Δίκη συμφώνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
→Γενικά: νέα ενότητα μαρτυρίες α΄ χάριν πληρότητας |
||
Γραμμή 11:
==Γενικά==
Πρόκειται για παρωδία δίκης που βασίζεται στο γεγονός ότι πολλές λέξεις της [[Αττική διάλεκτος|Αττικής διαλέκτου]],{{cref|β}} που γράφονταν αρχικά με διπλό σ, βαθμιαία μετέβαλαν προφορά και γραφή και το διπλό σ αντικαταστάθηκε από διπλό τ. Το γράμμα σίγμα κατηγορεί το ταυ γι΄ αυτήν την παραβίαση. Ο λόγος τελειώνει με το χειρότερο ενοχοποιητικό στοιχείο για το Τ. Το γράμμα αυτό έδωσε την ιδέα για το σχήμα του ξύλινου σταυρού πάνω στον οποίο οι τύραννοι σταυρώνουν τους ανθρώπους.
==Μαρτυρίες α΄μέρος ==
Νομίζω όμως ούτε σεις θα φτάσετε σε τέτοιο σημείο αδιαφορίας και παραμέλησης, ώστε να επιτρέψετε πράγματα που δεν είναι δίκαια, ούτε εγώ θα σταματήσω τον αγώνα για την αδικία είς βάρος μου, ακόμα κι αν εσείς αδιαφορήσετε.
Μακάρι να ίχε αναχαιτιστεί τότε και των άλλων γραμμάτων το θράσος, αμέσως μόλις άρχισαν τις παρανομίες. Έτσι δεν θα πολεμούσε μέχρι σήμερα το [[Λάμδα]] με το [[Ρω]], φιλονικώντας για την «κίσηρι» «κίσηλις» (ελαφρόπετρα) και την «κεφαλαργία» (κεφαλαγία), ούτε το [[Γάμμα]] θ΄ ανταγωνιζόνταν το [[Κάππα]] και δεν θα κόντευαν επανειλημμένως να έρθουν στα χέρια μέσα στο γναφείο για τα «γνάφαλλα»<ref>Γνάφαλλα ή κνάφαλλα είναι τα απομεινάρια από την κατεργασία του μαλλιού ή των υφασμάτων. Τα χρησιμοποιούσαν για να γεμίζουν στρώματα ή μαξιλάρια.</ref> και θα είχε αποφύγει να παλέψει με το λάμδα, αφαιρώντας του το «μόγις» μόλις και κλέβοντάς του κρυφά το μάλιστα· και θα έμειναν ήσυχα και τα υπόλοιπα, που αρχίζουν το παράνομο ανακάτεμα.
==Προοίμιο==
Όσο καιρό, Φωνήεντα διακαστές, αδικιόμουν λίγο από αυτό εδώ το Ταυ, που έκανε κατάχρηση στα δικαιώματά μου και πήγαινε και καθόνταν εκεί που δεν έπερεπε, δεν έφερα βαρέως την αδικία και παρέβλεψα κάποια απ΄ όσα λέγονταν, εξαιτίας της μετριοπάθειας, την οποία ξέρετε ότι διατηρώ απέναντί σας και απέναντι στα άλλα γράμματα. Εφόσον όμως έφρασε σε τέτοιο σημείο πλεονεξίας και παρανομίας, χωρίς ν΄ αρκείται με ό,τι επανειλημμένως άφησα να περάσει δίχως να μιλήσω, αλλά προσπαθεί ν΄ αποκτήσει με τη βία περισσότερα, είμαι αναγκασμένος να το καλέσω τώρα σε απολογία μπροστά σε σας, που γνωρίζτε και τα δύο μας. Ο φόβος για την εξαφάνιση, που με πλησιάζει, δεν είναι μικρός· διότι προσθέτοντας όλο και περισσότερα σε αυτά που έχει ήδη κάνει θα με εξαφανίσει ολότελα από την περιοχή, που μου ανήκει, έτσι ώστε, αν συνεχίζω να σωπαίνω, δεν θα αργήσω να σταματήσω να συγκαταλέγομαι στο αλφάβητο και δεν θα είμαι τίποτα παραπάνω από ένα (ψόφο) άναρθρο ήχο, [[s:Δίκη συμφώνων|Δίκη συμφώνων)_#p2]].
| |||