Δίκη συμφώνων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Νομίζω όμως ούτε σεις θα φτάσετε σε τέτοιο σημείο αδιαφορίας και παραμέλησης, ώστε να επιτρέψετε πράγματα που δεν είναι δίκαια, ούτε εγώ θα σταματήσω τον αγώνα για την αδικία είς βάρος μου, ακόμα κι αν εσείς αδιαφορήσετε.

 

==Διήγηση==

Είναι λοιπόν δίκαιο, όχι μόνο εσείς, που τώρα δικάζετε, αλλά και τα άλλα γράμματα να πάρουν προφυλάξεις απέναντι στις προσπάθειές του. Το σωστό είναι να μένει το καθένα στη θέση που του έτυχε· το να πηγαίνει εκεί που δεν πρέπει είναι κάτι που καταλύει το δίκαιο. Άλλωστε και αυτός που πρώτος διατύπωσε για μας αυτούς τους νόμους, είτε ήταν ο νησιώτης<ref>Σύμφωνα με το μύθο, ο [[Κάδμος]], που αποκαλείται «νησιώτης» γιατί καταγόταν από την [[Τύρος|Τύρο]], έφερε δεκαέξι γράμματα από τη [[Φοινίκη]] στην Ελλάδα [[Ηρόδοτος]], Ε, 58) και ο [[Παλαμήδης]] πρόσθεσε άλλα τέσσερα μεταξύ των οποίων σχημάτισε την ιδέα του γράμματος Υ, παρατηρώντας γερανούς να πετούν. Άλλοι πάλι αποδίδουν την προσθήκη των τεσσάρων γραμμάτων στο Σιμωνίδη, γιατρό από τις Συρακούσες</ref> [[Κάδμος]] είτε ο [[Παλαμήδης]], γιος του Ναυπλίου -κάποιοι αποδίδουν αυτήν την περιοχή στον [[Σιμωνίδης|Σιμωνίδη]]- δεν καθόρισαν μόνο τη σειρά μας, σύμφωνα με την οποία έχουμε καθορισμένες θέσεις, ποιό δηλαδή θα είναι πρώτο και ποιό δεύτερο, αλλά αποφάσισαν ακόμα και τα χαρακτηριστικά και τις δυνατότητες, που έχει καθένα από μας. Την τελευταία θέση όρισαν να έχουν απ΄ όλα τα εννέα γράμματα, που δεν έχουν κανένα ήχο από μόνα τους. <ref>Εννοεί τα άφωνα: λαρυγγικά: κ,γ,χ· χειλικά: π, β, φ· οδοντικά: τ, δ, θ. (Γραμματική της αρχαίας ελληνικής γλώσσης, σ. 10, ΟΕΣΒ, 1960) </ref> Τα φωνήεντα λοιπόν θα έπρεπε να διαφυλάσσουν αυτούς τους νόμους, [[s:Δίκη συμφώνων|Δίκη συμφώνων)_#p6]].