Πάολο Ουτσέλλο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 20:
==Βίος και έργο==
 
Ο Ουτσέλλο γεννήθηκε το [[1397]] στη [[Φλωρεντία]]. Γονείς του ήταν ο Ντόνο ντι Πάολο (Dono di Paolo) και η ευγενούς καταγωγής Αντόνια ντι Τζοβάννι ντελ Μπεκκούτο (Antonia di Giovanni del Beccuto)<ref name=b1>Diletta Corsini, ''Paolo Uccello. La Battaglia di San Romano'', Giunti Editore, 1998 στο [http://books.google.it/books?id=rHfvR2KFKzUC&pg=PA31&dq=paolo+uccello+%22del+beccuto%22&lr=&as_brr=3&ei=huv6S5C5M5mOzgT7n62oAw&cd=1#v=onepage&q&f=false Google books]</ref> Ο πατέρας του ήταν κουρέας στο [[Πρατοβέκκιο]] (Pratovecchio), κοντά στην Φλωρεντία και το 1373 εγκαταστάθηκε στην πόλη και έλαβε φλωρεντινή υπηκοότητα. Η μητέρα του καταγόταν από ευγενή οικογένεια της πόλης. Σε ηλικία 10 ετών, από το 1407, εντάχθηκε, ως βοηθός, στο δυναμικό του εργαστηρίου του φλωρεντινού καλλιτέχνη Λορέντσο Γκιμπέρτι (Lorenzo Ghiberti)<ref name=brit>[http://www.britannica.com/EBchecked/topic/612366/Paolo-Uccello Paolo Uccello". Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Online. Encyclopædia Britannica Inc., 2012. Web. 06 May. 2012]</ref>, όπου γνωρίστηκε με τον [[Ντονατέλλο]], με τον οποίο παρέμειναν φίλοι σε όλη τους τη ζωή. Στο διάστημα 1407 - 1412 βοήθησε τον δάσκαλό του στην κατασκευή της βορεινής θύρας του Βαπτιστηρίου της Φλωρεντίας.<ref name=rart>[http://www.italian-renaissance-art.com/Uccello.html Italian Rennaissance Art: ''Paolo Uccello. The Battle of San Romano'']</ref> Πιθανότατα κατά την περίοδο αυτή απέκτησε και το προσωνύμιο "Uccello" (= πουλί), καθώς είχε ιδιαίτερη κλίση στην απόδοση προοπτικής σε καλλιτεχνήματα ζώων και ιδιαίτερα πουλιών, τα οποία απεικόνισε σε μια νωπογραφία στην ''Santa Maria Novella'', αν και στους άλλους πίνακές του δεν απεικονίζει πουλιά. Σύμφωνα με τον [[Τζόρτζιο Βαζάρι]] λάτρευε τα πουλιά, αλλά δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να αποκτήσει δικά του.<ref name=vqr>[http://www.vqronline.org/articles/1994/winter/barolsky-painter-who/ Virginia Quaerterly Review: Paul Barolsky, ''The Painter Who Almost Became A Cheese'', Winter 1994, pp 110-118]</ref> Σύμφωνα με άλλες πηγές, η προέλευση του προσωνυμίου παραμένει αδιευκρίνιστη.<ref name=abc>[http://www.abcgallery.com/U/uccello/uccellobio.html ABC Gallery, ''Paolo Uccello'']</ref> Το 1414 ενεγράφη στην συντεχνία των ζωγράφων "Compagnia di San Luca"<ref name=b1/> και, από το 1424 άρχισε να ζει από την εργασία του ως ζωγράφου. Το επόμενο έτος έγινε μέλος της ''Arte dei Medici e degli Speziali'', της επίσημης συντεχνίας των ζωγράφων στη Φλωρεντία.<ref name=brit/> Την ίδια περίπου περίοδο πήρε μαθήματα [[γεωμετρία]]ς από τον Μανέττι (Manetti).<ref name=aip>[http://www.artinthepicture.com/artists/Paolo_Uccello/Biography/ Art in the Picture: ''Paolo Uccello'']</ref> Δεν είναι επακριβώς γνωστό, εν τούτοις, από ποιον είχε διδαχθεί την τέχνη της ζωγραφικής, καθώς ο δάσκαλός του ασχολήθηκε με την γλυπτική.<ref name=nndb>[http://www.nndb.com/people/881/000084629/ NNDB: ''Paolo Uccello'']</ref>
 
Κατά την περίοδο 1425 - 1430 ο Ουτσέλλο βρέθηκε στη [[Βενετία]], όπου δημιούργησε μωσαϊκά στην πρόσοψη της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου.<ref name=aip/> Δυστυχώς από το εκεί έργο του δεν διασώθηκε τίποτε.<ref name=b1/>. Είναι πιθανό να επηρεάστηκε από τις (χαμένες πλέον) νωπογραφίες του [[Πιζανέλλο]] και του [[Τζεντίλε ντα Φαμπριάνο]] που διέθετε τότε το Ανάκτορο των Δόγηδων. Το 1431 ο Ουτσέλλο επιστρέφει στην Φλωρεντία, ενώ είναι πιθανόν πριν την επιστροφή του να επισκέφθηκε τη [[Ρώμη]] συντροφιά με τον Ντονατέλλο και, πιθανώς, και με τον Μαζολίνο ντα Πανικάλε (Masolino da Panicale)<ref name=aip/>. Σύμφωνα με εικασίες, που συνέλεξε ο Μαρτίνος Ε' σχετικά με ανθρώπους της τέχνης της εποχής, είναι πιθανό να συνεργάστηκε με τον Μαζολίνο στον κύκλο των εικόνων ''Uomini illustri'' (επιφανείς άνθρωποι) στο Ανάκτορο Ορσίνι. Ούτε από αυτό τον κύκλο έχει διασωθεί κάτι.
Γραμμή 34:
Το 1446 επέστρεψε στη Φλωρεντία όπου δημιουργεί νωπογραφίες στη μονή της Σάντα Μαρία Νοβέλλα. Κατά το χρονικό διάστημα 1447 - 1454 εργάζεται στον ναό "Σαν Μινιάτο αλ Μόντε" (San Miniato al Monte) της Φλωρεντίας όπου δημιουργεί τις "σκηνές της μοναστικής ζωής".
 
Σημαντικότατο έργο του Ουτσέλλο είναι, επίσης, η «Μάχη του Σαν Ρομάνο», ο οποίος ζωγραφίστηκε κατά την περίοδο 1435 - 1440, αν και ορισμένοι ιστορικοί τοποθετούν τη χρονολογία δημιουργίας του το 1450-56. Ο πίνακας, που αρχικά αποτελούσε τρίπτυχο, αρχικά πιστευόταν ότι δημιουργήθηκε κατά παραγγελία της οικογενείας των Μεδίκων, και συγκεκριμένα του Κόζιμο του Πρεσβύτερου (Cosimo il Vecchio) στο ανάκτορο του οποίου αναρτήθηκε μετά την ολοκλήρωσή του.<ref name=b1/> Σύμφωνα όμως με νεότερες έρευνες, η παραγγελία δεν έγινε από τον Κόζιμο αλλά από τον Λεονάρντο Μπαρτολίνι Σαλιμπένι (Leonardo Bartolini Salimbeni, 1404 - 1479) ο οποίος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εκκίνηση των εχθροπραξιών με τη Σιένα.<ref name=louvre>[http://cartelen.louvre.fr/cartelen/visite?srv=car_not_frame&idNotice=1199&langue=fr Musee du Louvre: Atlas database of exhibits]</ref> Αρχικά είχε νομισθεί ότι απεικόνιζε τη μάχη του Σαντ' Εγκίντιο (Sant' Egidio) που έγινε το 1416, αλλά ύστερα από ενδελεχείς μελέτες διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για τη μάχη του Σαν Ρομάνο, που έγινε το 1432 και οδήγησε σε νίκη των φλωρεντινών στρατευμάτων, υπό την ηγεσία του Νικολό ντα Τολεντίνο (Niccolò da Tolentino) απέναντι στη [[Σιένα]]. Τα τρία στελέχη του τριπτύχου σήμερα δεν βρίσκονται μαζί: Το ένα εκτίθεται στο [[Ουφίτσι|Γκαλερία Ουφίτσι]] της Φλωρεντίας (το κεντρικό, στο οποίο απεικονίζεται και ο ντα Τολεντίνο)<ref name=hugh>[http://www.carnesecchi.eu/Hugh_Hudson3.pdf Hugh Hudson, ''Paolo Uccello ab ovo'' {{pdf}}]</ref>, το άλλο στην [[Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου|Εθνική Πινακοθήκη]] στο [[Λονδίνο]] και το τρίτο, που ολοκληρώθηκε το 1440, στο [[Μουσείο του Λούβρου]].<ref name=uf/> Το τελευταίο αυτό αποκτήθηκε μέσω της Συλλογής ''Campana'' το 1863 και εκτίθεται στην πτέρυγα ''Denon'' του 1ου ορόφου, στο ''Salon Carre''.<ref name=louvre/> Ο πίνακας διαθέτει αναγεννησιακά στοιχεία, όπως η "αγαλματώδης" απεικόνιση των μορφών και η προοπτική, αλλά ο λαμπρός χειρισμός των χρωμάτων και τα διακοσμητικά μοτίβα τόσο στις μορφές όσο και στο τοπίο παραπέμπουν στο γοτθικό στυλ, το οποίο φαίνεται ότι αγαπούσαν οι ευγενείς της εποχής, που του είχαν αναθέσει και τη δημιουργία του τριπτύχου.<ref name=brit/>
 
Το 1453 ο Ουτσέλλο νυμφεύεται την Τομμάσσα Μαλιφίτσι (Tomassa Malifici) και το ίδιο έτος γεννιέται ο γιος τους Ντονάτο. Το 1456 το ζεύγος αποκτά μια κόρη, την Αντόνια (απεβ. 1491).<ref name-rart/> Αν και είναι γνωστό ότι έγινε και αυτή ζωγράφος ακολουθώντας τα ίχνη του πατέρα της, δεν είναι γνωστό κανένα έργο της ούτε κάτι για τη ζωή της, εκτός του ότι έγινε καλόγρια.<ref>Echols, Anne, Marty Williams: ''An annotated index of medieval women''. Markus Wiener Publishers, 1992</ref>
 
 
<!-- -->
 
==Παραπομπές==