Ακτοπλοΐα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Προσθ.
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ +
Γραμμή 7:
 
Τα γεωγραφικά στίγματα στην ακτοπλοΐα προσδιορίζονται κατά δύο τρόπους α) λογιστικά, με τους κανόνες της εξ αναμετρήσεως και β) γραφικά: πάντα «εν όψει» σημείων που σημειώνονται στο χάρτη. Καλλίτεροι μέθοδοι θεωρούνται:<br>
# Η λήψη τριών [[διόπτευση|διοπτεύσεων]] και η μεταφορά τους στο χάρτη. Οι διοπτεύσεις αυτές αποτελούν τις [[γραμμή θέσεως|γραμμές θέσεως]] του παρατηρητή (δηλαδή του πλοίου). Το σημείο τομής των γραμμών αυτών είναι το γεωγραφικό στίγμα, κατά τον χρόνο της παρατήρησης.
# Η μέτρηση της οριζόντιας γωνιακής απόστασης δύο γεωγραφικών σημείων με διόπτευση του ενός εξ αυτών και χρήση ειδικών πινάκων (ναυτιλιακών βοηθημάτων).
# Η μέθοδος των λεγομένων «δεικτικών τμημάτων» (πρόβλημα του Ποθενό), όπου δοθέντων τριών γνωστών επί του χάρτη σημείων και των μεταξύ τους παρατηρουμένων γωνιών, λαμβάνοντας διοπτεύσεις αυτών ανά δύο προς άλληλα βρίσκεται η θέση του παρατηρητή. Το πρόβλημα αυτό λύνεται και με ειδικό όργανο το λεγόμενο [[στιγμογράφος|στιγμογράφο]]
Γραμμή 40:
 
H Ακτοπλοϊκή συγκοινωνία στην Ελλάδα άρχισε να δραστηριοποιείται περί το [[1860]] με μικτά πλοία τα λεγόμενα "φορτηγοποστάλια" που υποχρεωτικά κάλυπταν και τις ταχυδρομικές ανάγκες των λιμένων προσέγγισης και της ευρύτερης περιοχής αυτών. Πρώτες ακτοπλοϊκές γραμμές ήταν μεταξύ Πειραιά – Κυκλάδων, Πειραιά – Βόλου και Πειραιά περιμετρικά Πελοποννήσου μέχρι Κέρκυρα. ενώ παράλληλα υπήρχαν και οι γραμμές Πειραιά – Θεσσαλονίκης, Κωνσταντινούπολης, Βάρνας Γαλατσίου, Οδησσού, καθώς και Σμύρνης, Αλεξάνδρειας, Κύπρου και λιμένων Ιταλίας.<br />
Μετά τον [[Β' Π.Π.]] οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες άρχισαν ν΄ αναπτύσσονται εκπληκτικά συμβάλλοντας, ή και ίσως ακολουθώντας, την μεγάλη εσωτερική μετανάστευση που ακολούθησε. Θρυλικά πλοία της εποχής εκείνης μέχρι την δεκαετία του 1970, που η ανάμνησή τους συγκινεί ακόμα, πρώτιστα τους νησιώτες αλλά και άλλων ηπειρωτικών περιοχών ήταν τα φερόμενα ως Ατμόπλοια τότε (τα τελευταία πορθμεία): "Αμαρυνθία", "Άνδρος", "Γλάρος", "Φίλιππος" (Εταιρείας Καβουνίδη), "Χαλκιδική", "Χιμάρα", "Αδρίας" (μετέπειτα "Έσπερος"), "Αρντένα", "Καδιώ" (Ετ. Σιγάλα), "Ηλιούπολις", "Μαρή", "Γεώργιος Τόγιας", "Νικόλαος Τόγιας" και "Κωστάκης Τόγιας", "Μοσχάνθη", "Κώστας", "Πειραιεύς" (της εταιρ. Τόγιας), "Ιόνιον" και "Λήμνος" (εταιρείας Τυπάλδου), "Αγγέλικα" και "Αιιγαίο" (αδελφά πλοία επίσης του Τυπάλδου), "Εριέττα" (του Ι. Λάτση), "Μαρινέλα" (πρώην Κωστάκης Τόγιας), "Λέων" και "ΜυστιδιώτισσαΜυρτιδιώτισσα", (εταιρείας Μπιλίννη), "Δέσποινα", "Παντελής", και "Γεώργιος Φ." (του Φουστάνου), "Μιαούλης", "Κανάρης", "Καραϊσκάκης" (Εταιρ. Νομικού) και "Κολοκοτρώνης", αδελφά πλοία, (Ποταμιάνου), "Λητώ" και "Απόλλων" (Ετ. Νομικού), "Κυκλάδες", "Μίνως", "Ηράλκειον" (Τυπάλδου), "Ύδρα", "Καμέλια", "Μυκήναι", "Πορτοκαλής Ήλιος" (Αργοσαρωνικού), "Ρέθυμνο", "Κάντια", "Παναγία Τήνου" Ι και ΙΙ, "Ναϊάς Ι" και ΙΙ, "Οία", "Αγαπητός Ι", "Άδωνις", "Έλλη", (Ετ. Φραγκουδάκη), "Νάξος" και "Πάρος", (Ετ. Νάξου), "Σάμαινα" και "Ίκαρος" (Σάμου), κ.ά.
 
===Σημειώσεις===
*ΤαΕτυμολογικά όρος ακτοπλοΐα είναι σύνθετος από τη λέξη [ακτή]] + ''πλοΐα'' (επιχείρηση πλού). Οτιδήποτε σχετιζόμενο με τον όρο αυτό καλείται '''ακτοπλοϊκό''', π.χ. τα πλοία που δρομολογούνται ή εκτελούν πλόες ακτοπλοΐας χαρακτηρίζονται παράλληλα με τον τύπο τους '''ακτοπλοϊκά''' π.χ. ακτοπλοϊκό [[επιβατηγό πλοίο|επιβατηγό]], ακτοπλοϊκό [[φορτηγό πλοίο|φορτηγό]], ακτοπλοϊκό [[πορθμείο]] κ.λπ. Οι διενεργούντες ακτοπλοΐα καλούνται '''[[ακτοπλόος|ακτοπλόοι]]''', π.χ. ακτοπλόοι ναυτικοί, οι ναυτικοί που προτιμούν να ναυτολογούνται σε ακτοπλοϊκά πλοία για διάφορους λόγους.
 
[[Κατηγορία: Ναυτιλία]]