζωγράφων στη Φλωρεντία.<ref name=brit/> Την ίδια περίπου περίοδο πήρε μαθήματα [[γεωμετρία]]ς από τον Μανέττι (Manetti).<ref name=aip>[http://www.artinthepicture.com/artists/Paolo_Uccello/Biography/ Art in the Picture: ''Paolo Uccello'']</ref> Δεν είναι επακριβώς γνωστό, εν τούτοις, από ποιον είχε διδαχθεί την τέχνη της ζωγραφικής, καθώς ο δάσκαλός του ασχολήθηκε με την γλυπτική.<ref name=nndb>[http://www.nndb.com/people/881/000084629/ NNDB: ''Paolo Uccello'']</ref>
Κατά την περίοδο 1425 - 1430 ο Ουτσέλλο βρέθηκε στη [[Βενετία]], όπου δημιούργησε μωσαϊκά στην πρόσοψη της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου.<ref name=aip/> Δυστυχώς από το εκεί έργο του δεν διασώθηκε τίποτε.<ref name=b1/>. Είναι πιθανό να επηρεάστηκε από τις (χαμένες πλέον) νωπογραφίες του [[Πιζανέλλο]] και του [[Τζεντίλε ντα Φαμπριάνο]] που διέθετε τότε το Ανάκτορο των Δόγηδων. Το 1431 ο Ουτσέλλο επιστρέφει στην Φλωρεντία, ενώ είναι πιθανόν πριν την επιστροφή του να επισκέφθηκε τη [[Ρώμη]] συντροφιά με τον Ντονατέλλο και, πιθανώς, και με τον Μαζολίνο ντα Πανικάλε (Masolino da Panicale)<ref name=aip/>. Σύμφωνα με εικασίες, που συνέλεξε ο Μαρτίνος Ε' σχετικά με ανθρώπους της τέχνης της εποχής, είναι πιθανό να συνεργάστηκε με τον Μαζολίνο στον κύκλο των εικόνων ''Uomini illustri'' (επιφανείς άνθρωποι) στο Ανάκτορο Ορσίνι. Ούτε από αυτό τον κύκλο έχει διασωθεί κάτι.
[[File:Paolo Uccello 006.jpg|right|thumb|200px|Οι ''Ιστορίες από τη Γένεση'' στο "Πράσινο περιστύλιο"]]
Το 1431 ο καλλιτέχνης επιστρέφει στη Φλωρεντία, όπου συμμετέχει στις νωπογραφίες ''Storie della Genesi'' (Ιστορίες από τη Γένεση) στο περιστύλιο της Μονής της Σάντα Μαρία Νοβέλλα, γνωστό ως "Chiostro verde" (Πράσινο περιστύλιο, λόγω του πράσινου φόντου των τοιχογραφιών). Είναι τα παλαιότερα διασωζόμενα, αν και πολύ άσχημα διατηρημένα, έργα του Ουτσέλλο. <ref>Annarita Paolieri, ''Paolo Uccello, Domenico Veneziano, Andrea del Castagno'', Scala, 1991 στο [http://books.google.gr/books?hl=el&id=KPJOAAAAYAAJ&dq=Paolo+Uccello%2C+Domenico+Veneziano%2C+Andrea+del+Castagno&q=Paolo+Uccello%2C+Domenico+Veneziano%2C+Andrea+del+Castagno#search_anchor Google books]</ref> Δημιούργησε, επίσης, μια σειρά από νωπογραφίες στο περιστύλιο της μονής του ''San Miniato al Monte'', όπου απεικόνισε σκηνές από μοναστικούς μύθους. Και αυτές οι εργασίες του είναι πολύ άσχημα διατηρημένες, εν τούτοις μπορεί κανείς να διακρίνει τόσο την ομοιότητα των μορφών με αυτών στη Σάντα Μαρία Νοβέλλα όσο και την ανανεωμένη προοπτική που είχε εμφανιστεί στη Φλωρεντία κατά τη διάρκεια της παραμονής του καλλιτέχνη στη Βενετία.<ref name=brit/>
Το 1436 ο Ουτσέλλο ζωγράφισε στον Καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας (''Santa Maria del Fiore'') ένα από τα σημαντικότερα έργα του, τον «έφιππο Σερ Τζων Χώκγουντ» (αγγλ. Sir John Hawkwood, οι Ιταλοί τον αποκαλούσαν Giovanni Acuto), Άγγλο μισθοφόρο και διοικητή των στρατευμάτων της πόλης κατά τα τέλη του 14ου αιώνα. Ο Χώκγουντ, γεννημένος στο Χέντινχαμ (Hedingham) του [[Έσσεξ]] αναφέρεται ότι είχε διακριθεί στις μάχες του Κρεσύ και του Πουατιέ και ο βασιλιάς της Αγγλίας τον είχε χρίσει Ιππότη. Το 1360, επικεφαλής μιας ομάδας μισθοφόρων, έφθασε στην [[Ιταλία]] και αρχικά μπήκε στην υπηρεσία της [[Πίζα]]ς για να καταλήξει τελικά διοικητής των φλωρεντινών στρατευμάτων.<ref name=abc/>
Η νωπογραφία αυτή έχει ένα μόνο προοπτικό κέντρο, τρόπος που επέλεξε ο Ουτσέλλο για να αποδώσει την ενέργεια τόσο του αναβάτη όσο και του αλόγου. Παράλληλα προσπάθησε να προσδώσει την εντύπωση ενός αγάλματος ώστε να "προσαρμοστεί" στο νέο στυλ που είχε αρχίσει να αναπτύσσεται στην φλωρεντινή τέχνη από την εποχή της γέννησής του.<ref name=brit/>
Σημαντικότατο έργο του Ουτσέλλο είναι, επίσης, η «Μάχη του Σαν Ρομάνο», ο οποίος ζωγραφίστηκε κατά την περίοδο 1438 - 1440, αν και ορισμένοι ιστορικοί τοποθετούν τη χρονολογία δημιουργίας του το 1446. Ο πίνακας, που αρχικά αποτελούσε τρίπτυχο, δημιουργήθηκε κατά παραγγελία της οικογενείας των Μεδίκων, και συγκεκριμένα του Λορέντσο του Μεγαλοπρεπούς (Lorenzo the Magnificent) στο ανάκτορο του οποίου αναρτήθηκε μετά την ολοκλήρωσή του. Αρχικά είχε νομισθεί ότι απεικόνιζε τη μάχη του Σαν Εγκίντιο (Sant'Egidio) που έγινε το 1416, αλλά ύστερα από ενδελεχείς μελέτες διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για τη μάχη του Σαν Ρομάνο, που έγινε το 1432. Τα τρία στελέχη του τριπτύχου σήμερα δεν βρίσκονται μαζί: Το ένα εκτίθεται στο [[Ανάκτορο Ουφίτσι]] της Φλωρεντίας (το κεντρικό), το άλλο στην [[Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου|Εθνική Πινακοθήκη]] στο [[Λονδίνο]] και το τρίτο στο [[Μουσείο του Λούβρου]].<ref name=uf/>
Κατά την περίοδο 1443 - 1445 ο καλλιτέχνης εργάστηκε στον καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας: Ζωγράφισε τις κεφαλές των τεσσάρων προφητών γύρω από το τεράστιο ρολόι που βρίσκεται στη δυτική πτέρυγα του εσωτερικού του ναού, ενώ είχε συμβολή και στη σχεδίαση των δύο βιτρώ που βρίσκονται στον θόλο του ναού.
<!-- -->
==Παραπομπές==
| |||