Πέτρος Ζάνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στη [[Θήρα]] το 1817. Η καταγωγή του ήταν από το [[Μελένικο]] της [[Μακεδονία]]ς<ref>[http://invenio.lib.auth.gr/record/126203/files/GRI-2011-6456.pdf?version=1 Βάια Ε. Δραγάτη, Οι Μακεδόνες στο Ελληνικό Βασίλειο στα μέσα του 19ου αιώνα, μεταπτυχιακή διατριβή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας]</ref>. Σπούδασε στο γυμνάσιο της [[Σύρος|Σύρου]] από τον σοφό [[Νεόφυτος Βάμβας|Νεόφυτο Βάμβα]] και στην περίφημη Σχολή του Θεόκλητου Καΐρη. Από εκεί πήγε ακολουθώντας την συμβουλή των γονιών του στην [[Ευρώπη]] για να συνεχίσει τις σπουδές. Παρακολούθησε μαθήματα [[Φιλοσοφία|φιλοσοφίας]], [[Νομική|νομικής]] και πολιτικών επιστημών στο [[Παρίσι]]. Εκεί προσελήφθη ακόλουθος στο υπουργείο των εσωτερικών της [[Γαλλία|Γαλλίας]]. Επέστρεψε στην πατρίδα του κει έγινε βουλευτής. Αναδείχτηκε ένας από τους καλύτερους πολιτικούς ρήτορες του [[Βουλή των Ελλήνων|Ελληνικού Κοινοβουλίου]]. Ως πολιτικός ήταν θερμός οπαδός του [[Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος|Μαυροκορδάτου]]. Μετά από μικρό διάστημα διορίστηκε γραμματέας και σύμβουλος, και αργότερα διευθυντής της ελληνικής πρεσβείας στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Έγινε επίσης πληρεξούσιος στην τελευταία Εθνοσυνέλευση, διορίστηκε πολιτικός πράκτορας στην [[Αίγυπτος|Αίγυπτο]] και επέστρεψε ως βουλευτής. Το [[1867]] του ανατέθηκαν από τον [[Χαρίλαος Τρικούπης|Χαρίλαο Τρικούπη]], οι διαπραγματεύσεις με τους [[Σέρβοι|Σέρβους]] για το μέλλον της [[μακεδονίαΜακεδονία]]ς, που οδήγησαν στη μυστική [[Ελλάς|ελληνο]][[Σερβία|σερβική]] συνθήκη του Φρέσλαου<ref>[http://lithoksou.net/leviathan.html Δημήτριος Λιθοξόου, Μια άλλη προσέγγιση του Μακεδονικού ζητήματος]</ref><ref>[http://diolkos.blogspot.com/2010/01/akritas-history-of-makedonia_09.html Διολκός, Μακεδονικός Αγώνας - Μια πρώτη προσέγγιση]</ref>. Υπηρέτησε ως νομάρχης Κέρκυρας και προάχθηκε στον βαθμό του πρέσβη, ονομαζόμενος επίτροπος στην Ελληνοτουρκική επιτροπή επί των Βακουφίων. Τη δεκαετία του [[1870]] συμμετείχε στις προσπάθειες του ''Συλλόγου προς διάδοσιν των Ελληνικών γραμμάτων'', συνεργαζόμενος με τον ιδρυτή [[Γρηγόριος παπαδόπουλος|Γρηγόριο Παπαδόπουλο]] και άλλους [[Μακεδονία|Μακεδόνες]], όπως ο [[Γεώργιος Κωνσταντινίδης]] (από τη [[Νάουσα]]), ο [[Αναστάσιος Πηχεών]], ο [[μαργαρίτης Δήμιτσας]] κ.α.<ref>[http://invenio.lib.auth.gr/record/126203/files/GRI-2011-6456.pdf?version=1 Βάια Ε. Δραγάτη, Οι Μακεδόνες στο Ελληνικό Βασίλειο στα μέσα του 19ου αιώνα, μεταπτυχιακή διατριβή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας, σσ. 106, 107]</ref>