Δίκη συμφώνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dgolitsis (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Dgolitsis (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 8:
|source =[[Λουκιανός]], [[s:Δίκη συμφώνων|Δίκη συμφώνων)_#p1]]
}}
Η '''Δίκη συμφώνων''' [[Λατινικά|λατ.]] Lis consonantium Judicumjudicum vocalium, (έρις [[Σύμφωνο|συμφώνων]] στην κρίση των [[Φωνήεν|φωνηέντων]]), είναι έργο του [[Λουκιανός| Λουκιανού]] που αποτελείται από δώδεκα παραγράφους των δώδεκα περίπου στίχων η καθεμιά και ανήκει στους επιδεικτικούς, ειδικότερα δικανικούς λόγους (καταγγελτικούς) με προοίμιο, αποδεικτικό μέρος και επίλογο.
==Γενικά==
Πρόκειται για παρωδία δίκης που βασίζεται στο γεγονός ότι πολλές λέξεις της [[Αττική διάλεκτος|Αττικής διαλέκτου]],{{cref|β}} που γράφονταν αρχικά με διπλό σ, βαθμιαία μετέβαλαν προφορά και γραφή και το διπλό σ αντικαταστάθηκε από διπλό τ. Το γράμμα σίγμα κατηγορεί το ταυ γι΄ αυτήν την παραβίαση. Ο λόγος τελειώνει με το χειρότερο ενοχοποιητικό στοιχείο για το Τ. Το γράμμα αυτό έδωσε την ιδέα για το σχήμα του ξύλινου σταυρού πάνω στον οποίο οι τύραννοι σταυρώνουν τους ανθρώπους.
Γραμμή 19:
 
Μακάρι να είχε αναχαιτιστεί τότε και των άλλων γραμμάτων το θράσος, αμέσως μόλις άρχισαν τις παρανομίες. Έτσι δεν θα πολεμούσε μέχρι σήμερα το [[Λάμδα]] με το [[Ρω]], φιλονικώντας για την «[[Κήσηρις|κίσηρι]]» «κίσηλις» (ελαφρόπετρα) και την «κεφαλαργία» (κεφαλαγία), ούτε το [[Γάμμα]] θ΄ ανταγωνιζόνταν το [[Κάππα]] και δεν θα κόντευαν επανειλημμένως να έρθουν στα χέρια μέσα στο γναφείο για τα «γνάφαλλα»{{cref|γ}} και θα είχε αποφύγει να παλέψει με το λάμδα, αφαιρώντας του το «μόγις» μόλις και κλέβοντάς του κρυφά το μάλιστα·{{cref|δ}} και θα έμειναν ήσυχα και τα υπόλοιπα, που αρχίζουν το παράνομο ανακάτεμα, [[s:Δίκη συμφώνων|Δίκη συμφώνων)_#p4]]
 
 
==Διήγηση==
Είναι λοιπόν δίκαιο, όχι μόνο εσείς, που τώρα δικάζετε, αλλά και τα άλλα γράμματα να πάρουν προφυλάξεις απέναντι στις προσπάθειές του. Το σωστό είναι να μένει το καθένα στη θέση που του έτυχε· το να πηγαίνει εκεί που δεν πρέπει είναι κάτι που καταλύει το δίκαιο. Άλλωστε και αυτός που πρώτος διατύπωσε για μας αυτούς τους νόμους, είτε ήταν ο νησιώτης<ref>Σύμφωνα με το μύθο, ο [[Κάδμος]], που αποκαλείται «νησιώτης» γιατί καταγόταν από την [[Τύρος|Τύρο]], έφερε δεκαέξι γράμματα από τη [[Φοινίκη]] στην Ελλάδα [[Ηρόδοτος]], Ε, 58) και ο [[Παλαμήδης]] πρόσθεσε άλλα τέσσερα μεταξύ των οποίων σχημάτισε την ιδέα του γράμματος Υ, παρατηρώντας γερανούς να πετούν. Άλλοι πάλι αποδίδουν την προσθήκη των τεσσάρων γραμμάτων στο Σιμωνίδη, γιατρό από τις Συρακούσες</ref> [[Κάδμος]] είτε ο [[Παλαμήδης]], γιος του Ναυπλίου -κάποιοι αποδίδουν αυτήν την περιοχή στον [[Σιμωνίδης|Σιμωνίδη]]- δεν καθόρισαν μόνο τη σειρά μας, σύμφωνα με την οποία έχουμε καθορισμένες θέσεις, ποιό δηλαδή θα είναι πρώτο και ποιό δεύτερο, αλλά αποφάσισαν ακόμα και τα χαρακτηριστικά και τις δυνατότητες, που έχει καθένα από μας. Την τελευταία θέση όρισαν να έχουν απ΄ όλα τα εννέα γράμματα, που δεν έχουν κανένα ήχο από μόνα τους. <ref>Εννοεί τα άφωνα: λαρυγγικά: κ,γ,χ· χειλικά: π, β, φ· οδοντικά: τ, δ, θ. (Γραμματική της αρχαίας ελληνικής γλώσσης, σ. 10, ΟΕΣΒ, 1960) </ref> Τα φωνήεντα λοιπόν θα έπρεπε να διαφυλάσσουν αυτούς τους νόμους, [[s:Δίκη συμφώνων|Δίκη συμφώνων)_#p6]].
Γραμμή 29 ⟶ 27 :
{{Απόσπασμα|Κάλει μοί καί άλλους μάρτυρας}}
Ότι είμαι γράμμα που δεν κρατάει κακία, μπορείτε να το καταθέσετε κι εσείς οι ίδιοι, αφού ποτέ δεν κατάγγειλα το Ζήτα, που μου πήρε το «σμαράγδι» (ζμάραγδος) και μου αφαίρεσε τελείως τη σμύρνα, ούτε το Ξι, που παραβίασε κάθε «συνθήκη» (ξυνθήκη), έχοντας «σύμμαχο» (ξύμαγχος) τον συγγραφέα τέτοιων πραγμάτων, τον [[Θουκυδίδης|Θουκυδίδη]]. Και όταν ο γείτονας μου το Ρω, αρρώστησε, τον συγχώρεσα που μεταφύτευσε στον κήπο του τις «μυρρίνες» ([[Μύρτος|μυρσίνη]]) μου και με χτύπησε κάποτε στον «κρόταφο» (κόρση-κόρρη) από παραφροσύνη. Δεν άφησε ήσυχα ούτε τα υπόλοιπα γράμματα, αλλά διέπραξε αδικίες και εις βάρος του [[Δέλτα]] και του [[Θήτα]] και του [[Ζήτα]] και εις βάρος σχεδόν όλων των στοιχείων του αλφαβήτου, καλέστε να σας πουν για χάρη μου τα ίδια τα αδικημένα γράμματα. Ακούστε, φωνήεντα δικαστές, το Δέλτα, που λέει: «Μου έκλεψε την ενδελέχεια, απαιτώντας να λέγεται εντελέχεια, παραβιάζοντας ολους τους νόμους», το Θήτα, που χύνει δάκρυα και ξεριζώνει τις τρίχες τού κεφαλιού του, γιατί έχει στερηθεί ακόμα και την [[κολοκύθα]] (κολοκύνθη-κολοκύντη), το Ζήτα, που έχει χάσει το να σφυρίζει και να σαλπίζει, ώστε δεν μπορεί πια να πει ούτε γρυ (γρύζειν).[[s:Δίκη συμφώνων|Δίκη συμφώνων)_#p10]].
 
 
 
==Αποδεικτικό μέρος==
Γραμμή 49 ⟶ 45 :
 
Για όλα αυτά λοιπόν πόσες φορές νομίζετε ότι αξίζει να θανατωθεί το Ταυ; Εγώ πιστεύω πως με όλο μας το δίκαιο πρέπει να τιμωρήσουμε το Ταυ φτιάχνοντας με αυτό σταυρό ([[s:Δίκη συμφώνων|Δίκη συμφώνων)_#p12]]).
 
 
==Σημειώσεις==